นายวิษณุ เครืองาม อ้างว่า การใช้วิธีการทางปกครอง สั่งให้นายกฯยิ่งลักษณ์ชดใช้ความเสียหายจำนำข้าว
ตือวิธีการที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนที่สุด
นายกฯยิ่งลักษณ์ ก็ถามกลับว่า เป็นประโยชน์กับประชาชนอย่างไร
หากคิดแบบสลิ่ม สลิ่มก็จะเห็นเพียงเพดานกะลา แล้วคิดว่า ก็ได้เงินไง
โดยไม่คิดเรื่องอื่น ไม่เข้าใจอะไรสักนิด
แค่เรื่องเงินนี่นะ หากนายกฯยิ่งลักษณ์ไม่ให้ ก็ต้องให้ศาลสั่งยึดทรัพย์ ไม่มีให้ยึด ก็ล้มละลาย ทำอะไรได้
และกว่าจะยึด จะอะไรต่าง ๆ ไม่รู้กี่ปีถึงจะจบ ดีไม่ดี คสช. ไปก่อน หมดอำนาจ
ข้าราชการก็เปลี่ยนสี ที่เคยบอกว่าผิด ๆ ก็จะกลายเป็นอีกอย่างทันที
มันไม่ง่ายอย่างที่คิด ว่าสั่งให้ใช้ก็ต้องใช้ ไม่ใช้ก็ยึด มันไม่ง่ายขนาดนั้น
แต่ที่เขาค้าน ไม่ยอมรับ เพราะเกี่ยวกับความเป็นธรรม
ไม่มีใครหรอกที่จะยอมรับความไม่เป็นธรรมที่กระหน่ำใส่ตัวเอง
กฎหมายบอกชัด ว่าคำสั่งทางปกครองใช้ในเรื่องไม่ได้ แต่ก็ตะแบงจะใช้ให้ได้
ความเสียหายที่จะให้เขาชดใช้ ไม่รู้เสียหายอย่างไร อ้างแค่ตัวเลข อ้างว่าใช้งบประมาณเยอะ
แต่เวลาเขาอธิบายถึงมูลค่าทางเศรษฐกิจในภาพรวม ก็ไม่ยอมรับฟัง
อ้าง ป.ป.ช. ส่งเรื่องมา ต้องดำเนินการ ไม่งั้นจะผิดมาตรา 157 ฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่
ทั้งที่ ป.ป.ช. ฟ้องอาญา แล้วขอให้ฟ้องแพ่ง ไม่ใช่ให้ใช้คำสั่งทางปกครองที่ไม่มีกฎหมายรองรับ
ฟ้องอาญาว่าปล่อยปละละเลย ซึ่งก็คือเจตนาให้มีการทุจริต
แต่จะสั่งให้ชดใช้ด้วยข้อหาประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ซึ่งก็คือไม่เจตนา
นัวเนียย้อนแย้ง
หากใช้วิธีทางการปกครองแบบนี้ (ที่กฎหมายเขาไม่ให้ใช้ เพราะจะเกิดปัญหา)
แทนที่จะเป็นประโยชน์ต่อประชาชน กลับจะเป็นผลเสียต่อบ้านเมือง อันส่งผลร้ายต่อประชาชน
เพราะต่อไป ก็จะกลายเป็นบรรทัดฐานว่า รัฐบาลใหม่เข้ามา ก็จะตั้งคณะกรรมการสอบสวน
ว่ารัฐบาลเก่าทำอะไรเสียหายทางนโยบายไว้บ้าง นโยบายใดไม่ได้ผลบ้าง ก็จะสั่งให้ชดใช้
เช่น รัฐบาลชุดนี้ อุดหนุนตำบลละห้าล้าน ช่วยชาวสวนยาง ช่วย sme ฯลฯ
หากได้ผลร้อยเปอร์เซนต์ก็ดีไป แต่หากมีเสียหาย บกพร่อง รั่วไหล ก็จะโดนสั่งให้ชดใช้ด้วยข้ออ้างเดียวกันว่าประมาท
แล้วบ้านเมืองมันจะเดินไปได้ไง
ทางปกติ ตามช่องทางทางกฎหมาย มีข้อกฎหมายรองรับ
เมื่อฟ้องอาญาแล้ว ก็ฟ้องแพ่งประกบ หากผิดอาญา ก็ตามด้วยแพ่ง
ก็แค่นั้น ทำไมไม่ทำ
มาฝืนทำในเรื่องที่ไม่มีข้อกฎหมายรองรับทำไม
แถมใช้มาตรา 44 คุ้มครองป้องกันโดนฟ้องกลับซะอีก
ก็เพราะอยากได้คำสั่งทางละเมิด ไปเป็นหลักฐานในชั้นศาลทางคดีอาญา
จะได้อ้างว่า นี่ไงหลักฐานว่าทำผิด จนโดนสั่งให้ชดใช้
เพราะที่ฟ้องเขาไปน่ะ หลักฐานอ่อน ถึงขนาดรีบฟ้องไปก่อน แล้วเพิ่พยานหลักฐานทีหลัง
อ้าวลืม มัวแต่โพสต์ไปหล่อไป โทษที ๆ
เกินสามบรรทัดมาโขแระ
จบ ๆ
