ตามหัวข้อแหละคะ คำว่าไม่รับ ไม่ใช่ว่า คอยด่า คอยว่า หรือมองหน้ากันไม่ได้นะ
แต่เวลามีอะไรที่เราไม่รู้เราก็จะถามแม่ เพราะแม่ไม่ยอมบอกเอง เช่นเรื่องล่าสุด สามีใหม่แม่มีรถ 1 คัน ที่ยังผ่อนไม่หมด แม่ก็ต้องช่วยผ่อนพร้อมทั้งรถแม่ด้วย ก็ช่วยกันแหละ เราก็ถามแม่ว่า "ที่ผ่านมาก็เหนื่อยพอแล้ว ที่ต้องจ่ายหลายอย่าง แล้วแม่ช่วยส่งไปรถก็ไม่ได้เป็นของแม่หรอก ต่อให้สามีใหม่แม่ตายก็เหอะ ยังไงมันก็เป็นของลูกเขาอยู่ดี แม่คิดดีแล้วหรอ เราอยู่กันแค่สามคน ไม่ต้องรับภาระใคร ดีกว่าไหม?" แล้วก่อนที่เราจะพูดเรื่องนี้ เราก็บอกแม่ว่าตาอยากกินอะไร เพราะแกไม่สบาย แกกินไม่ได้จนผอม ไม่มีแรง เมื่อวานเราไปหาแกบ่นอยากกินนั่นนี่ เราเลยให้แม่ซื้อไปให้ในตอนเช้าอีกวัน แม่ก็บอกว่า พรุ่งนี้ไม่ว่าง สามีใหม่แม่ต้องเอารถแม่ไปช่วยญาติเขาทำงาน(รถของสามีใหม่แม่เอาไปซ่อมอยู่ เพราะพารถไปแหกโค้งหลายรอบแล้ว) เราก็ไม่ค่อยพอใจ เลยบอกว่า แม่ก็ไปส่งเขาที่บ้านญาติเขาสิ แล้วก็ไปหาตา เพราะนานๆ แกจะบ่นอยากกินอะไรบ้าง แม่ก็ไม่พอใจ อารมณ์เสียใส่เรา คงเป็นเพราะ ค่าหอเรามาพอดีมั้ง เราเลยถามแม่ว่า "ทำไมต้องอารมณ์เสียใส่ด้วย แค่อยากให้ซื้อของไปให้ตากิน นานๆแกจะอยากกินที แล้วแค่ถามเรื่องหนี้คนอื่น ต้องไม่พอใจเลยหรอ ถ้าไม่อยากให้ถาม แม่เคยบอกเรื่องสำคัญๆ อะไรบ้างไหม" แม่เลยตอบมานิ่มๆ ว่า "ไม่ต้องยุ่งเรื่องของแม่ ไม่มีสิทธิถาม กูเลี้ยงให้ฉลาด ไม่ได้เลี้ยงให้โง่" จุกกับประโยคนี้หลายคำเลย ไม่มีสิทธิ ไม่ต้องยุ่ง เรื่องของแม่ โง่!!
