เคยเสียคนดีๆไปเพียงเพราะแค่อารมณ์ชั่ววูปไหมคะ ?

คือเราเหมือนเห็นแค่ผู้ชายเป็นของเล่นของเราอะคะ พอเจอของใหม่ เราก็ลืมของเก่า รู้สึกเบื่อคนๆนั้นไปเลย. พอเจออีก ก็รู้สึกเบื่อของที่เราเคยมีอยู่ แล่วมันก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเราต้องทิ้งคนเก่าไปหาคนไหม่ พอเราเจอคนที่ไหม่กว่าเราก็ไปคุยกะคนไหม่ ? เราคุยไม่เกินเดือนนึง เราก็เริ่มเบื่อละคะ อยากอยู่คนเดียว อยากเจอคนไหม่ๆมากกว่า. เราเป็นพวกชอบกั๊กอะคะ ไม่เลิก แต่แค่นานๆคุย.  หรือเราไม่สมควรมีแฟนดี เรารู้สึกว่าเรารักตัวเอง รักครอบครัว สนใจแต่เรื่องเรียน เรื่องทำงานมากกว่า ความรู้สึกผู้ชายอะคะ. หรือบางครั้งเรากลัวไม่เหลือใครมากกว่ามั๊งคะ ? เราชอบทิ้งคนดีๆไปหาคนเลวๆอะคะ. อีกอย่าง เราคุยได้แต่ไม่ชอบไปไหน ไปเที่ยวหรืออยู่กับใครนานๆ เราจะมีอาการเบื่อคนๆนั้นไปเลย. เราโรคจิตรหรือป่าว ? หรือแค่อารมณ์ชั่ววูปแค่นั้นเอง

*แต่เราไม่มีแฟนเราก็อยู่ได้นะคะ เพราะโสดมาจะ3ปีแล้ว ..