ดูดวงฟรีเงือนไขรอบนี้ต้องเล่าเรื่อง 10 ท่าน 3 คำถาม By อ.เรนสายนาค

กติกาดูดวงฟรีรอบนี้ต้องออกแรง เล่าเรื่องลี้ลับ
หรือตื่นเต้น จะจริงหรือไม่ ของคุณหรือไม่ เรื่องเล่าต่อๆมา แล้วแต่ท่าน เน้นความบันเทิง
รับจำนวนจำกัด 10 ท่าน ที่ใช่ที่โดนแน่ๆมีแถม
ถามได้ทั้งหมด 3 คำถาม
เปิดใจมากที่สุดเพื่อประโยชน์ของท่านเอง
ทำนายด้วยไพ่พรหมญาณ

โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ วันนี้ก็อยากจะลองแชร์ประสบการณ์จากคนที่เคยผ่านเหตุการณ์นี้มาเมื่อ 3 ปีที่แล้ว สมัยที่เราเริ่มทำงานด้านการก่อสร้างเดิมก็คือสมัยนั้นเราไปตัดไม้ในเขตประเทศเพื่อนบ้านนั้นคือที่ กัมพูชา หรือที่ผมเรียกกันว่า เขมรสมัยนั้นเรามีงานที่จะต้องใช้ไม้เบญจพรรณ ซึ่งตัวป่าอยู่เขตแถว พระตะบองถ้าฝั่งไทยเข้าไปตรง จังหวัดสระแก้ว ในระหว่างตอนที่เราตกลงว่าจะไปหาของในป่าแทบนั้น ตัวทางผมให้เฮียตั้มซึ่งเป็นผู้รับเหมาฝั่งไทยไปหาของซึ่งเราก็อาศัยเส้นสายผู้ที่มีอำนาจในพื้นที่เพื่อความช่วยเหลือ ซึ่งทหารผู้อำนาจผู้นั้นได้แนะนำชุดกลุ่มพราน ผู้เชียวชาญในป่าเส้นทางนั้นให้ซึ่งมีอยู่ 3 คน คนงาน อีก 2 คน เฮียตั้มอีก 1 คน พอทางผมได้ทางทีมงานครบเราก็เตรียมเก็บของเตรียมสเบียง ส่วนตัวผมนั้นพักอยู่ที่เสียมเรียบ เริ่มเช้าวันรุ่งขึ้นทีมงานของผมก็ออกเดินทางเข้าป่า ซึ่งขับรถโดยใช้รถ jeep ของทหาร ขับเข้าไปในเขาผ่านหุบเขา ประมาณ 25 km จากนั้นคนนำทางเราพาเราเดินไปทางเข้าไปด้วยเท้า จากนั้นเราเข้าไป 2 km บรรยากาศนั้นเงียบสงัดมาก ไม่มีแม้กระทั่งเสียงสัตว์ร้องซึ่งบอกตามตรงว่าสิ่งนี้คือสิ่งผิดปกติ เราก็เดินต่อไปตามนายพราน ซึ่งพูดภาษาเขมรกับทางเฮียตั้มซึ่งก็พูดฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง เราอาศัยคนงาน 2 คนซึ่งมาทำงานกับเราที่ประเทศนั้นช่วยแปล กฏของที่นี่นั้นห้ามออกนอกเส้นทาง ห้ามส่งเสียงดัง เวลาเดินห้ามคุยเงียบที่สุด แต่เวลาพักก็มีการพูดคุยกันบ้างเราเริ่มเดินมาช่วงประมาณที่ km ที่ 8 บรรยากาศรอบข้างเริ่มมืด ขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งเดินลึกยิ่งมืด เพราะความทึบของป่า ซึ่งในเวลาขณะนั้นเพิ่งจะ บ่าย 3 เอง จากนั้นก็เดินไปสักพักเราจะผ่านลำธารน้ำไหลซึ่งไม่สูงมากประมาณข้อเท้าแวะพักกันจุดนั้นระหว่างที่เรานั่งพักกันนี่ เหมือนทางเฮียตั้มได้ยินเสียงฟู่ๆ ตรงพุ่มไม้ที่อยู่ข้างๆแก แต่แกมองแล้วไม่มีอะไรแกก็เลยเดินไปรวมกลุ่ม คืนนี้เราจะนอนเปล บนต้นไม้ให้มีระดับความสูง เพื่อจะหลบเหล่าสัตว์ที่มีความอันตรายในป่า ซึ่งตอนที่เราเข้าป่ามานี่ ทางพรานมีอาวุธปืน มีปืนอาก้าสองกระบอกที่เตรียมไว้ในเหตุการณ์ฉุกเฉิน ในคืนแรกที่เราพักนั้น สงบเงียบมาก แต่มีเสียงนกแสก ใจทีมงานนั้นก็ไม่ค่อยจะดีนักแต่ทางทีมเราก็ไม่ได้หลับสนิทกันหมดมีการส่งสัญญาณ ระหว่างทีม พราน กัน 3 คนซึ่งยอมรับไม่ธรรมดามากครับ คืนแรกผ่านไป เช้ามาเราเริ่มเดินทางต่อซึ่งเราก็ถามกับล่ามว่าเราจะเดินไปไกลแค่ไหน เขาบอกว่าต้องเดินอ้อมเขาอีกลูกนึงไปเพื่อเราจะเข้ากลางหุบเขา ระหว่างที่เดินไประยะไกลพอสมควร เฮียตั้มคนเดิมได้ยินเสียง ฟู่ ฟู่ ฟู่ อีกครั้ง แล้วตัวเฮียเองแกก็กระซิบบอกคนงานที่เดินตามหลังว่าได้ยินเหมือนกันมั้ย คนงานมันก็บอกว่าได้ยิน จนทีมงานของทางผู้รับเหมาที่อยู่ข้างหน้าก็กระซิบบอกพราน แต่เหมือนนายพรานจะรู้อะไรบางอย่างก็เดินต่อไปปกติ จนเราเดินอ้อมเขาจนไปถึงช่องแคบ ระหว่าง เขา สองลูก พอเดินไปอีก 500 เมตรข้างหน้าคือกำลังผ่านเขาละหละ ที่นี่นายพรานดันหยุดเดิน ถ้านับจากตัวเฮียตั้มจะอยู่ลำดับ 4 จากทั้งหมด 6 คน ตอนนั้นเฮียตั้มแกมองเห็นเป็นตัวอะไรนอนขดอยู่ พอเดินไปใกล้ๆอีกนิดรู้ละจ๊ะ งูเหาน่านเอง ตัวเส้นผ่านศูนย์กลาง เกือบๆ 10-15 ซม. ซึ่งมันผิดปกติธรรมชาติเลย ทันใดนั้นที่เราจ้องไม่ทันไรมันเลื่อยมาถึงหน้าหัวหน้าพราน แต่ชุดลูกน้อง แยกออกซ้ายขวา ใจตอนนั้นเฮียตั้มคิดถ้าวิ่งไม่รอดแน่เพราะว่ามันค่อนข้างรวดเร็ว ระหว่างที่งูกับหัวหน้าพรานมองจ้องหน้ากันสักระยะ ด้วยวัดจากความสูงที่มันชูขึ้นมานี่สูงเกือบ 2 เมตรเลยซึ้งสูงมากจังหวะนั้นเองลูกน้องพรานใช้มีดที่เป็นโค้งกระโดดปาดคองู ซึ่งคมมากหัวไปทางคนนี่ไปอีกทาง ตอนนั้นเฮียตั้มตกใจมาก ป่าแถวนี่น่าจะเหมือนๆกับบ้านเรา จากนั้นเฮียตั้มแกถามลูกน้องว่ามันมีแบบนี้ได้ยังไง ลูกน้องก็ถามหัวหน้าพราน แกตอบมาว่าพวก อเมริกาเอางูพวกนี้มาปล่อยไว้ซึ่งแปลกมากจากนั้นเราเดินๆไปต่อวัน วันนี้เราเลยเลือกพักที่ทุ่งโล่ง มีหญ้าสูงระดับหัวเข่าและที่เราพักอยู่บนเชิงพื้นที่สูงในขึ้นนี้ซึ่งแตกต่างวันนี่เรานอนเต้นแต่จะสลับกันเฝ้าเวร เราจุดไฟกันทั้งคืนนะจุดนี้ พอสักช่วงเวลา 3ทุ่ม ได้ นกแสกร้องอีกเป็นสัญญาณที่ไม่ค่อยดีนักสำหรับตัวเฮียตั้มคืนนี้ทำให้นอนกันไม่ค่อยหลับด้วยมีความลางสังหรณ์แปลกๆ พอเวลาเริ่มดึกๆขึ้นก็เริ่มง่วงมากขึ้น ซึ่งเวลาผ่านมา ตี 1 อยู่ดีๆ ชุดทีมพรานก็มีการส่งซิก เพราะมีบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้ๆ ทุกคนตื่นหมดแล้วแต่แกล้งทำเป็นหลับ ตอนนั้นที่เฮียเห็นเดินเป็นผู้หญิงและผู้ชายเหมือนชาวบ้านเดินมา พรานนั้นก็ลุกขึ้นส่องไฟฉายไปที่ใบหน้าทั้งสอง แต่เชื่อมั้ย ทั้งสองคนตาไม่กระพริบเลย ตาค้างตลอดในใจเฮียตั้มคิดในใจละสองคนนี่ไม่ใช่คนปกติแน่นอน จากนั้นพรานแกก็พูดภาษาเขมรอะไรไม่รู้แต่เฮียตั้มรู้ว่าสองคนนั้นบอกหิวข้าว อยากกินข้าว แกก็เลยโยนไม้ขีดให้บอกว่าอุ่นอาหารตรงนี้ น้ำอยู่ตรงนี้ มันก็ไม่จุดมันก็นิ่งไป สายตาทั้งสองคนนั้นไม่กระพริบสถานการณ์ตึ่งเครียด ลูกน้องพรานทั้งสองพร้อมด้วยปืนอาก้า เตรียมที่จะยิง ง้างไกปืนแค่นั้นละครับแกร๊กเดียว 2 คนนั้นวิ่งหนีหายเข้าไปในป่าทันที คืนนั้นเฮียตั้มกับทีมงานไม่เป็นอันนอนเลยระวังตัวกันมากพอตอนเช้า ตื่นขึ้นมารอยเท้า สองคนนั้นไม่มีกลับเป็นรอยเท้าเสือ ซึ่งเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์มากจากนั้นเราก็เตรียมเก็บของพร้อมเดินทางไปอีก 3 km เพื่อจะไปดูเขตไม้ที่ทางผู้ใหญ่ทางเขมรแนะนำและเราก็ได้มาเลือกนะจุดนี้และวางแผนการทำงานจนสำเร็จและเฮียตั้มกลับมาเล่าให้ผมเป็นประสบการณ์ที่ดีจะมาเล่าสู่กันฟังใครมีอะไรดีๆท่านใดมีประสบการณ์คล้ายๆแบบนี้จะฟังเขามาหรือใครพบเจอเองแลกเปลี่ยนกันเพื่อความบันเทิงจะดีมากเลยครับ