อ๋อ... อยู่ดีๆ ก็เข้าใจ
ทำไมถึงยังไม่มี 'รัก' ดีๆ เกิดขึ้นในชีวิต
รู้เลยจากการเลี้ยง 'แมว' !!!
ถามตัวเองก็แล้ว คนอื่นถามก็แล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยังไม่มี 'แฟน'
เลือกมาก.... ใครไม่เลือกบ้างวะ คำถาม????
เลือกมากเกินไป... ไม่เกินหรอก ที่บ้านมีกระจก รู้ว่าได้แค่ไหน
หวงความโสด... ไม่จริง
โลกส่วนตัวสูง... กลางๆ นะ
อยู่ดีๆ ทุกคำตอบ ก็ได้มาง่ายๆ จากการที่วันหนึ่งตัดสินใจจะเลี้ยงแมว!!!
คืองี้... นิสัยดั้งเดิมคือรักแมว ❤️ คลั่งไคล้แมวมากพอๆ กับ ราฟฟี่-แนนซี่ หรือนักร้อง Rs ที่ชอบแต่งตัวเป็นสีๆ ในยุค 90'
พอโตขึ้น... ตั้งแต่มาเรียนต่อที่ กทม. จนถึงวันที่ต้องทำงาน ลืมหน้าแมวทุกตัวในโลกไปเลย เคยคิดเสมอว่าอยากหาแมวสักตัวมาเลี้ยง มาคอยคลอเคลีย มานั่งรับฟังปัญหาชีวิต จิบเบียร์ ดูซีรีส์เป็นเพื่อน แต่!!! ไม่อยากรับภาระ! ไม่อยากผูกมัดตัวเองไว้กับการดูแลอะไร! ไม่อยากให้มีอะไรมานั่งรอเราที่ห้อง ในขณะที่เราอาจอยากอยู่กับเพื่อน ซ้อมละคร กินข้าว ปาร์ตี้ กลัวปัญหาพวกนี้จะทำให้เราเลิกชอบแมว ต้องเลิกกับแมว ปล่อยมันไป หรืออะไรสักอย่าง... เลยยุติความคิดที่จะมีแมวไปเลย นานแสนนาน...
ทำงานสักพัก... พ้นช่วงหวือหวาในชีวิต ตัดสินใจว่าอยากเลี้ยงแมวอีกครั้ง
ติดต่อหาแมว เตรียมความพร้อมเรียบร้อย เหนื่อยมากกว่าจะได้แมวตัวนี้มา ทุกอย่างเหมือนกำลังจะผ่านไปด้วยดี...
แต่!!! พอมานั่งมองมันในคืนแรก แมวร้อง แมวต้องการเพื่อน แมววิ่งไปวิ่งมาในห้องเล็กๆ แมวต้องการเราตลอดเวลา เราสงสารมันมาก เรากลัวมันเหงา! เรากลัวว่าเราจะเลี้ยงมันได้ไม่ดี! เรากลัวมันจะเฉา! เรากลัวมันเบื่อ! เราพะวงมาก ตอนที่ไม่ได้อยู่กับมัน! มันจะนอนมั้ย? จะกินข้าวได้มั้ย? เรากลัว เรากลัว เรากลัว...
สุดท้าย เราเลยต้องตัดสินใจ ส่งมันไปอยู่ในที่ที่มีเพื่อน ที่ที่มันจะไม่เหงา! ไม่เบื่อ! และมีเราดูแลมันห่างๆ ก่อน
นี่ไง!!
เมื่อก่อน... คือการไม่พร้อม
ตอนนี้คือการกลัว พอมีใครสักคนเข้ามา และมันกำลังจะดี เราจะกลัว และผลักเค้าออกไป จะรู้สึก ไม่เอาแล้ว ไม่เอาดีกว่า ถ้าวันหนึ่งเค้าเบื่อ! ถ้าเราติดเค้า! ถ้าเค้าเหงา! ถ้าเราดูแลเค้าได้ไม่ดี! ถ้าเราต้องคิด นั่งห่วงเค้าตลอดเวลา! ถ้า... ถ้า... ถ้า...
ไม่รู้นะ... ถึงจะยังแก้ใจตัวเองไม่ได้ แต่ดีใจที่วันนี้เข้าใจตัวเองมากขึ้นมาอีกเสต็ปแล้ว ✌🏻️
เป็น กลจ. ❤️ ให้ สำหรับใครที่ยังหาคำตอบอยู่ครับ ✌🏻️
ไม่มีแฟน ไม่มีความรัก ตะบี้ตะบันโสด รู้เลย! จากการเลี้ยงแมว!!!!
