คิดอย่างไรกับผู้ชายคนนึงที่ขึ้นรถเมล์ไปทำงานเดินเข้าซอย 2 กม.ครับ

ผมไม่มีรถส่วนตัวครับ จักรยานก็ไม่เคยมี มีแต่ของแม่ เงินไม่ต้องพูดถึงแทบไม่มีครับ ปัจจุบันผมตื่นตี 5 กินข้าวที่บ้าน 6 โมงกว่าออกจากบ้าน เดินออกจากซอยลึก 500 เมตร ถ้านั่งรถมอเตอร์ไซค์ 10 บาท ถึงป้ายรถเมล์ ขึ้นรถเมล์สายหนึ่ง ระยะทางราว 20 กม. ลงรถแล้วรีบเดินต่อเข้าซอยลึก 2 กม. ถ้านั่งรถมอเตอร์ไซค์ 15 บาท ถึงที่ทำงานก็จะประมาณ 7 โมง บางวัน 7.30 ครับ  นั่งพักให้เหงื่อแห้ง 30 นาทีถึงเริ่มทำงานครับ กลางวันกินข้าวจานละ 20 บาท ไม่เคยซื้อของกินอื่นเพิ่ม แต่จะติดกล้วยน้ำว้าจากบ้านมากิน 3-4 ลูก เผื่อบ่ายจะหิว ยังดีที่ตอนเย็นติดรถพี่ใจดีที่ทำงาน ออกไปหน้าซอย ขึ้นรถเมล์ร้อนกลับครับ ปอ.มาไม่ขึ้น ประหยัดดี เดินเข้าซอย 500 เมตร มอเตอร์ไซค์มองค้อนผมทุกทีครับ เลิกงาน 17.00 ถึงบ้าน 18.30 ผมเดินมาเป็นสิบปีแล้วไม่เคยขึ้น ไม่ว่าซอยไหนก็ตาม

แต่ก่อนผมนึกย้อนไป 5-6 ปีก่อนเคยทำงานสีลม เดินจากสีลมผ่านโรบินสัน เดินข้ามสะพานกรุงธน ที่ปัจจุบีนมี BTS หน่ะครับ ข้ามแล้ววเดิน ๆ ๆ ไปขึ้นรถเมล์กลับบ้าน มีคนเดินด้วยเยอะนะครับ ไม่ใช่น้อย มีพวกเดินเร็วด้วย บางทีแข่งกันสนุกดี

ย้อนมาคำถามคือ คิดอย่างไรกับผู้ชายคนนึงที่ขึ้นรถเมล์ไปทำงานเดินเข้าซอย 2 กม.ครับ ? อ่านเจอกระทู้เก่าบางคนมีรถยนต์ราคาแพง แต่สาวก็ไม่ชอบหนีไปเสียนี่ แล้วผมนี่จะเหลือหรือครับ ? อยากทราบความเห็นของทุกเพศทุกวัยครับ จะต่อว่าอย่างไรก็สุดแล้วแต่ครับ แต่เป็นเรื่องจริง ณ ปัจจุบัน

ผมลืมบอกไปเรื่องหนึ่งคือน้ำหนักผมลดไปจาก 65 กก. เป็น 62 กก. ในสองเดือน เพราะเพิ่งได้งานใหม่ 2 เดือนผ่านมาครับ