สวัสดีครับ วันนี้มีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟังเรื่องหนึ่ง ผมคิดว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ดีอย่างหนึ่ง
...เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนผมเรียนอยู่มัธยมฯ ตอนนั้น ม.2 มีน้อง ม.1 เข้าใหม่มา มีเด็กผู้ชายอยู่สองคนครับ เขาเป็นแฝดกัน ตอนแรกๆผัวไมได้รู้สึกอะไรเลยครับ น้องกลับบ้านทางเดียวกับผมทุกวัน แต่เราก็ไม่เคยได้คุยกัน จนกระทั่งวันหนึ่ง ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา มันเกิดความรู้สึกชอบน้องเฉยเลย เล่ามาถึงตอนนี้ใช่ครับ ผมเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชาย หลังจากความรู้สึกตอนนั้นเกิดมาผมก็เริ่มสนใจน้องมากขึ้น
...จนในที่สุดความเหมือนของน้องมันก็มีความต่าง แฝดสองคนนี้ผมชอบคนหนึ่งคือแฝดพี่ เขาชื่อตี๋(สมมติ) ผมแยกออกว่าใครเป็นใคร หลังจากนั้นตอนเรากลับบ้านเราก็จะคุยกับน้องตี๋ ทุกวัน พยายามหาเรื่องมาคุย เดินไปส่งน้องถึงบ้านก็เคยทำมาแล้ว เราทำแบบนี้มาตลอดปีกว่า ถามว่าน้องรู้ไหมว่าเราชอบ รู้ครับ แต่น้องก็ไม่ได้ว่าอะไร จนความรู้สึกทุกอยางมันมากขึ้น
...จนในที่สุดมันกลายเป็นความรัก เราก็รักของเรามาก ถามว่าน้องรักเราไหม เราคิดว่าคงไม่หรอก ตอนนั้นเรามีความสุขมาก และพยายามทุกอย่างที่จะให้น้องสนใจเรา มารักเราบ้าง ในที่สุดเราก็คุยกัน แต่นั้นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด และทำให้เป็นอยู่ตอนนี้
...เหมือนทุกอย่างผิดไปหมด หลังจากที่เราคุยกัน ก็เริ่มมีเรื่องผู้หญิงเข้ามา เราหึง เราหวง ทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้น้องมีเราเพียงแค่คนเดียว น้องบอกน้องไมรักเรา เสียใจมากครับ แต่มันทำอะไรไม่ได้ จำได้ตอนนั้นมันทำให้เราเปลี่ยนไปมาก การเรียนเราตกต่ำมาถึงขั้นมาก เราเป็นคนเรียนดีคนหนึ่ง แต่ตั้งแต่เกิดเรื่อง เราไม่เป็นคนเดิม ไม่ทำอะไรเลย รักมากครับ เลยเสียใจมาก จนสุดท้าย น้องก็หายไป
....ตี๋ กับแฝดของตี๋หายไปจากโรงเรียน เขาย้านโรงเรียนและย้ายบ้านไปไหนไม่รู้ เรากระวนกระวายใจ อยากเจอ เราตามหาทุกที่ที่คิดว่าจะเจอ แต่มันก็ไม่ได้เจอแะไรเลย ตอนนั้นเราอยู่ ม.5 จนในที่สุดเวลาก็ได้ทำหน้าที่ของเวลา
...เวลาผ่านไปครับ ทำให้เราได้คิดว่า ทุกคนมีพบได้ ก็ต้องมีจากได้ ไม่มีใครเป็นของเราได้ไปตลอด ทุกอย่างดีขึ้น รวมถึงเรื่องการเรียนของเรา อยู่ที่เราเรียนรู้เอาทุกอย่างมาเป็นประสบการณ์ ถามว่าตอนนี้ยังรักตี๋อยู่ไหม รักครับ รักมาก และเป็นรักเดี๋ยวที่รักนานและไม่เคยลืมเรื่องราวดีๆที่มีให้กันเลย
จากคนที่เป็นบ้าไปแล้ว เรากลับมาคิดได้เมื่อตอนที่เกือบไม่ทันอะไรแล้ว ความรักมีสองแง่มุมเสมอ เพียงแต่เราจะเลือกใช่ความรักในแง่มุนไหนของชีวิตเรา
ปัจจุบันเราเรียนปริญญาตรีปี 1 เจอผู้คนมากมาย คุยกับใครหลายคน แต่ไม่มีใครเหมือนตี๋ จนตอนนี้ก็มีคนๆหนึ่ง เขาเหมือนตี๋มาก เราทำกับเขาเหมือนกับที่ทำกับตี๋ทุกอย่าง คือดูแลเอาใจใส่ เราไม่รู้ว่าเรื่องของเราจะเป็นไงต่อไป แต่เราศรัทธาในความรักของเรามาก ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน สิ่งที่เราเคยบอกไว้เรายังคงรักษาคำพูดนั้นไว้
.....ตอนนี้เราจะไม่ขอให้ตี๋กลับมาหาเรา ถึงแม้ว่าเราจะรักตี๋อยู่ แต่เราจะขอให้ตี๋อยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป
