คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ผมไม่ได้ทำงานสายวิศวะนะคับ
แต่ตอบในฐานะที่พ่อตัวเอง ทำสายนี้มา ทุกวันนี้ ก็เปิดบริษัทเอง และยังคงทำสายนี้อยู่
- ที่เค้าต้องทำงานแม้กระทั่งวันอาทิตย์ คือ มันเป็นความรับผิดชอบของเค้าคับ
งานซ่อมบำรุง หรือ ด้านเครื่องจักร บางอย่าง มันรอไม่ได้คับ
หากกระบวนการผลิต ล่าช้าหรือหยุดเดิน บริษัทนั้นๆ เสียหายหลักแสนหรือหลายล้านก็เป็นได้
ของพ่อผม ทุกวันนี้ เป็นเจ้าของเอง แต่ ปีใหม่ สงกรานต์ที่ผ่านมา ต้องไปอยู่พม่า เพื่อคุมคนงาน ซ่อมบำรุงตัวเครื่องจักร
และเป็นแบบนี้บ่อยๆ จนแม่ผมก็ชินแล้ว อย่างน้อย ก็อยู่กับลูกๆได้
คุณลองมองว่ามันคือความรับผิดชอบต่องานนั้นๆ ปฎิเสธได้ไหม --- ตอบว่าได้
แต่ถ้าลูกค้าเค้าไม่พอใจ เค้าก้เลิกจ้างคุณ ไปหาเจ้าอื่นแทน
ระบบบริษัทไม่มีหรอก ใจเขาใจเรา บางที โทรมาตอน ตี4-5 เพื่อ บอกว่า หน้างานมีปัญหายังมีเลย
เท่าที่ผมอ่านคร่าวๆ ผมคิดว่า ผช ก้พยายามหาเวลาให้คุณนะ เพียงแค่ สะดุดอยู่ตรงที่เวลามันไม่ได้ ถูกมะ
สมมติ วันนี้ คุณลองเปลี่ยนเป็นคบหมอ หมอบางแผนก เค้าต้องอยู่เวร อยู่ดึกๆ เวลาก็ไม่ตรงกับชาวออฟฟิศอีกป่ะคับ?
แต่ถ้าคุณคิดว่า ผช ที่คบกับคุณ มันต้อง เวลาตรงกัน อันนี้ ก้ถือว่าเค้ากับคุณ มันไม่ใช่
คุณอายุ สามปลายแล้ว จริงๆ ถ้าประสบการณ์ความรัก ผ่านมาเยอะหน่อย อาจจะคิดเรื่องนี้ได้
แต่คุณบอกว่า ห่างจากการมีแฟนมา สิบปี ++
ผมขอเดาว่า จขกท คงมีแฟนมา ไม่กี่คน ความต้องการทางความรัก การมีแฟน ยังเป็นแบบ ผญ 20กลางๆอยู่
ผมเห็นวัยทำงานบางคน อยู่คนละจังหวัด เจอกัน เดือนละ 1-2 ครั้ง ยังคบกันรอดยันแต่งงานเลย
สุดท้าย คุณลองถามใจตัวเอง
ถ้าอยู่แล้วไม่มีความสุข ก็เดินออกมา ดีกว่าเสียเวลาทั้งสองฝ่าย
ปล.การที่คุณต้องการ คนที่เจอกันได้ตามที่คุณต้องการไม่ผิดหรอก ความต้องการ ความอดทน ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
เพราะฉะนั้น ผมไม่ขอตัดสินคุณนะคับ ว่าคุณใจร้อน หรืออะไรไปไหม
แต่ตอบในฐานะที่พ่อตัวเอง ทำสายนี้มา ทุกวันนี้ ก็เปิดบริษัทเอง และยังคงทำสายนี้อยู่
- ที่เค้าต้องทำงานแม้กระทั่งวันอาทิตย์ คือ มันเป็นความรับผิดชอบของเค้าคับ
งานซ่อมบำรุง หรือ ด้านเครื่องจักร บางอย่าง มันรอไม่ได้คับ
หากกระบวนการผลิต ล่าช้าหรือหยุดเดิน บริษัทนั้นๆ เสียหายหลักแสนหรือหลายล้านก็เป็นได้
ของพ่อผม ทุกวันนี้ เป็นเจ้าของเอง แต่ ปีใหม่ สงกรานต์ที่ผ่านมา ต้องไปอยู่พม่า เพื่อคุมคนงาน ซ่อมบำรุงตัวเครื่องจักร
และเป็นแบบนี้บ่อยๆ จนแม่ผมก็ชินแล้ว อย่างน้อย ก็อยู่กับลูกๆได้
คุณลองมองว่ามันคือความรับผิดชอบต่องานนั้นๆ ปฎิเสธได้ไหม --- ตอบว่าได้
แต่ถ้าลูกค้าเค้าไม่พอใจ เค้าก้เลิกจ้างคุณ ไปหาเจ้าอื่นแทน
ระบบบริษัทไม่มีหรอก ใจเขาใจเรา บางที โทรมาตอน ตี4-5 เพื่อ บอกว่า หน้างานมีปัญหายังมีเลย
เท่าที่ผมอ่านคร่าวๆ ผมคิดว่า ผช ก้พยายามหาเวลาให้คุณนะ เพียงแค่ สะดุดอยู่ตรงที่เวลามันไม่ได้ ถูกมะ
สมมติ วันนี้ คุณลองเปลี่ยนเป็นคบหมอ หมอบางแผนก เค้าต้องอยู่เวร อยู่ดึกๆ เวลาก็ไม่ตรงกับชาวออฟฟิศอีกป่ะคับ?
