มีวิธีทำใจยังไงกันคะที่คนในครอบครัวเราเสียชีวิต(ช่วยตอบหน่อยนะคะ)

คืออยู่กับคุณตามา 17 ปีแล้วคะ ตาก็เข้าโรงบาลได้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว แล้วเราก็เปิดเทอมคือเราก็มีเรียนช่วงเย็นทุกวันเลย ไม่ค่อยมีเวลาไปดูท่านเท่าไหร่ แต่เราไปทุกเสาร์อาทิตย์ มีวันนึงเราเลิกเร็วเราเลยไปเยี่ยมท่าน หมอก็บอกให้ตาฝึกหายใจคะ เพราะอาการกำลังดีขึ้น ใกล้หายแล้ว เราก็ดีใจเราก็จับมือท่านจนท่านหลับคะ พอวันต่อมาเราได้รับโทรศัพท์จากแม่ว่าตาเสียแล้ว เราตัวชาไปหมดเลย ไม่คุยกับเพื่อน เราเอาแต่นั่งร้องไห้แล้วเหม่อลอยไปเลย ตาเราเสียได้ 3 วันแล้ว ตื่นมาเราก็ร้องไห้ เราร้องทุกเวลาเลยจนถึงตอนนี้ พ่อกับแม่เราเลยบอกเหมือนท่านรอเจอเราเพราะเราเป็นหลานคนแรก เราเสียใจคะที่ไม่ค่อยไปเยี่ยมท่าน มีใครพอจะมีวิธีทำใจไม่ร้องไห้ได้มั้ยคะ เรากลัวตาเห็นตาจะไม่สบายใจ