ความรู้สึกที่อยากรู้

เรื่องมีอยู่ว่า ผมรักกับผู้หญิงคนนึงเขามีอายุมากกว่าผม 6 ปี แต่ผมไม่เคยคิดเรื่องอายุเลยแม้แต่นิดเดียวเพราะผมคิดว่าการจะคบกันอายุมันก็แค่ตัวเลขตัวนึงที่มันไม่ได้วัดค่าของคนที่จะรักกันเลยแม้แต่นิดเดียวสำหรับผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ผมรักมากและมีความสุขมากที่ได้คุยได้มีเค้าอยู่ด้วยในแต่ล่ะวันเราเริ่มจากการที่โกหกกันแล้วเริ่มบอกความจริงกันทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็คุยกันได้ทุกเรื่องจนไม่มีเรื่องอะไรที่ปิดบังคนแม้แต่เรื่องเดียวเค้าคนนี้แพ้อะไรหลายๆอย่าง เช่น บีบมะนาวเองไม่ได้ แล้วก็เป็นคนที่ติดกระดาษทิชชูมากไปไหนมาไหนต้องมีไปด้วยตลอดเป็นของที่ขาดไม่ได้เลยทีเดียวเคยถามเค้าว่ามีความสุขไหมที่มีกันเค้าก็บอกว่ามีความสุขมากเราวีดีโอคลอกันเกือบทุกวันจนเราเองรักเค้ามากขึ้นทุกๆวันจนยอมได้ทุกอย่างเพื่อให้เค้ามีความสุข แต่เรื่องมันเริ่มตั้งแต่เมื่อวานที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเรา 2 คนเริ่มเปลี่ยนไปจากเรื่องต่ออะไรมากมายทำให้เค้าคิดมากจนเขา ร้องเพลงๆนึงให้เราฟัง คือเพลงปฏิเสธไม่ได้ว่ารักเธอ แล้วเค้าก็ร้องไห้ออกมาพออีกวันเค้าก็เริ่มเปลี่ยนจนวันนี้เค้าบอกกับเราว่า
ทุกครั้งที่เหนเขียนหรือโพสไร
คิดว่าดูไม่ออกเรอะ
บางทีอ่านก็ชอบ
บางทีเหนมันก็รู้สึกเหมือน ทรมานผม
ถึงผมจะบอกว่าไม่ แต่เค้าก็ดูออก
แต่ผมจะบอกกับเค้าว่าผมไม่เคยทรมานเลยที่เป็นแบบนี้ แต่มันทำให้ผมรักเค้ามากขึ้นๆทุกวัน แล้วเดือนหน้าผมก็จะไปหาเค้าแต่เขามาบอกผมว่าปล่อยเขาเถอะไม่อยากให้ผมต้องทรมานแต่ผมไม่เคยทรมานอะไรเลย ผมรักเค้ามากๆจนที่จะทำให้เขาได้ทุกอย่างยอมเขาทุกอย่างไม่ว่าจะยังไง แล้วผมก็อยากรู้ว่าเขารักผมบ้างไหมกับคำพูดที่บอกว่ามีความสุขมากที่มีผมแต่ผมถามวันนี้ทำไมเขาถึงบอกว่าไม่มีความสุขถามย้อนไปว่าแล้วที่เคยบอกล่ะเขากับบอกว่าลืมเถอะน่ะ เพราะอะไร เขายังรู้สึกกับผมอยู่ไหม หรือว่าไม่มีแล้ว แล้วถ้าไปหาเค้าๆจะอยากให้ไปอยู่ไหมใจจริงของเค้า