ผิดมากแค่ไหน ที่ต่างคนต่างมีครอบครัว แล้วมามีความรู้สึกดีดีต่อกัน

ความรู้สึกเกิดขึ้นมาตอนไหนไม่รู้. รู้ตัวอีกทีคือความรู้สึกนั้นอยู่ที่เค้าแล้ว อยากเจอหน้าเค้าทุกวัน อยากคุยกับเค้า บลาๆๆๆ จุดเริ่มต้นมันคงเป็นความเห็นแก่ตัว  หรือความเหงา  ของคนคนนึง ... เรา2คนคุยกันมาสักพัก คุยกันทุกวัน มีความสุขมาก แต่เรา2คนเป็นเจ้าของกันและกันไม่ได้ เพราะต่างคนมีภาระที่ต้องดูแล .. เราทั้งสองได้แต่บอกกับตัวเอง ว่า เราเจอกันช้าไป รุ้สึกเสียใจที่เวลายุด้วยกัน มองหน้ากัน กอดกัน ได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ รุ้สึกใจหวิวๆ ที่ต้องจากกันทุกๆเย็นหลังเลิกงาน แต่ก็พยายามบอกกับตัวเองว่าเดี๋ยวก็เช้าเดี๋ยวเราก็ได้เจอกัน... เค้าพยายามทำให้เราคิดบวก อย่าคิดมาก เรารับรุ้ซึ่งกันและกันว่าเราปรารถนาดีต่อกัน จะไม่ทำให้เดือดร้อน เพราะถ้าครอบครัวรุ้คงเป็นเรื่องราวแน่ๆ ..เค้ากังวลเรื่องนี้มากคะ พอเราฟังอะไรพวกนี้ทีไรใจเราแย่ขึ้นมาทุกทีเลย ไม่รุ่เพราะอะไร ก็ได้แต่พยายามเก็บความเสียใจไว้ แล้วก็เก็บอาการเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เค้าก้แคร์ความรุ้สึกเราอยุ่บ้าง พูดนี่นั่นให้รุ้สึกดีขึ้นมา สถานะของเรา2คน ไม่รุ้คืออะไร ...เพราะต่างคนต่างมีครอบครัว
เวลาที่เรา2คนอยู่ด้วยกันมันมีความสุขมากกก แต่เรา2คนก้ทำผิดกับคนที่อยู่ข้างหลัง 😣😣
ในชีวิตจริงใครเคยมีความรุ้สึกแบบนี้บ้างมั้ย แล้ววิธีหลุดพ้นมีมั้ย ??? ทางออกที่ดีที่สุดที่จะไม่เสียใจมีบ้างมั้ยย 😔😔