คือขอบอกก่อนว่าเรานั้นเป็นผู้หญิงแล้วตอนนี้เราก็มีแฟนเป็นผู้หญิง
แต่เราแอบชอบพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันมานานแล้ว จำได้ว่าเราแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่เด็กๆ
คือเราเป็นคนต่างจังหวัดแล้วพี่สาวเราอยู๋กทม.แต่ว่าแม่เรากับแม่พี่เค้าเป็นพี่น้องกัน
แล้วแม่เรากับน้าเรา(แม่พี่)ก็เป็นคนใต้ ตอนเด็กๆเวลาเราจะกลับใต้กันก็จะไปพร้อมๆกัน และทุกครั้งเราจะต้องแวะพักที่บ้านพี่เค้า
แล้วเราก็มักจะได้นอนกับพี่เค้าอยู่บ่อยๆ ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันมาตอนไหนพอมาร็สึกอีกทีก็จำได้ว่าเวลานอนด้วยกัน
เราก็จะชอบนอนมองหน้าพี่เค้า มีครั้งหนึ่งเราเคยแอบหอมแก้มพี่เค้าตอนพี่เค้าหลับด้วย(แก่แดดแต่เด็ก) แล้วเวลาเราร็ว่า
จะได้เจอพี่เค้าเราก็จะดีใจแล้วก็ตื่นเต้นเป็นพิเศษ ตอนเด็กๆเราก็ไม่รู้ว่าทำไมเรารู้สึกแบบนี้ จนมาถึงตอนที่เราอยู่ป.6
เราก็ชอบที่จะโทรไปคุยกับพี่เขาบ่อยๆตอนนั้นจำได้เลยว่าเสียงรอสายพี่เค้าเป็นเพลงรักฉันที่เรียกว่าเธอของkamikaze
ตอนนั้นเราก็โทรไปคุยกับพี่เค้าบ่อยมากจนเริ่มรู้สึกว่าความรู้สึกที่มีให้มันมากกว่าพี่น้องธรรมดา เราก็เริ่มเขียนไดอารี่ถึงพี่เค้าทุกวัน
เขียนไปเขียนมารวมๆแล้วได้สิบเล่ม(คืออยากบอกตัวเองตอนนั้นว่าเอาเวลาไปเรียนเถอะลูก) จนมาถึงเหตุการณ์พลิกผันที่ทำให้เรากับพี่เค้าต้องห่างกัน
คือตอนนั้นเราเล่นMSNแล้วก็คุยกับพี่แต่เราดันไปทะเลาะกับเพื่อนพี่เค้าหนักมากจนเป็นเหตุทำให้เรากับพี่เค้าไม่คุยกันจนห่างกันไปเลย
ขนาดเราไปบ้านพี่เค้าเราก็ไม่ได้คุยกันแม้แต่คำเดียว บอกตรงๆตอนนั้นอยากเค้าไปบอกว่ากลับมาคุยกันเหมือนเดิมเถอะ แต่ก็ไม่กล้า
หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเป็นปีขนาดตอนเราม.3ปู่เราเสียแล้วเราไปลอยอังคารปู่ตอนนั้นพี่เค้าก็ไปเราก็ยังไม่ได้คุยกันเลย
เชื่อมั้ยว่าตอนนั้นเรานั่งทานข้าวกันอยู๋พี่เค้านั่งตรงข้ามกับเราพอดีเรายังเอาแต่นั่งเล่นรูบิคไม่คุยกับพี่เค้าสักคำ แล้วเราก็รู้มาว่าพี่เค้ามีแฟนเราก็แบบ
โอเค เรื่องเรามันไม่มีทางเป็นได้แน่นอน ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปนี้แหละดีแล้ว
พอเราขึ้นมาม.5เราก็ได้ไปเจอพี่เค้าอีกทีตอนที่ไปงานแต่งลูกพี่ลูกน้องอีกคนที่ใต้ตอนนั้นต่างคนก็ต่างโตขึ้นวุฒิภาวะเราก็เพิ่มขึ้น