แต่ถ้าคุณคิดว่า ผช ที่คบกับคุณ มันต้อง เวลาตรงกัน อันนี้ ก้ถือว่าเค้ากับคุณ มันไม่ใช่
คุณอายุ สามปลายแล้ว จริงๆ ถ้าประสบการณ์ความรัก ผ่านมาเยอะหน่อย อาจจะคิดเรื่องนี้ได้
แต่คุณบอกว่า ห่างจากการมีแฟนมา สิบปี ++
ผมขอเดาว่า จขกท คงมีแฟนมา ไม่กี่คน ความต้องการทางความรัก การมีแฟน ยังเป็นแบบ ผญ 20กลางๆอยู่
ผมเห็นวัยทำงานบางคน อยู่คนละจังหวัด เจอกัน เดือนละ 1-2 ครั้ง ยังคบกันรอดยันแต่งงานเลย
สุดท้าย คุณลองถามใจตัวเอง
ถ้าอยู่แล้วไม่มีความสุข ก็เดินออกมา ดีกว่าเสียเวลาทั้งสองฝ่าย
ปล.การที่คุณต้องการ คนที่เจอกันได้ตามที่คุณต้องการไม่ผิดหรอก ความต้องการ ความอดทน ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
เพราะฉะนั้น ผมไม่ขอตัดสินคุณนะคับ ว่าคุณใจร้อน หรืออะไรไปไหม
แสดงความคิดเห็น
เมื่อไม่มีเวลาให้ ยังจะคบต่อไปมั้ยค่ะ
เขาก็จริงใจดีค่ะ โทรหาทุกวัน บางวันก็สองสามครั้ง หรือไม่ก็ส่งไลน์หา จะบอกว่า อยู่ตรงไหน กลับถึงบ้านแล้วนะ
แต่เวลาเจอกันน้อยมาก เจอกันที ก็ไม่ถึงสอง ชม. โดยรวม หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เราเจอกัน 4 ครั้งค่ะ เขาบอกว่า จะพยายามหาเวลาให้เรา
แต่พอถึงเวลาจริงๆ ก็จะมีงานด่วนตลอด พี่เขาเป็นช่างวิศวะ ค่ะ ก็จะมีพวกงานด่วนตลอด แบบลูกค้าต้องการวันนี้ ไม่เคยปฎิเสธลูกค้าเลย ทั้งที่เป็นวันอาทิตย์
จึงไม่มีเวลาให้เลย เราต้องเป็นฝ่ายหาเวลาให้เขา เช่นเลิกงาน โอเค จะรอเจอนะ แต่บางครั้ง ก็ไม่ได้เจอ เพราะกว่า เขาจะเสร็จงาน ก็ดึกแล้ว แต่เขาก็จะโทรหาเรา บอกคิดถึง เป็นห่วงตลอด
ตอนนี้ ความรู้สึก มันเหมือน ว่า เราจะไปไม่รอดนะ ถ้าเขายังมีชีวิตแบบนี้ คือ เอาเวลาทั้งหมดไปอยู่ที่งาน เพราะทุกวันนี้ ก็เหมือนตัวเองไม่มีแฟนนะ
อ๋อ ลืมบอกไป พี่เขาแจ้งจำนง ว่า เราเป็นแฟนเขา แต่เรายังไม่กล้ายอมรับ เพราะว่า เรื่องเวลาที่เราไม่เคยตรงกัน เวลาที่จะเรียนรู้กันมันน้อยมาก จึงไม่กล้าฟันธงว่า พี่เขาเป็นแฟน เพราะความรู้สึกมันเหมือนยังตัวคนเดียว ไปดูหนังคนเดียว ไปเที่ยวกับเพื่อน เคยคิดว่า ถ้าเราเกิดต้องการความช่วยเหลือด่วน แล้วเขาจะมีเวลาให้เราเหรอ เพราะเราไม่รู้ว่า เขาจะติดงานที่ไหนยังไง พี่เขาต้องไปกลับต่างจังหวัดทุกวัน เช่น ชลบุรี ระยอง ตามไซด์งาน
ตอนนี้ความรู้สึกที่ชัดเจน คือ ไม่รู้สึกดีใจ หรือ กระตื้อรือร้น เวลาเขาโทรมา มันเหมือนเฉยๆ
เราเพิ่งเริ่มต้น กันได้ เกือบสองเดือนแล้วค่ะ หรือเราใจร้อนเกินไปค่ะ ที่อยากมีเวลาร่วมกัน เพื่อเรียนรู้กันให้มากกว่านี้
พี่เขาอายุ หลักสี่ แล้ว เราก็สามปลายๆ ค่ะ เราเป็นโสดมา สิบกว่า ปี เพราะยังฝั่งใจกะรักครั้งสุดท้าย จึงทำให้เปิดใจยาก พอจะเปิดใจ เจอแบบนี้ ก็รู้สึกว่า อยู่คนเดียวต่อดีมั้ย เพราะสถานะภาพตอนนี้ ก็ไม่ต่างกับเป็นโสดค่ะ
หรือเราควรจะพูดกับพี่เขาตรงๆ แต่เคยพูดอ้อมไปหลายครั้งแล้ว ทั้งที่ปากเขาบอกว่า อยากเจอเรา คิดถึงเรา แต่ไม่มีเวลาให้ เราก็บอกว่า เป็นที่พี่ต้องจัดการตารางชีวิตตัวเองแล้วนะ เราพร้อมจะให้เวลาเขาเสมอ
มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยค่ะ ควรทำยังไงดีค่ะ คบต่อ หรือว่า เลิกคบดีค่ะ