เนื่องจากไปงานหลานรับปริญญาที่ ม.พายัพ เชียงใหม่ วันที่ 13/11/58 จาก กทม. ผมเองก็ไม่ได้ไปเชียงใหม่มาเป็นสิบๆปีแล้ว
เลยรับอาสาจองโรงแรมให้ญาติๆด้วยเลย ผมไปเครื่องสองคนกับแฟนแต่ญาติๆไปรถกัน ผมไปถึงโรงแรมประมาณ 11.00 น.
ปรากฎว่าเกิดความผิดพลาดโรงแรมอยู่ไกลจาก ม.พายัพ มาก เพราะเข้าใจผิดเรื่องสถานที่รับปริญญา เลยขอยกเลิก
ปัญหาที่ตามมาก็คือจะหาโรงแรมใหม่ในเวลาที่เร่งด่วนอย่างนี้ได้อย่างไรจำนวนสี่ห้อง ถึงตอนนี้มืดแปดด้านเลยปรึกษากะแฟน
ไปตั้งหลักที่ ม.พายัพก่อนดีกว่า ยังไม่ได้กินอะไรด้วยหิวก็หิว โบกรถสองแถวแดงแถวจากโรงแรมไป ม.พายัพ หวังว่าจะไปเจอหลาน
แต่ก็ติดต่อไม่ได้เพราะยังอยู่ในห้องซ้อม เลยนั่งๆกันแถวร้านขายอาหารตรงทางเข้าใน ม.พายัพ หาอะไรกินก่อนเวลาก็บ่ายมากแล้ว
ญาติๆที่มารถกันก็ใกล้จะถีง ญาติๆก็ช่วยกันหาโรงแรมแต่ก็ยังไม่ได้ ผมเองก็ร้อนใจเพราะเป็นความผิดเราเองที่ต้องรับผิดชอบ
เปิดดูเวปเพื่อจะหาโรงแรมใหม่ก็ยังไม่ได้ เราเองก็ไม่รู้พื้นที่เลยรถก็ไม่มี เลยตัดสินใจถามน้องๆนักศึกษาฯที่นั่งทานอาหารแถวนั้นดู
สิ่งแรกที่ได้รับใจชื้นขึ้นครับน้องๆนักศึกษากรูกันเข้ามาช่วยหาโรงแรมให้ผม สรุปว่ามีที่พักราคาไม่แพงอยู่แถวสถานีขนส่ง
ปัญหาต่อมาแล้วผมกะแฟนจะไปอย่างไรจะหาเจอได้อย่างไร พอดีน้องนักศึกษาคนนึงอาสาขับรถไปส่งให้ถึงที่เลย ไม่รู้จะขอบคุณ
อย่างไรดี เพราะผมเองก็มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่หนึ่งใบกะเตงไปไหนมาไหนก็ไม่ค่อยสะดวก สรุปน้องนักศึกษาคนนี้ขับรถมาส่งถึงโรงแรมและได้ที่พักที่ถูกใจ ราคารับได้จำนวนสี่ห้อง โล่งใจหมดปัญหา ถือว่าเป็นบทเรียนที่ต้องจดจำอีกหนึ่งเรื่อง
ต้องขอขอบคุณน้องๆนักศึกษากลุ่มนี้ด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจจากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย ไม่ได้ถามชื่อน้องเค้ามาได้แต่ถ่ายรูปน้องเค้ากะรถมาก่อนจากกัน ถามๆดูน้องเค้าบอกเรียนที่ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยพายัพ ปีสี่ มีข้อมูลแค่นี้ ( ขออนุญาตเอารูปที่ถ่ายมาลงนะครับ ) สุดท้ายนี้ขอให้ความมีน้ำใจของน้องๆกลุ่มนี้จงส่งผลให้น้องๆประสบความสำเร็จในการศึกษาทุกคนครับ
ขอขอบคุณความมีน้ำใจของนักศึกษาปีสี่ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยพายัพ ครับ
เลยรับอาสาจองโรงแรมให้ญาติๆด้วยเลย ผมไปเครื่องสองคนกับแฟนแต่ญาติๆไปรถกัน ผมไปถึงโรงแรมประมาณ 11.00 น.
ปรากฎว่าเกิดความผิดพลาดโรงแรมอยู่ไกลจาก ม.พายัพ มาก เพราะเข้าใจผิดเรื่องสถานที่รับปริญญา เลยขอยกเลิก
ปัญหาที่ตามมาก็คือจะหาโรงแรมใหม่ในเวลาที่เร่งด่วนอย่างนี้ได้อย่างไรจำนวนสี่ห้อง ถึงตอนนี้มืดแปดด้านเลยปรึกษากะแฟน
ไปตั้งหลักที่ ม.พายัพก่อนดีกว่า ยังไม่ได้กินอะไรด้วยหิวก็หิว โบกรถสองแถวแดงแถวจากโรงแรมไป ม.พายัพ หวังว่าจะไปเจอหลาน
แต่ก็ติดต่อไม่ได้เพราะยังอยู่ในห้องซ้อม เลยนั่งๆกันแถวร้านขายอาหารตรงทางเข้าใน ม.พายัพ หาอะไรกินก่อนเวลาก็บ่ายมากแล้ว
ญาติๆที่มารถกันก็ใกล้จะถีง ญาติๆก็ช่วยกันหาโรงแรมแต่ก็ยังไม่ได้ ผมเองก็ร้อนใจเพราะเป็นความผิดเราเองที่ต้องรับผิดชอบ
เปิดดูเวปเพื่อจะหาโรงแรมใหม่ก็ยังไม่ได้ เราเองก็ไม่รู้พื้นที่เลยรถก็ไม่มี เลยตัดสินใจถามน้องๆนักศึกษาฯที่นั่งทานอาหารแถวนั้นดู
สิ่งแรกที่ได้รับใจชื้นขึ้นครับน้องๆนักศึกษากรูกันเข้ามาช่วยหาโรงแรมให้ผม สรุปว่ามีที่พักราคาไม่แพงอยู่แถวสถานีขนส่ง
ปัญหาต่อมาแล้วผมกะแฟนจะไปอย่างไรจะหาเจอได้อย่างไร พอดีน้องนักศึกษาคนนึงอาสาขับรถไปส่งให้ถึงที่เลย ไม่รู้จะขอบคุณ
อย่างไรดี เพราะผมเองก็มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่หนึ่งใบกะเตงไปไหนมาไหนก็ไม่ค่อยสะดวก สรุปน้องนักศึกษาคนนี้ขับรถมาส่งถึงโรงแรมและได้ที่พักที่ถูกใจ ราคารับได้จำนวนสี่ห้อง โล่งใจหมดปัญหา ถือว่าเป็นบทเรียนที่ต้องจดจำอีกหนึ่งเรื่อง
ต้องขอขอบคุณน้องๆนักศึกษากลุ่มนี้ด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจจากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย ไม่ได้ถามชื่อน้องเค้ามาได้แต่ถ่ายรูปน้องเค้ากะรถมาก่อนจากกัน ถามๆดูน้องเค้าบอกเรียนที่ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยพายัพ ปีสี่ มีข้อมูลแค่นี้ ( ขออนุญาตเอารูปที่ถ่ายมาลงนะครับ ) สุดท้ายนี้ขอให้ความมีน้ำใจของน้องๆกลุ่มนี้จงส่งผลให้น้องๆประสบความสำเร็จในการศึกษาทุกคนครับ