คำว่าไม่รับนี่คือ ไม่ไว้ใจ แต่ไม่ใช่ไปด่าหรือวุ่นวายกับเขา แต่เรื่องบางเรื่องเราก็ต้องรู้ ว่าแม่ต้องแบกรับภาระอะไรบ้าง ที่เราไม่รับ ไม่ไว้ใจ คือ
-สามีใหม่แม่ อายุน้อยกว่าแม่เป็น 10 กว่าปี
-ไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่คิดแบบนี้ ญาติพี่น้องของแม่ก็ไม่มีใครไว้ใจ
-สามีใหม่แม่ เคยเล่นยา และสภาพทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น ยังเหมือนเล่นยาอยู่
-สามีใหม่แม่ พูดจากับใคร จะนักเลงตลอด แต่นักเลงแบบวิ่งหางจุกตูด โดนตี มีเรื่องมาตลอด
-เรามีน้องสาวที่ต้องอยู่บ้านเดียวกับสามีใหม่แม่ น้องเรากับลังแตกสาว
ความรู้สึกของเราตอนนี้พัง พังมาก ไม่รู้ว่าจะทำยังไง การที่เราถาม เรื่องที่แม่ต้องรับภาระกับเขา เรื่องที่แม่ต้องช่วยทั้งๆที่ช่วยไปก็ไม่ได้มาเป็นของเรา แม่ไว้ใจสามีใหม่มาก หรือว่าเราที่อายุ 22 โตแล้ว และไม่มีสิทธิห่วงแล้ว เราโตแล้ว เลยต้องปล่อยเรา จะว่าน้อยใจก็ใช่นะ วันๆนึง หรือหลายๆวัน แม่ไม่เคยโทรหาเราเลย พูดง่ายๆ ถ้าโดนฆ่าตาย คนเจอศพเราคนแรกก็ไม่ใช่แม่หรอก ก่อนที่แม่จะมีสามีใหม่ แค่สี่ทุ่มเราไม่โทรไป แม่จะโทรมาถามแล้ว ทำไมไม่โทรหาแม่ ตอนนี้หรอ รอไปสี่วันก็ไม่ถามหรอก ขนาดน้องเราอยู่บ้านคนเดียวตอนที่เขาไปข้างนอกกันสองคน แม่ยังไม่รีบกลับบ้านเลย หรือตอนที่ตาเราไม่สบายไปไหนไม่ได้ แล้วอยู่กับแม่ตอนนั้น แม่ยังไม่รีบกลับมาดูเลย จนตาเดินไปห้องน้ำแบบไม่มีแรงคนเดียวจนล้มโหนกแก้มแตก ปวดแขน ปล่อยให้ตานอนปากลอก แห้งเลือดซิบ จนเรามาถึงซื้อปิโตรเลียมเจลทาให้ ไม่คอยถามว่าหิวน้ำไหม กินอะไรไหม แม่จะไม่ห่วงเรา เราไม่ว่าเลย แต่น้อง ตา อยากให้แม่ห่วงบ้าง เคยพูดแล้วแต่ก็ได้คำตอบแบบเดิมๆ "กูรู้ ไม่ต้องบอกกู" ถ้ารู้ ทำไมถึงให้คนอื่นสำคัญกว่าลูก กว่าพ่อตัวเองหล่ะ
แล้วที่ตั้งกระทู้นี้ แค่อยากรู้ ว่าการที่เราไม่ไว้ใจ ไม่รับสามีใหม่แม่ เราโง่หรอ? สามีใหม่แม่ ไม่ได้เป็นอะไรกับเรา แล้วเขาเป็นครอบครัวเราหรอ นั่นเป็นครอบครัวแม่ ซึ่งเราก็ไม่เถียง แต่การที่เราห่วงว่าแม่ต้องเหนื่อยให้กับคนอื่น ที่เหนื่อยไปก็ไม่ได้อะไรกลับมา แม่คิดว่าเขาจะดูแลแม่ไปตลอด ซึ่งเราไม่เคยคิด คิดแค่ดูไปเรื่อยๆ ดูแลไม่ได้ก็ดี แต่ถ้าโดนทิ้ง โดนหลอกขึ้นมา แม่จะเสียใจมากไหม จะเหลืออะไรไหม เราโง่มากเลยหรอ
ปล. ถ้าใครจะคิดว่าเรื่องที่เราเอามาเขียนนี้ เป็นการประจานแม่ตัวเอง เราจะขอบอกก่อนว่า เราปรึกษาใครไม่ได้แล้ว เลยหวังจะปรึกษาเพื่อนในโลกออนไลน์ ที่ไม่เคยเห็นหน้าตากัน หวังว่าจะให้ข้อคิดดีๆ ที่จะช่วยให้เราสบายใจได้บ้าง หากจะตอกย้ำว่าเราเป็นลูกเลว ที่เอาเรื่องนี้มาบอกให้คนอื่นรู้ ก็ว่าได้ตามสบาย เราไม่ว่ากลับ ไม่ด่ากลับ เราชินแล้ว
ไม่ยอมรับสามีใหม่ของแม่ นี่เป็นคนโง่หรอคะ?