มันก็ทำให้เรากลับมาคุยกันปกติเหมือนกับว่าเรื่องในอดีตไม่เคยเกิดขึ้น เหมือนมันเป็นโอกาสดีๆที่นานๆทีจะมีครั้ง
เราก็ตัวติดพี่เค้าแจเลย แบบไปไหนไปด้วย เรามีความสุขมากๆ มันแบบเป็นความรู้สึกที่อธิบายมาเป็นคำพูดไม่ได้ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน
คือหัวใจเราเต้นแรงมาก แต่เวลาแห่งความสุขมักสั้นเสมอเพราะพี่เขาต้องกลับกทม.ไปก่อน เราไปส่งพี่เขาที่สนามบินก็ลากันปกติ
แต่ในใจเรางี้เศร้าแรงมากกกกกก แต่เราก็ยิ้มให้พี่เค้าปกติแล้วก็ก่อนพี่เค้าจะไปพี่เค้าก็เอามือมาโอบไหล่เราแล้วก็บอกให้เราดูแลตัวเองดีๆด้วย
ตั้งใจเรียน อย่าดื้อกับแม่มากนะ เราก็แบบโอ๊ยยย อยากร้องไห้T T เคยเแป็นมั้ยแบบไม่อยากให้เค้าไปอ่ะ เค้าอยู่ตรงหน้าแท้ๆแต่เค้าต้องไป
โดยที่เราทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนั่งรถกลับหลังจากส่งพี่เค้าเสร็จเรานี้หงอยเลย พอตอนสายๆเราก็ต้องกลับเหมือนกัน
ตอนนั้นก็เริ่มทำใจได้แล้ว แล้วตอนดึกๆเราก็พักที่หัวหินแล้วก็มีข้อความส่งมาว่า "พรุ่งนี้แวะบ้านพี่มั้ย"
ไม่ต้องบอกก็ร็ว่าเป็นพี่เค้าส่งมาเรานี้แทบจะกรี๊ดดด เราก็บอกว่าแวะแน่ๆ(ยังไงก็ต้องแวะให้ได้โว้ยยย) แล้วพอเช้ามาก็ออกเดินทางต่อ
เราก็เริ่มหว่านล้อมพ่อกับแม่ชักแม่น้ำร้อยสายให้พ่อกับแม่แวะบ้านพี่เค้าให้ได้ สุดท้ายเราก็แวะจนได้อารมณ์ตอนนั้นคือ ว่ะฮ่าฮ่าๆๆๆๆ วู้วววววกรู๊ววววว
พี่เค้าก็พาเรามาในบ้านแม่ก็นั่งคุยกับน้า ส่วนเรากับพี่เค้าก็นั่งคุยกันแล้วก็เล่นกับหมาของพี่เค้าแล้วหมาพี่เค้ามันซนมากมันกระโจนใส่เรา
เราก็ได้ที เอาวะ โอกาสดีๆแบบนี้ไม่รู้จะมีเมื่อไหร่ พอหมาพี่เค้ากระโจนใส่เราอีกทีเราก็ทำการหลบไปซุกอยู่หลังพี่เค้าเลยจ้าา(ที่จริงเป็นคนที่
ถ้าหมาตัวไหนกระโจนใส่มากๆมีเตะอ่ะแต่วันนี้ขอสะดิ้งหน่อยเถอะ) ตอนนั้นเรามีความสุขกว่าตอนอยู่ใต้อีก ตอนนั้นยิ้มไม่หุบเลย
แต่เวลาแห่งความสุขมันก็หมดอีกครั้งเพราะเราเองก็ต้องเดินทางต่อแล้ว เราก็ลาน้าลาพี่เค้าตามปกติยิ้มให้พี่เค้าตามปกติ ในใจนี้เศร้าอีกละ พอขึ้นรถฟังเพลงไปสักพักโทรศัพท์เรามันก็เล่นเพลง คิดถึงเธอแทบจะตายแล้ว ของเจฟขึ้นมา น้ำตาเรานี่ไหลเลยแล้วเราก็เปิดฟังเพลงนี้จนถึงบ้านอ่ะ
