เราเป็นคนดีไปรึเปล่า?

อันนี้เป็นกระทู้แรกในชีวิตค่ะ พิมพ์ผิดพิมพ์งง ก็ขออภัยนะคะ

รู้จักเรากันก่อนนิดนึง
คือว่าเราเป็นผู้หญิงที่ห้าวๆค่ะ ตั้งแต่เด็กมีเพื่อนส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย พอโตขึ้นมาหน่อยก็มีเพื่อนผู้หญิงบ้าง
ความคิดความเห็นไม่ค่อยเหมือนใครเท่าไหร่เลยกลัวเพื่อนรำคาญ ก็เลยออกมาอยู่คนเดียวซะส่วนใหญ่
ตอนนี้อยู่ม.5 การเรียนเริ่มอยู่ตัว

ที่นี้เข้าเรื่องเลยแล้วกัน
-ตั้งแต่เด็กน้อย เราเคยแอบชอบเพื่อนคนนึง พอรู้ว่าเพื่อนอีกคนชอบอยู่ก็หลีกทางให้
-พอโตขึ้นมาหน่อยเพื่อนที่(เคย)สนิท ดันมาบอกว่าชอบผู้ชายคนนึง แล้วดันเป็นคนๆเดียวกับที่เราชอบ เราก็ช่วยเป็นที่ปรึกษาให้เสมอ

จนมาถึงวันนี้ ได้มาเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนึง คือด้วยความที่ไม่มีใครทั้งคู่ ต่างจากเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่ม แล้วก็ชอบอะไรเหมือนๆกัน
คุยกันบ่อย ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ กวนๆกัน แหย่กัน บางทีก็มีหยอดมุขหวานๆใส่กันบ้าง ทำตัวจนเหมือนจะเป็นแฟนกันอยู่แล้ว
แต่บางทีเขาก็มีท่าทีรำคาญเรานิดหน่อย เพราะเราเป็นคนเอาแต่ใจ แต่เขาก็ตามใจตลอดนะ ก็ค่อนข้างจะชอบเขามาก รู้สึกว่าเขาน่ารัก

แล้วทีนี้ก็เห็นว่ามีเพื่อนผู้หญิงคนนึงเข้ามาเกาะแกะกับเขา... ดูก็รู้ว่าแอบชอบเขาแน่ๆ
เวลาเขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้นไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า ว่าเขาดูมีความสุขกว่าอยู่กับเรา คุยกันแล้วดูโลกสว่างไสว เพราะผู้หญิงคนนั้นก็ดูน่ารักดี
คือดูเป็นผู้หญิงจริงๆ แม้จะไม่ได้หวานมาก แต่มันก็ดูต่างจากเราที่แมน ห้าว ดื้อ ขวางโลกหน่อยๆ (แมนกว่าเพื่อนผู้ชายหลายๆคนในกลุ่มด้วย)

เพราะผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนเป็นเพื่อนเราเหมือนกัน
คือ เราควรจะถอยออกมาไหม?
เคยลองเฟดออกไปจากชีวิตใครบางคนได้ แต่เพราะระยะทางมันช่วย แต่กับเขาต้องเจอหน้ากันเกือบทุกวันจะต้องถอยออกมายังไงดี??

แล้วถ้าจะไปต่อ ควรจะพูดไปตรงๆเลยดีไหม หรือว่าทำยังดี ให้ความสัมพันธ์มันพัฒนา ไม่ให้เป็นแค่เพื่อนไปตลอด
แล้วก็ไม่ทำให้เพื่อนผู้หญิงอีกคนรู้สึกแย่