นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกในชีวิตของเรา...
...เริ่มเลยละกัน เราเปนทอม เรากับแฟนคบกันมาได้ประมาน 2 ปีกว่าๆเกือบๆ 3 ปีแล้ว เรากับแฟนห่างกันเพียง 1 ปี
แฟนของเราเปนรุ่นพี่เราในคณะ เรา2ทั้งเจอกันตอนเราอยู่ปี 1 เทอม 2 แฟนเราเปนรุ่นพี่ที่ซ้อมสแตน
ส่วนเราเปนแสตน(จิงๆเราไม่อยากเปนแสตนเลยแต่เพื่อนเราบังคับ
) ตอนนั้นเราก็รู้จักแฟนเราผ่านเพื่อนๆสมัยนั้น
เป็นยุคของ BB เรามีพิน BB กันได้ยังไงก้ยังไม่รู้ 5555 มารู้อีกตัวอีกทีคุยกันไปคุยกันมา เราเริ่มไปกินข้าวเย็นด้วยกัน
ทุกเย็น เราเริ่มซื้อขนมมาให้กัน เราเริ่มไปรับไปส่งกัน เราเริ่มไปดูหนังด้วยกัน เราเริ่มพูดทุกๆเรื่องให้กันฟัง เราเริ่มอ่านหนังสือ
ติวหนังสือให้กัน จนเรารู้สึกว่าแฟนเราต้องชอบเราแน่ๆเลย 5555 ( หลงตัวเองชะมัด ) ก็เลยลองถามไปตรงๆเลยว่าได้ชอบเรารึป่าว?
แฟนเราเค้าเปนคนขี้อาย เขิน แต่เค้าก้อ่ำๆอึ่งๆแล้วทักแชทเฟสมาบอกว่า ชอบเรา เรารู้สึกหน้าร้อน หัวใจเต้น แล้วลองคิดทบทวนเรื่องราว
ที่ผ่านมาว่าเรารู้สึกยังไง? แล้วเราก้เจอกับคำตอบว่าเราก็รู้รุ้สึกดี แฟนเราเปนคนดี รักครอบครัว น่ารัก เป็นผู้หญิงอ่อนโยน ดีใจ
เราบอกตามตรงเลยว่าชีวิตเราไม่เคยเจอคนดีแบบนี้มาก่อน เราเคยอกหักมาก่อนหน้านี้ เจ็บหนักจนไม่อยากจะมีใครอีก
แต่พอเจอแฟนเราคนนี้ความคิดเดิมๆก็เปลี่ยนไป จากคนที่ปิดกันตัวเอง ไม่อยากมีความรักเพาะกลัวจะเจ็บอีก ไม่อยากจิงจัง
และทำตัวเสเพไปวันๆ กลับมาเปนคนใหม่ที่พยายามทำตัวเปนคนดี เชื่อมั่นในความรักเพาะเราคิดว่าแฟนเราคนนี้จะไม่ทิ้งเราแบบ
คนก่อน กลับมาตั้งใจเรียน พยายามหาเงิน พยายามทำตัวให้ดีๆ ให้สมกับความดีที่แฟนเรามี จนวันเกิดเรา แฟนเราก้ขอเราเปนแฟน
ตอนนั้นเราดีใจมากจนพูดไม่ออก แล้วเราก้คบกันเปนแฟนแบบจิงจัง ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เปนแฟนกัน มันมีความสุขมาก ไม่ว่าเรา
จะมีปัญหาเข้ามาหนักแค่ไหน แฟนเราก้อยู่ข้างๆ คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ คอยดูแลเราเสมอ ความดีของเธอไม่เคยเปลี่ยน เราผ่าน
อุปสรรคด้วยกันมาหลายอย่างมากจิงๆ จนทำให้เรามั่นใจว่าคนนี้จะเปนคนที่อยู่กับเราไปจนแก่ เรามองเหนเธออยู่ในอนาคต