ยิ่งท่อนที่ร้องว่า "เจ็บกว่าการไม่มี ก็คือเคยได้มี" ฟังแล้วน้ำตามันก็ยิ่งไหล พอกลับมาถึงบ้านเราก็สัญญากับตัวเองแล้วว่าต้องเลิกคิดเกินเลย
กับพี่เค้าให้ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็คุยกับพี่เค้าบ้างเป็นครั้งคราวพยายามไม่คุยเยอะเพราะไม่อยากให้ความร็สึกมันเลยเถิดอีก
จนเราขึ้นม.6เราก็เหมือนจะตัดใจจากพี่เค้าได้แล้วเพราะเราก็มีแฟนอยู่แล้วด้วยเป็นรุ่นน้องผู้หญิง เราก็ชอบน้องเค้านะ น่ารัก นิสัยดี แล้วพี่เค้าก็มีแฟน
เหมือนกันนะแต่เป็นผู้ชาย(หมดหวังตั้งแต่เพศละเรา) แต่พอช่วงกลางๆเทอมเราก็เริ่มคุยกับพี่บ่อยขึ้นเช้า เที่ยง เย็น คือคุยกันตลอด
ตื่นมาพี่เค้าก็ส่งมาสวัสดีตอนเช้า ตื่นได้แล้วเด็กขี้เซา ตอนเที่ยงก็ส่งมาถามกินข้าวยัง อย่ากินเยอะนะเดี๋ยวอ้วน ตกเย็นก็ถามวันนี้เรียนเป็นไงบ้าง
เหนื่อยมั้ย สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้ ก่อนนอนก็บอกฝันดีนะเด็กดื้อ เราก็ตอบตามสไตล์กวนตีนๆเรากลับไป จนเราร็สึกว่าช่วงนี้คุยกันบ่อยจังวะ
แต่เราก็ดีใจนะ แต่ก็ไม่อยากหวั่นไหวไงเพราะเราก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วหลายๆวันต่อมาเราก็เลยถามว่า"ทำไมคุยกับเค้าบ่อยจัง เพื่อนทิ้งเหรอ"
(ไม่อยากพูดถึงแฟนพี่เค้า ไม่ชอบ) แต่พี่เค้าตอบกลับมาได้ช๊อกมากอ่ะ "เพื่อนไม่ได้ทิ้ง แฟนทิ้ง" เท่านั้นแหละเรานิ่งเลย แล้วสักพักก็มีสายเรียกเข้ามา
ปรากฏว่าพี่เค้าเป็นคนโทรมา(แลกเบอร์กันตั้งแต่ตอนไปงานแต่งที่ใต้) พี่เค้าก็โทรมาบอกว่าเลิกกับแฟนได้เกือบสองอาทิตย์แล้วเพราะแฟนพี่เค้า
ไปมีคนใหม่แล้วพี่เค้าก็เล่าไปร้องไห้ไป เราก็ไม่ร็จะทำไงก็ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรๆ น่ารักอย่างเจ๊หาใหม่ได้อีกเยอะ แล้วหลังจากวันนั้น
เราก็คุยกับพี่เค้าบ่อยขึ้นมากกว่าเดิมคือบ่อยกว่าที่คุยกับแฟนเราอีก ยอมรับเลยว่าความรู้สึกที่มีกับพี่เค้าที่เราพยายามซ่อนเอาไว้
สุดท้ายมันก็ซ่อนไม่ได้แล้วมันก็ยิ่งมากกว่าเดิม และเมื่อไม่นานมานี้พี่เค้าก็ส่งข้อความมาว่า
ต่อไปนี้ขอใช้ชื่อย่อเราว่าKแล้วพี่เค้าคือMแล้วกันนะคะ
M: ถ้าKเป็นผู้ชายคงดีเนอะ (เราสตั้นไปหลายวิเลย เราเลยลองใจถามกลับไป)
K: ทำไมอ่ะ เค้าเป็นผู้หญิงก็ดีแล้วนะไม่อยากมีส่วนเกินของร่างกายโผล่มา
M: ไม่รู้ดิ แต่เป็นเพศไหนก็ได้แหละ เป็นคนดีก็พอ
K: วันนี้มาแปลก
M: ช่างเถอะๆ แต่ถามอะไรหน่อยดิ
K: ว่า...