แต่เวลามีอะไรที่เราไม่รู้เราก็จะถามแม่ เพราะแม่ไม่ยอมบอกเอง เช่นเรื่องล่าสุด สามีใหม่แม่มีรถ 1 คัน ที่ยังผ่อนไม่หมด แม่ก็ต้องช่วยผ่อนพร้อมทั้งรถแม่ด้วย ก็ช่วยกันแหละ เราก็ถามแม่ว่า "ที่ผ่านมาก็เหนื่อยพอแล้ว ที่ต้องจ่ายหลายอย่าง แล้วแม่ช่วยส่งไปรถก็ไม่ได้เป็นของแม่หรอก ต่อให้สามีใหม่แม่ตายก็เหอะ ยังไงมันก็เป็นของลูกเขาอยู่ดี แม่คิดดีแล้วหรอ เราอยู่กันแค่สามคน ไม่ต้องรับภาระใคร ดีกว่าไหม?" แล้วก่อนที่เราจะพูดเรื่องนี้ เราก็บอกแม่ว่าตาอยากกินอะไร เพราะแกไม่สบาย แกกินไม่ได้จนผอม ไม่มีแรง เมื่อวานเราไปหาแกบ่นอยากกินนั่นนี่ เราเลยให้แม่ซื้อไปให้ในตอนเช้าอีกวัน แม่ก็บอกว่า พรุ่งนี้ไม่ว่าง สามีใหม่แม่ต้องเอารถแม่ไปช่วยญาติเขาทำงาน(รถของสามีใหม่แม่เอาไปซ่อมอยู่ เพราะพารถไปแหกโค้งหลายรอบแล้ว) เราก็ไม่ค่อยพอใจ เลยบอกว่า แม่ก็ไปส่งเขาที่บ้านญาติเขาสิ แล้วก็ไปหาตา เพราะนานๆ แกจะบ่นอยากกินอะไรบ้าง แม่ก็ไม่พอใจ อารมณ์เสียใส่เรา คงเป็นเพราะ ค่าหอเรามาพอดีมั้ง เราเลยถามแม่ว่า "ทำไมต้องอารมณ์เสียใส่ด้วย แค่อยากให้ซื้อของไปให้ตากิน นานๆแกจะอยากกินที แล้วแค่ถามเรื่องหนี้คนอื่น ต้องไม่พอใจเลยหรอ ถ้าไม่อยากให้ถาม แม่เคยบอกเรื่องสำคัญๆ อะไรบ้างไหม" แม่เลยตอบมานิ่มๆ ว่า "ไม่ต้องยุ่งเรื่องของแม่ ไม่มีสิทธิถาม กูเลี้ยงให้ฉลาด ไม่ได้เลี้ยงให้โง่" จุกกับประโยคนี้หลายคำเลย ไม่มีสิทธิ ไม่ต้องยุ่ง เรื่องของแม่ โง่!!
