เคยได้ยินไหมคำว่า"คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด..."

เรื่องนี้เป็นเรื่องของแฟนเจ้าของกระทู้  ให้ใชื่อย่อ แฟนเจ้าของกระทู้ว่า f  แฟนเก่าของแฟนเจ้าของกระทู้ใช้ชื่อย่อว่า d และเพื่อนสนิทของแฟนเจ้าของกระทู้คือ b เขาทั้ง3คน เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน

เรื่องนี้เกิดขึ้นมา9ปีที่แล้ว ของแฟนเจ้าของกระทู้ เรื่องเกิดเมื่อตอนม.3ใกล้จะขึ้น ม.4 f และ d คบกันมาปีกว่าๆ และ f มีเพื่อนสนิทที่อยู่ต่างห้องคือ b fแล้วb สนิทกันมากมีอะไรปรึกษากันตลอด พูดคุยกันทุกเรื่อง เรื่องเกิดขึ้นในช่วงจะจบม.3 f และ d มีปัญหากันทะเลาะกันบ่อย dไม่ค่อยสนใจไม่ค่อยมีเวลาให้ ทะเลาะกันแทบทุกวัน เอะอะ d ก็มองว่า f ไร้สาระงีเง่าชอบหาเรื่อง เวลาที่f มีปัญหาอะไรไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะปรึกษา b b ก็จะให้คำปรึกษาให้กำลังใจตลอด อยู่ข้างๆเวลาร้องไห้หรือเสียใจ เวลาผ่านเลยไปจนเรียนจบตอนช่วงปิดเทอมใหญ่ของม.3 แม่ของ f ให้ไปสอบเข้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในตอนนั้นยังไม่มี บีบี สมาทโฟน เราใช้โทรศัพท์ธรรมดา โนเกียไรพวกนี้ เวลาเราโทรไปถ้าติดสายก็จะขึ้นรอสาย ถึงปิดเทอมfไม่ค่อยได้เจอ d แต่ก็ยังพยายามโทรหาตลอด พยายามติดต่อกาตลอดถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจอกัน แต่ d ไม่ค่อยรับสายโทรก็ติดสายตลอด จน f สงสัยว่า d จะมีคนอื่น ด้วยความที่ f แล b สนิทกัน ก็โทรปรึกษา ว่าควรทำไงดี อยากรู้ว่าอีกคนของ d คือใคร ทำไมไม่เค้าถึงทำแบบนี้ b พยายามให้กำลังใจ fตลอด fโทรหา d จน dรับสาย fจึงตั้งสินจถามละขอความจริงจาก d ทุกอย่าง bสาระภาพความจริงมาหมด ว่าเวลาที่เราโทรไปหา dทุกครั้ง b จะอยู่ในส่ายตลอด และเวลาที่เราโทรไปปรึกษาb dก็จะอยู่สายตลอดเหมือนกัน dและb คุยกันตลอดเจอกันตลอด มีfที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย d ตั้งสินใจเลือก b f ทั้งเจ็บ ทั้งเสียใจ โมโห ที่เพื่อนสนิทตัวเองแย่งแฟนไป f ตั้งสินใจ โทรไปหาb แล้วพูดกับ b ว่า”กูกับเมิงไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป” พอ f ตั้งหลักกับเรื่องที่เกิดขึ้น ตัดสินใจย้ายโรงเรียนไปเรียนอีกโรงเรียนหนึ่ง ได้พอกับเพื่อนใหม่เพื่อนที่ดี เพื่อนที่ไว้ใจได้ เพื่อนที่รู้จักกันตอนม.4จนเรียนจบม.6 ต่างคนต่างไปเรียน คนละมหาลัย เจอกันบ้าง จนทำงาน ไม่ว่าเราจะห่างกันสักแค่ไหน เวลาเราที่เราเจอกัน ก็ยังรักกันเหมือนเดิม……...ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีอยู่เสมอ