ประเทศบัวเชด จังหวัดไทย อำเภอสุรินทร์

"มาจากสุรินทร์เหรอ อำเภออะไรล่ะ?" ใครต่อใครมักจะถามแบบนี้

"บัวเชดครับ" แรกทีเดียวผมตอบแบบนี้

"บัวเช่...บัวเทพ...บัวเห้...บัว ยิ้มอะไรนะ?" ประโยคคำถามบางทีก็หยาบคาย

"อ.บัวเชด อยู่ติด อ.สังขะ ลงไปด้านล่างสุดของสุรินทร์ อยู่ระนาบเดียวกันกับ อ.กาบเชิง รู้จักกาบเชิงใช่ไหม มันมีช่องจอม แต่บัวเชดเนี่ยติด อ.ภูสิงห์ จ.ศรีสะเกษ และอยู่ติดช่องสะงำ ประเทศกัมพูชาครับพี่ครับ" ผมเป็นพวกนอบน้อมจึงถ่อมตนก่อนพ่นคำตอบออกไปยาวยืด

จะโกรธเขาที่ไม่รู้จักเราก็ไม่ได้ แรกทีเดียวผมเคยเข้าใจว่าอำเภอที่ผมเกิดและเติบโตมาเนี่ยเป็นที่รู้จักดีของคนทั่วไป

ตอนผมเป็นเด็กแก้มยุ้ยน่ารักน่าหยอก การได้ไปตลาดนัด อ.บัวเชด ช่างเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ เด็กชายจะแต่งตัวอาบน้ำทาแก้มหวีผมเป๋ข้างนั่งรถอีแต๊กคาดหวังถึงปลายทางราวกับนั่นคือเมืองฟ้าอมร

กระทั่งเมื่อเติบใหญ่จึงรู้ว่า ตลาดที่เคยยิ่งใหญ่คราวนั้นมันเล็กนิดเดียว เล็กชนิดที่ว่าถ้าคุณขับรถความเร็วสัก 80-100 กม./ชม. อาจเห็นตลาดเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่มันจะแว๊บหายไปโดยไม่รู้ตัว

และที่เคยคิดว่าใครๆ ก็รู้จักนั้น คำถามข้างต้นฟ้องเป็นอย่างดีว่า อ.บัวเชด จ.สุรินทร์ แทบไม่อยู่ในความจดจำของสากลโลกเอาเสียเลย

อย่าว่าแต่สากลประเทศ เอาแค่คนสุรินทร์ด้วยกันเองหากไม่มีธุระปะปังจำเป็นจริงๆ เห็นทีจะเฉียดไปแถวนั้นยากมาก

คุณต้องตั้งใจมาเท่านั้นถึงจะเจอบัวเชด

บุคคลสำคัญของบัวเชด...ไม่มี

สถานที่สำคัญของบัวเชด...ไม่มี

หมุดหมายสำคัญของบัวเชด...ไม่มี

ช้างล่ะ...ช้าง นี่มันส่วนหนึ่งของสุรินทร์ มันต้องมีบ้างละ...คำตอบคือ ไม่มีจ๊ะ

"คุณพระ...จะเซราะกราวไปไหน?"

ยิ้ม...บางทีผมก็นึกขำเหมือนกันนะว่าเจ้าอำเภอที่ผมอยู่นี่มันมีดีอะไรให้พอจดจำบ้าง เกา 3 ที แล้วเอานิ้วแตะลิ้นเช็ดกระหม่อมก่อนนั่งนึกอีกรอบ....ไม่มี!

สัส!

ความไม่มี ยิ้มอะไรเลยนี่ละจุดเด่น

ฮ่าๆ

2-3 วันที่ผ่านมาผมกลับบ้านไปเยียวยาผู้นำทางจิตวิญญาณ ถือโอกาสกดชัตเตอร์บัวเชดที่ผมเดินผ่าน นี่คือภาพเหล่านั้นครับ

อ.บัวเชด จ.สุรินทร์ 32230 ประเทศไทย




นี่คือตลาด










นี่คือสวนสาธารณะ





ต่อไปนี้คือถนนเข้าหมู่บ้าน อ.บัวเชด-บ้านสน ถนนในตำนานที่ได้ชื่อว่าเมื่อก่อนเคยแย่อย่างไร เดี๋ยวนี้ก็แย่อย่างนั้น พูดกันขำๆ ว่าถ้าวิ่งรถบนถนนนี้ได้ก็ขับยานบนดวงจันทร์ได้ ถนนสร้างเมื่อ 10 กว่าปีที่ผ่านมาพังลงอย่างรวดเร็ว เพราะความบางของผิวถนน และรถบรรทุกอ้อยในพื้นที่ที่ยัดจนล้นสิบล้อ ล้นรถพ่วง ใช้ได้ไม่ถึงเดือนก็เริ่มปริแตก พังตั้งแต่คราวนั้นจนป่านนี้ยังไม่มีการซ่อมปรับปรุงแต่อย่างใด








พิธีเยียวยารักษาคนป่วย ถ่ายมานิดหน่อย ส่วนมากดูไม่ค่อยได้ อันที่เลือกมานี่ก็ใช่ว่าจะดี...ฮ่า
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่