คำว่าไม่รับนี่คือ ไม่ไว้ใจ แต่ไม่ใช่ไปด่าหรือวุ่นวายกับเขา แต่เรื่องบางเรื่องเราก็ต้องรู้ ว่าแม่ต้องแบกรับภาระอะไรบ้าง ที่เราไม่รับ ไม่ไว้ใจ คือ
-สามีใหม่แม่ อายุน้อยกว่าแม่เป็น 10 กว่าปี
-ไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่คิดแบบนี้ ญาติพี่น้องของแม่ก็ไม่มีใครไว้ใจ
-สามีใหม่แม่ เคยเล่นยา และสภาพทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น ยังเหมือนเล่นยาอยู่
-สามีใหม่แม่ พูดจากับใคร จะนักเลงตลอด แต่นักเลงแบบวิ่งหางจุกตูด โดนตี มีเรื่องมาตลอด
-เรามีน้องสาวที่ต้องอยู่บ้านเดียวกับสามีใหม่แม่ น้องเรากับลังแตกสาว
ความรู้สึกของเราตอนนี้พัง พังมาก ไม่รู้ว่าจะทำยังไง การที่เราถาม เรื่องที่แม่ต้องรับภาระกับเขา เรื่องที่แม่ต้องช่วยทั้งๆที่ช่วยไปก็ไม่ได้มาเป็นของเรา แม่ไว้ใจสามีใหม่มาก หรือว่าเราที่อายุ 22 โตแล้ว และไม่มีสิทธิห่วงแล้ว เราโตแล้ว เลยต้องปล่อยเรา จะว่าน้อยใจก็ใช่นะ วันๆนึง หรือหลายๆวัน แม่ไม่เคยโทรหาเราเลย พูดง่ายๆ ถ้าโดนฆ่าตาย คนเจอศพเราคนแรกก็ไม่ใช่แม่หรอก ก่อนที่แม่จะมีสามีใหม่ แค่สี่ทุ่มเราไม่โทรไป แม่จะโทรมาถามแล้ว ทำไมไม่โทรหาแม่ ตอนนี้หรอ รอไปสี่วันก็ไม่ถามหรอก ขนาดน้องเราอยู่บ้านคนเดียวตอนที่เขาไปข้างนอกกันสองคน แม่ยังไม่รีบกลับบ้านเลย หรือตอนที่ตาเราไม่สบายไปไหนไม่ได้ แล้วอยู่กับแม่ตอนนั้น แม่ยังไม่รีบกลับมาดูเลย จนตาเดินไปห้องน้ำแบบไม่มีแรงคนเดียวจนล้มโหนกแก้มแตก ปวดแขน ปล่อยให้ตานอนปากลอก แห้งเลือดซิบ จนเรามาถึงซื้อปิโตรเลียมเจลทาให้ ไม่คอยถามว่าหิวน้ำไหม กินอะไรไหม แม่จะไม่ห่วงเรา เราไม่ว่าเลย แต่น้อง ตา อยากให้แม่ห่วงบ้าง เคยพูดแล้วแต่ก็ได้คำตอบแบบเดิมๆ "กูรู้ ไม่ต้องบอกกู" ถ้ารู้ ทำไมถึงให้คนอื่นสำคัญกว่าลูก กว่าพ่อตัวเองหล่ะ
แล้วที่ตั้งกระทู้นี้ แค่อยากรู้ ว่าการที่เราไม่ไว้ใจ ไม่รับสามีใหม่แม่ เราโง่หรอ? สามีใหม่แม่ ไม่ได้เป็นอะไรกับเรา แล้วเขาเป็นครอบครัวเราหรอ นั่นเป็นครอบครัวแม่ ซึ่งเราก็ไม่เถียง แต่การที่เราห่วงว่าแม่ต้องเหนื่อยให้กับคนอื่น ที่เหนื่อยไปก็ไม่ได้อะไรกลับมา แม่คิดว่าเขาจะดูแลแม่ไปตลอด ซึ่งเราไม่เคยคิด คิดแค่ดูไปเรื่อยๆ ดูแลไม่ได้ก็ดี แต่ถ้าโดนทิ้ง โดนหลอกขึ้นมา แม่จะเสียใจมากไหม จะเหลืออะไรไหม เราโง่มากเลยหรอ
ปล. ถ้าใครจะคิดว่าเรื่องที่เราเอามาเขียนนี้ เป็นการประจานแม่ตัวเอง เราจะขอบอกก่อนว่า เราปรึกษาใครไม่ได้แล้ว เลยหวังจะปรึกษาเพื่อนในโลกออนไลน์ ที่ไม่เคยเห็นหน้าตากัน หวังว่าจะให้ข้อคิดดีๆ ที่จะช่วยให้เราสบายใจได้บ้าง หากจะตอกย้ำว่าเราเป็นลูกเลว ที่เอาเรื่องนี้มาบอกให้คนอื่นรู้ ก็ว่าได้ตามสบาย เราไม่ว่ากลับ ไม่ด่ากลับ เราชินแล้ว