...จน... ( เด้วเรากับมาเล่าต่อนะ ไปทำธุระก่อน )
ควรทำยังไง? เมื่อแม่ของแฟนไม่ยอมรับในตัวเรา
...เริ่มเลยละกัน เราเปนทอม เรากับแฟนคบกันมาได้ประมาน 2 ปีกว่าๆเกือบๆ 3 ปีแล้ว เรากับแฟนห่างกันเพียง 1 ปี
แฟนของเราเปนรุ่นพี่เราในคณะ เรา2ทั้งเจอกันตอนเราอยู่ปี 1 เทอม 2 แฟนเราเปนรุ่นพี่ที่ซ้อมสแตน
ส่วนเราเปนแสตน(จิงๆเราไม่อยากเปนแสตนเลยแต่เพื่อนเราบังคับ
เป็นยุคของ BB เรามีพิน BB กันได้ยังไงก้ยังไม่รู้ 5555 มารู้อีกตัวอีกทีคุยกันไปคุยกันมา เราเริ่มไปกินข้าวเย็นด้วยกัน
ทุกเย็น เราเริ่มซื้อขนมมาให้กัน เราเริ่มไปรับไปส่งกัน เราเริ่มไปดูหนังด้วยกัน เราเริ่มพูดทุกๆเรื่องให้กันฟัง เราเริ่มอ่านหนังสือ
ติวหนังสือให้กัน จนเรารู้สึกว่าแฟนเราต้องชอบเราแน่ๆเลย 5555 ( หลงตัวเองชะมัด ) ก็เลยลองถามไปตรงๆเลยว่าได้ชอบเรารึป่าว?
แฟนเราเค้าเปนคนขี้อาย เขิน แต่เค้าก้อ่ำๆอึ่งๆแล้วทักแชทเฟสมาบอกว่า ชอบเรา เรารู้สึกหน้าร้อน หัวใจเต้น แล้วลองคิดทบทวนเรื่องราว
ที่ผ่านมาว่าเรารู้สึกยังไง? แล้วเราก้เจอกับคำตอบว่าเราก็รู้รุ้สึกดี แฟนเราเปนคนดี รักครอบครัว น่ารัก เป็นผู้หญิงอ่อนโยน ดีใจ
เราบอกตามตรงเลยว่าชีวิตเราไม่เคยเจอคนดีแบบนี้มาก่อน เราเคยอกหักมาก่อนหน้านี้ เจ็บหนักจนไม่อยากจะมีใครอีก
แต่พอเจอแฟนเราคนนี้ความคิดเดิมๆก็เปลี่ยนไป จากคนที่ปิดกันตัวเอง ไม่อยากมีความรักเพาะกลัวจะเจ็บอีก ไม่อยากจิงจัง
และทำตัวเสเพไปวันๆ กลับมาเปนคนใหม่ที่พยายามทำตัวเปนคนดี เชื่อมั่นในความรักเพาะเราคิดว่าแฟนเราคนนี้จะไม่ทิ้งเราแบบ
คนก่อน กลับมาตั้งใจเรียน พยายามหาเงิน พยายามทำตัวให้ดีๆ ให้สมกับความดีที่แฟนเรามี จนวันเกิดเรา แฟนเราก้ขอเราเปนแฟน
ตอนนั้นเราดีใจมากจนพูดไม่ออก แล้วเราก้คบกันเปนแฟนแบบจิงจัง ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เปนแฟนกัน มันมีความสุขมาก ไม่ว่าเรา
จะมีปัญหาเข้ามาหนักแค่ไหน แฟนเราก้อยู่ข้างๆ คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ คอยดูแลเราเสมอ ความดีของเธอไม่เคยเปลี่ยน เราผ่าน
อุปสรรคด้วยกันมาหลายอย่างมากจิงๆ จนทำให้เรามั่นใจว่าคนนี้จะเปนคนที่อยู่กับเราไปจนแก่ เรามองเหนเธออยู่ในอนาคต
...จน... ( เด้วเรากับมาเล่าต่อนะ ไปทำธุระก่อน )