ทำไมถึงยังไม่มี 'รัก' ดีๆ เกิดขึ้นในชีวิต
รู้เลยจากการเลี้ยง 'แมว' !!!
ถามตัวเองก็แล้ว คนอื่นถามก็แล้ว แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยังไม่มี 'แฟน'
เลือกมาก.... ใครไม่เลือกบ้างวะ คำถาม????
เลือกมากเกินไป... ไม่เกินหรอก ที่บ้านมีกระจก รู้ว่าได้แค่ไหน
หวงความโสด... ไม่จริง
โลกส่วนตัวสูง... กลางๆ นะ
อยู่ดีๆ ทุกคำตอบ ก็ได้มาง่ายๆ จากการที่วันหนึ่งตัดสินใจจะเลี้ยงแมว!!!
คืองี้... นิสัยดั้งเดิมคือรักแมว ❤️ คลั่งไคล้แมวมากพอๆ กับ ราฟฟี่-แนนซี่ หรือนักร้อง Rs ที่ชอบแต่งตัวเป็นสีๆ ในยุค 90'
พอโตขึ้น... ตั้งแต่มาเรียนต่อที่ กทม. จนถึงวันที่ต้องทำงาน ลืมหน้าแมวทุกตัวในโลกไปเลย เคยคิดเสมอว่าอยากหาแมวสักตัวมาเลี้ยง มาคอยคลอเคลีย มานั่งรับฟังปัญหาชีวิต จิบเบียร์ ดูซีรีส์เป็นเพื่อน แต่!!! ไม่อยากรับภาระ! ไม่อยากผูกมัดตัวเองไว้กับการดูแลอะไร! ไม่อยากให้มีอะไรมานั่งรอเราที่ห้อง ในขณะที่เราอาจอยากอยู่กับเพื่อน ซ้อมละคร กินข้าว ปาร์ตี้ กลัวปัญหาพวกนี้จะทำให้เราเลิกชอบแมว ต้องเลิกกับแมว ปล่อยมันไป หรืออะไรสักอย่าง... เลยยุติความคิดที่จะมีแมวไปเลย นานแสนนาน...
ทำงานสักพัก... พ้นช่วงหวือหวาในชีวิต ตัดสินใจว่าอยากเลี้ยงแมวอีกครั้ง
ติดต่อหาแมว เตรียมความพร้อมเรียบร้อย เหนื่อยมากกว่าจะได้แมวตัวนี้มา ทุกอย่างเหมือนกำลังจะผ่านไปด้วยดี...
แต่!!! พอมานั่งมองมันในคืนแรก แมวร้อง แมวต้องการเพื่อน แมววิ่งไปวิ่งมาในห้องเล็กๆ แมวต้องการเราตลอดเวลา เราสงสารมันมาก เรากลัวมันเหงา! เรากลัวว่าเราจะเลี้ยงมันได้ไม่ดี! เรากลัวมันจะเฉา! เรากลัวมันเบื่อ! เราพะวงมาก ตอนที่ไม่ได้อยู่กับมัน! มันจะนอนมั้ย? จะกินข้าวได้มั้ย? เรากลัว เรากลัว เรากลัว...
สุดท้าย เราเลยต้องตัดสินใจ ส่งมันไปอยู่ในที่ที่มีเพื่อน ที่ที่มันจะไม่เหงา! ไม่เบื่อ! และมีเราดูแลมันห่างๆ ก่อน
นี่ไง!!
เมื่อก่อน... คือการไม่พร้อม
ตอนนี้คือการกลัว พอมีใครสักคนเข้ามา และมันกำลังจะดี เราจะกลัว และผลักเค้าออกไป จะรู้สึก ไม่เอาแล้ว ไม่เอาดีกว่า ถ้าวันหนึ่งเค้าเบื่อ! ถ้าเราติดเค้า! ถ้าเค้าเหงา! ถ้าเราดูแลเค้าได้ไม่ดี! ถ้าเราต้องคิด นั่งห่วงเค้าตลอดเวลา! ถ้า... ถ้า... ถ้า...
ไม่รู้นะ... ถึงจะยังแก้ใจตัวเองไม่ได้ แต่ดีใจที่วันนี้เข้าใจตัวเองมากขึ้นมาอีกเสต็ปแล้ว ✌🏻️
เป็น กลจ. ❤️ ให้ สำหรับใครที่ยังหาคำตอบอยู่ครับ ✌🏻️