เอ่อ... คุณสลิ่มครับ ไม่ใช่เรื่องเงินครับ ไม่ใช่แค่เรื่องตัวเลขครับ แต่คือเรื่องอื่นที่เป็นหลักการทางกฎหมายและการบริหาร
ตือวิธีการที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนที่สุด
นายกฯยิ่งลักษณ์ ก็ถามกลับว่า เป็นประโยชน์กับประชาชนอย่างไร
หากคิดแบบสลิ่ม สลิ่มก็จะเห็นเพียงเพดานกะลา แล้วคิดว่า ก็ได้เงินไง
โดยไม่คิดเรื่องอื่น ไม่เข้าใจอะไรสักนิด
แค่เรื่องเงินนี่นะ หากนายกฯยิ่งลักษณ์ไม่ให้ ก็ต้องให้ศาลสั่งยึดทรัพย์ ไม่มีให้ยึด ก็ล้มละลาย ทำอะไรได้
และกว่าจะยึด จะอะไรต่าง ๆ ไม่รู้กี่ปีถึงจะจบ ดีไม่ดี คสช. ไปก่อน หมดอำนาจ
ข้าราชการก็เปลี่ยนสี ที่เคยบอกว่าผิด ๆ ก็จะกลายเป็นอีกอย่างทันที
มันไม่ง่ายอย่างที่คิด ว่าสั่งให้ใช้ก็ต้องใช้ ไม่ใช้ก็ยึด มันไม่ง่ายขนาดนั้น
แต่ที่เขาค้าน ไม่ยอมรับ เพราะเกี่ยวกับความเป็นธรรม
ไม่มีใครหรอกที่จะยอมรับความไม่เป็นธรรมที่กระหน่ำใส่ตัวเอง
กฎหมายบอกชัด ว่าคำสั่งทางปกครองใช้ในเรื่องไม่ได้ แต่ก็ตะแบงจะใช้ให้ได้
ความเสียหายที่จะให้เขาชดใช้ ไม่รู้เสียหายอย่างไร อ้างแค่ตัวเลข อ้างว่าใช้งบประมาณเยอะ
แต่เวลาเขาอธิบายถึงมูลค่าทางเศรษฐกิจในภาพรวม ก็ไม่ยอมรับฟัง
อ้าง ป.ป.ช. ส่งเรื่องมา ต้องดำเนินการ ไม่งั้นจะผิดมาตรา 157 ฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่
ทั้งที่ ป.ป.ช. ฟ้องอาญา แล้วขอให้ฟ้องแพ่ง ไม่ใช่ให้ใช้คำสั่งทางปกครองที่ไม่มีกฎหมายรองรับ
ฟ้องอาญาว่าปล่อยปละละเลย ซึ่งก็คือเจตนาให้มีการทุจริต
แต่จะสั่งให้ชดใช้ด้วยข้อหาประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ซึ่งก็คือไม่เจตนา
นัวเนียย้อนแย้ง
หากใช้วิธีทางการปกครองแบบนี้ (ที่กฎหมายเขาไม่ให้ใช้ เพราะจะเกิดปัญหา)
แทนที่จะเป็นประโยชน์ต่อประชาชน กลับจะเป็นผลเสียต่อบ้านเมือง อันส่งผลร้ายต่อประชาชน
เพราะต่อไป ก็จะกลายเป็นบรรทัดฐานว่า รัฐบาลใหม่เข้ามา ก็จะตั้งคณะกรรมการสอบสวน
ว่ารัฐบาลเก่าทำอะไรเสียหายทางนโยบายไว้บ้าง นโยบายใดไม่ได้ผลบ้าง ก็จะสั่งให้ชดใช้
เช่น รัฐบาลชุดนี้ อุดหนุนตำบลละห้าล้าน ช่วยชาวสวนยาง ช่วย sme ฯลฯ
หากได้ผลร้อยเปอร์เซนต์ก็ดีไป แต่หากมีเสียหาย บกพร่อง รั่วไหล ก็จะโดนสั่งให้ชดใช้ด้วยข้ออ้างเดียวกันว่าประมาท
แล้วบ้านเมืองมันจะเดินไปได้ไง
ทางปกติ ตามช่องทางทางกฎหมาย มีข้อกฎหมายรองรับ
เมื่อฟ้องอาญาแล้ว ก็ฟ้องแพ่งประกบ หากผิดอาญา ก็ตามด้วยแพ่ง
ก็แค่นั้น ทำไมไม่ทำ
มาฝืนทำในเรื่องที่ไม่มีข้อกฎหมายรองรับทำไม
แถมใช้มาตรา 44 คุ้มครองป้องกันโดนฟ้องกลับซะอีก
ก็เพราะอยากได้คำสั่งทางละเมิด ไปเป็นหลักฐานในชั้นศาลทางคดีอาญา
จะได้อ้างว่า นี่ไงหลักฐานว่าทำผิด จนโดนสั่งให้ชดใช้
เพราะที่ฟ้องเขาไปน่ะ หลักฐานอ่อน ถึงขนาดรีบฟ้องไปก่อน แล้วเพิ่พยานหลักฐานทีหลัง
อ้าวลืม มัวแต่โพสต์ไปหล่อไป โทษที ๆ
เกินสามบรรทัดมาโขแระ
จบ ๆ