ความทรงจำ มันก็เหมือนกับเราดูรูปดอกไม้ เรารับรู้ได้ว่ามันสวยงาม แต่เราไม่อาจจะสำผัสได้ถึงกลิ่นยที่หอม
เมื่อรัก เด็กแฝด
...เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนผมเรียนอยู่มัธยมฯ ตอนนั้น ม.2 มีน้อง ม.1 เข้าใหม่มา มีเด็กผู้ชายอยู่สองคนครับ เขาเป็นแฝดกัน ตอนแรกๆผัวไมได้รู้สึกอะไรเลยครับ น้องกลับบ้านทางเดียวกับผมทุกวัน แต่เราก็ไม่เคยได้คุยกัน จนกระทั่งวันหนึ่ง ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา มันเกิดความรู้สึกชอบน้องเฉยเลย เล่ามาถึงตอนนี้ใช่ครับ ผมเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชาย หลังจากความรู้สึกตอนนั้นเกิดมาผมก็เริ่มสนใจน้องมากขึ้น
...จนในที่สุดความเหมือนของน้องมันก็มีความต่าง แฝดสองคนนี้ผมชอบคนหนึ่งคือแฝดพี่ เขาชื่อตี๋(สมมติ) ผมแยกออกว่าใครเป็นใคร หลังจากนั้นตอนเรากลับบ้านเราก็จะคุยกับน้องตี๋ ทุกวัน พยายามหาเรื่องมาคุย เดินไปส่งน้องถึงบ้านก็เคยทำมาแล้ว เราทำแบบนี้มาตลอดปีกว่า ถามว่าน้องรู้ไหมว่าเราชอบ รู้ครับ แต่น้องก็ไม่ได้ว่าอะไร จนความรู้สึกทุกอยางมันมากขึ้น
...จนในที่สุดมันกลายเป็นความรัก เราก็รักของเรามาก ถามว่าน้องรักเราไหม เราคิดว่าคงไม่หรอก ตอนนั้นเรามีความสุขมาก และพยายามทุกอย่างที่จะให้น้องสนใจเรา มารักเราบ้าง ในที่สุดเราก็คุยกัน แต่นั้นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด และทำให้เป็นอยู่ตอนนี้
...เหมือนทุกอย่างผิดไปหมด หลังจากที่เราคุยกัน ก็เริ่มมีเรื่องผู้หญิงเข้ามา เราหึง เราหวง ทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้น้องมีเราเพียงแค่คนเดียว น้องบอกน้องไมรักเรา เสียใจมากครับ แต่มันทำอะไรไม่ได้ จำได้ตอนนั้นมันทำให้เราเปลี่ยนไปมาก การเรียนเราตกต่ำมาถึงขั้นมาก เราเป็นคนเรียนดีคนหนึ่ง แต่ตั้งแต่เกิดเรื่อง เราไม่เป็นคนเดิม ไม่ทำอะไรเลย รักมากครับ เลยเสียใจมาก จนสุดท้าย น้องก็หายไป
....ตี๋ กับแฝดของตี๋หายไปจากโรงเรียน เขาย้านโรงเรียนและย้ายบ้านไปไหนไม่รู้ เรากระวนกระวายใจ อยากเจอ เราตามหาทุกที่ที่คิดว่าจะเจอ แต่มันก็ไม่ได้เจอแะไรเลย ตอนนั้นเราอยู่ ม.5 จนในที่สุดเวลาก็ได้ทำหน้าที่ของเวลา
...เวลาผ่านไปครับ ทำให้เราได้คิดว่า ทุกคนมีพบได้ ก็ต้องมีจากได้ ไม่มีใครเป็นของเราได้ไปตลอด ทุกอย่างดีขึ้น รวมถึงเรื่องการเรียนของเรา อยู่ที่เราเรียนรู้เอาทุกอย่างมาเป็นประสบการณ์ ถามว่าตอนนี้ยังรักตี๋อยู่ไหม รักครับ รักมาก และเป็นรักเดี๋ยวที่รักนานและไม่เคยลืมเรื่องราวดีๆที่มีให้กันเลย
จากคนที่เป็นบ้าไปแล้ว เรากลับมาคิดได้เมื่อตอนที่เกือบไม่ทันอะไรแล้ว ความรักมีสองแง่มุมเสมอ เพียงแต่เราจะเลือกใช่ความรักในแง่มุนไหนของชีวิตเรา
ปัจจุบันเราเรียนปริญญาตรีปี 1 เจอผู้คนมากมาย คุยกับใครหลายคน แต่ไม่มีใครเหมือนตี๋ จนตอนนี้ก็มีคนๆหนึ่ง เขาเหมือนตี๋มาก เราทำกับเขาเหมือนกับที่ทำกับตี๋ทุกอย่าง คือดูแลเอาใจใส่ เราไม่รู้ว่าเรื่องของเราจะเป็นไงต่อไป แต่เราศรัทธาในความรักของเรามาก ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน สิ่งที่เราเคยบอกไว้เรายังคงรักษาคำพูดนั้นไว้
.....ตอนนี้เราจะไม่ขอให้ตี๋กลับมาหาเรา ถึงแม้ว่าเราจะรักตี๋อยู่ แต่เราจะขอให้ตี๋อยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป
ความทรงจำ มันก็เหมือนกับเราดูรูปดอกไม้ เรารับรู้ได้ว่ามันสวยงาม แต่เราไม่อาจจะสำผัสได้ถึงกลิ่นยที่หอม