เคยมั้ยครับที่ใครสักคนผ่านเข้ามา... แต่เขากลับผ่านเลยไป
คงไม่บ่อยนักที่เราได้พบกับคนที่เราและเค้าต่างรู้สึกว่าเข้ากันได้ในหลายๆเรื่อง
คงไม่บ่อยนักที่เราได้พบกับคนที่ชอบอะไรหลายๆอย่างเหมือนกับเรา
คงไม่บ่อยนักที่เราได้พบกับคนที่มีอะไรคล้ายๆกับเรา
และเมื่อได้พบกับคนๆนั้นแล้ว คงไม่มีใครอยากปล่อยให้เค้าผ่านไป
แต่สุดท้ายเค้าก็ผ่านไป เหลือไว้เพียงความทรงจำ ว่าครั้งหนึ่ง เราเคยได้พบกัน...
เรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นของผมและเธอก็คงไม่ต่างกัน
ผมเป็นวัยรุ่นที่เพิ่งก้าวสู่วัยทำงาน และเธอก็เป็นนักศึกษาเรียนดีของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใจกลางเมือง
ที่ๆเราได้พบกัน อาจจะดูแปลกไปสักหน่อยสำหรับใครหลายๆคน เพราะเราเจอกันในงานทำบุญแห่งหนึ่ง
หลังจากที่ได้ทำความรู้จักกัน คงเป็นเพราะผมไม่ได้เจอคนวัยเดียวกันที่ชอบทำบุญสักเท่าไหร่
เธอชอบอ่านหนังสือธรรมะ ผมเลยหน้าด้านที่จะขอไลน์จากเธอ โดยให้เหตุผลว่า เผื่อเราจะได้แลกหนังสือธรรมะกันอ่าน
คงเป็นเพราะเธอกำลังเรียนอยู่ จึงทำให้เราได้พบกันไม่บ่อยนัก เราเลยได้คุยกันเฉพาะในแชทเท่านั้น
ตั้งแต่ตอนคุยกันแรกๆ ผมได้ถามเธอว่า "มีใครคุยด้วยเยอะมั้ย"
เธอก็ตอบผมมาว่า "ตอนนี้ยังไม่คิดจะมีแฟนหรอกนะ" ผมก็นอยๆไป แต่ก็แชทกันตามปกติ
วันหนึ่งผมเขียนภาษาอังกฤษลงกระดาษแล้วส่งให้เธอว่า "Good Night, Sweet dream"
เธอตอบกลับมาว่าเธอเองก็ชอบเขียนภาษาอังกฤษตัวเขียนเหมือนกันนะ แล้วก็ตอบกลับมา...
หลังจากนั้นเราก็คุยกันเป็นภาษาอังกฤษบ่อยขึ้น ในขณะเดียวกันก็ยังคุยเรื่องธรรมะกันอยู่
เมื่อมีโอกาส ผมก็หยอดๆเธอไปบ้าง บางครั้งผมก็เรียกเธอว่า "นางฟ้า"
ครั้งหนึ่งเธอตอบกลับมาว่า "แถวนี้ไม่มีนางฟ้าหรอกค่ะ มีแค่ผู้หญิงธรรมดาเท่านั้นนะ"
ผมจึงตอบเธอไปว่า "นางฟ้าอันนี้ไม่ได้หมายถึงนางบนฟ้า แต่หมายถึงหญิงสาวธรรมดา ที่ดูดีเป็นพิเศษในสายตา ผู้ชายคนหนึ่ง"
เธอก็ตอบผมกลับมาว่า "รู้แล้ว แซวเล่นเท่านั้นแหละ"
คงเป็นเพราะนานๆเราถึงจะได้เจอกันสักครั้งหนึ่ง (เดือนละครั้งเอง) ผมไม่อาจคาดเดาว่าเธอนั้นคิดอย่างไรกันแน่
ผมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงให้ความสัมพันธ์มันพัฒนาไปไกลกว่านี้
สุดท้าย เธอก็คงผ่านเลยไป กลายเป็นความทรงจำที่เลือนลาง ว่าครั้งหนึ่งเราเคยได้พบเจอใครที่ชอบอะไรคล้ายๆกัน
เรามาร่วมแชร์ประสพการณ์ที่ได้พบใครสักคนที่ผ่านเข้ามา แต่เขากลับผ่านเลยไปกันเถอะครับ
เคยมั้ยครับที่ใครสักคนผ่านเข้ามา...แต่เขากลับผ่านเลยไป
คงไม่บ่อยนักที่เราได้พบกับคนที่เราและเค้าต่างรู้สึกว่าเข้ากันได้ในหลายๆเรื่อง
คงไม่บ่อยนักที่เราได้พบกับคนที่ชอบอะไรหลายๆอย่างเหมือนกับเรา
คงไม่บ่อยนักที่เราได้พบกับคนที่มีอะไรคล้ายๆกับเรา
และเมื่อได้พบกับคนๆนั้นแล้ว คงไม่มีใครอยากปล่อยให้เค้าผ่านไป
แต่สุดท้ายเค้าก็ผ่านไป เหลือไว้เพียงความทรงจำ ว่าครั้งหนึ่ง เราเคยได้พบกัน...
เรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นของผมและเธอก็คงไม่ต่างกัน
ผมเป็นวัยรุ่นที่เพิ่งก้าวสู่วัยทำงาน และเธอก็เป็นนักศึกษาเรียนดีของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใจกลางเมือง
ที่ๆเราได้พบกัน อาจจะดูแปลกไปสักหน่อยสำหรับใครหลายๆคน เพราะเราเจอกันในงานทำบุญแห่งหนึ่ง
หลังจากที่ได้ทำความรู้จักกัน คงเป็นเพราะผมไม่ได้เจอคนวัยเดียวกันที่ชอบทำบุญสักเท่าไหร่
เธอชอบอ่านหนังสือธรรมะ ผมเลยหน้าด้านที่จะขอไลน์จากเธอ โดยให้เหตุผลว่า เผื่อเราจะได้แลกหนังสือธรรมะกันอ่าน
คงเป็นเพราะเธอกำลังเรียนอยู่ จึงทำให้เราได้พบกันไม่บ่อยนัก เราเลยได้คุยกันเฉพาะในแชทเท่านั้น
ตั้งแต่ตอนคุยกันแรกๆ ผมได้ถามเธอว่า "มีใครคุยด้วยเยอะมั้ย"
เธอก็ตอบผมมาว่า "ตอนนี้ยังไม่คิดจะมีแฟนหรอกนะ" ผมก็นอยๆไป แต่ก็แชทกันตามปกติ
วันหนึ่งผมเขียนภาษาอังกฤษลงกระดาษแล้วส่งให้เธอว่า "Good Night, Sweet dream"
เธอตอบกลับมาว่าเธอเองก็ชอบเขียนภาษาอังกฤษตัวเขียนเหมือนกันนะ แล้วก็ตอบกลับมา...
หลังจากนั้นเราก็คุยกันเป็นภาษาอังกฤษบ่อยขึ้น ในขณะเดียวกันก็ยังคุยเรื่องธรรมะกันอยู่
เมื่อมีโอกาส ผมก็หยอดๆเธอไปบ้าง บางครั้งผมก็เรียกเธอว่า "นางฟ้า"
ครั้งหนึ่งเธอตอบกลับมาว่า "แถวนี้ไม่มีนางฟ้าหรอกค่ะ มีแค่ผู้หญิงธรรมดาเท่านั้นนะ"
ผมจึงตอบเธอไปว่า "นางฟ้าอันนี้ไม่ได้หมายถึงนางบนฟ้า แต่หมายถึงหญิงสาวธรรมดา ที่ดูดีเป็นพิเศษในสายตา ผู้ชายคนหนึ่ง"
เธอก็ตอบผมกลับมาว่า "รู้แล้ว แซวเล่นเท่านั้นแหละ"
คงเป็นเพราะนานๆเราถึงจะได้เจอกันสักครั้งหนึ่ง (เดือนละครั้งเอง) ผมไม่อาจคาดเดาว่าเธอนั้นคิดอย่างไรกันแน่
ผมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงให้ความสัมพันธ์มันพัฒนาไปไกลกว่านี้
สุดท้าย เธอก็คงผ่านเลยไป กลายเป็นความทรงจำที่เลือนลาง ว่าครั้งหนึ่งเราเคยได้พบเจอใครที่ชอบอะไรคล้ายๆกัน
เรามาร่วมแชร์ประสพการณ์ที่ได้พบใครสักคนที่ผ่านเข้ามา แต่เขากลับผ่านเลยไปกันเถอะครับ