M: ถ้าสมมติวันหนึ่งKเกิดคิดไปไกลกับใครคนหนึ่งเค้า แล้วคนๆนั้นเป็นคนที่ใกล้ตัวกับเรามากๆKจะทำยังไง
ตอนนั้นเราบอกเลยว่าเราสับสนมากๆ+กับช่วงนี้เรากับพี่เค้าคุยกันบ่อยมากๆ อย่างที่บอกว่าบ่อยกว่าคุยกับแฟนอีก
K: ไม่รู้สินะ แต่สำหรับเค้านะมี2ทาง 1คือเก็บเอาไว้ไม่กล้าบอกกลัวเสียเค้าไป 2คือกล้าได้กล้าเสียบอกไปเลยผลเป็นยังไงช่างมัน
แล้วพี่เค้าก็เงียบไปเลยเกือบชม.เราก็เลยส่งไปอีกครั้งหนึ่ง
K: เป็นไรมากป่ะเนี่ย วันนี้มาแปลกๆ
แล้วพี่เค้าก็ยังเงียบไปเป็นชม.เลย เราก็เลยคิดว่าพี่เค้านอนแล้วเราก็เลยนอนหลับไปเลย พอตอนเช้าเราตื่นมาเห็นข้อความที่พี่เค้าส่งมา
ทำเอาเราทั้งดีใจ สับสน แล้วก็ลังเลในเวลาเดียวกัน
M: ถ้าเราคบกัน ครอบครัวเราจะผิดหวังกับเรามั้ย
ตอนนี้เราก็ยังไม่ได้ตอบคำถามพี่เค้าเลย เพราะเรายังไม่มั่นใจว่าพี่เค้ายังไงกับเรากันแน่ และที่สำคัญเราก็มีแฟนอยู่แล้วเราเองก็รู้สึกผิด
กับแฟนเราเหมือนกัน แต่ความรู้สึกที่เรามีให้พี่เค้ามันเยอะมากๆ เรารักพี่เค้า รักมานาน เคยคิดว่าไม่มีความหวังแน่ๆกับเรื่องนี้
แต่ตอนนี้เหมือนพี่เค้ากำลังให้ความหวังเรา เราไม่รู้ต้องทำยังไงจริงๆ ไหนจะแฟนเราอีก อยากถามทุกคนที่กำลังอ่านว่าเราควรทำยังไงดี
ถ้าเราแอบชอบพี่สาวตัวเอง
แต่เราแอบชอบพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันมานานแล้ว จำได้ว่าเราแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่เด็กๆ
คือเราเป็นคนต่างจังหวัดแล้วพี่สาวเราอยู๋กทม.แต่ว่าแม่เรากับแม่พี่เค้าเป็นพี่น้องกัน
แล้วแม่เรากับน้าเรา(แม่พี่)ก็เป็นคนใต้ ตอนเด็กๆเวลาเราจะกลับใต้กันก็จะไปพร้อมๆกัน และทุกครั้งเราจะต้องแวะพักที่บ้านพี่เค้า
แล้วเราก็มักจะได้นอนกับพี่เค้าอยู่บ่อยๆ ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันมาตอนไหนพอมาร็สึกอีกทีก็จำได้ว่าเวลานอนด้วยกัน
เราก็จะชอบนอนมองหน้าพี่เค้า มีครั้งหนึ่งเราเคยแอบหอมแก้มพี่เค้าตอนพี่เค้าหลับด้วย(แก่แดดแต่เด็ก) แล้วเวลาเราร็ว่า
จะได้เจอพี่เค้าเราก็จะดีใจแล้วก็ตื่นเต้นเป็นพิเศษ ตอนเด็กๆเราก็ไม่รู้ว่าทำไมเรารู้สึกแบบนี้ จนมาถึงตอนที่เราอยู่ป.6
เราก็ชอบที่จะโทรไปคุยกับพี่เขาบ่อยๆตอนนั้นจำได้เลยว่าเสียงรอสายพี่เค้าเป็นเพลงรักฉันที่เรียกว่าเธอของkamikaze
ตอนนั้นเราก็โทรไปคุยกับพี่เค้าบ่อยมากจนเริ่มรู้สึกว่าความรู้สึกที่มีให้มันมากกว่าพี่น้องธรรมดา เราก็เริ่มเขียนไดอารี่ถึงพี่เค้าทุกวัน
เขียนไปเขียนมารวมๆแล้วได้สิบเล่ม(คืออยากบอกตัวเองตอนนั้นว่าเอาเวลาไปเรียนเถอะลูก) จนมาถึงเหตุการณ์พลิกผันที่ทำให้เรากับพี่เค้าต้องห่างกัน
คือตอนนั้นเราเล่นMSNแล้วก็คุยกับพี่แต่เราดันไปทะเลาะกับเพื่อนพี่เค้าหนักมากจนเป็นเหตุทำให้เรากับพี่เค้าไม่คุยกันจนห่างกันไปเลย
ขนาดเราไปบ้านพี่เค้าเราก็ไม่ได้คุยกันแม้แต่คำเดียว บอกตรงๆตอนนั้นอยากเค้าไปบอกว่ากลับมาคุยกันเหมือนเดิมเถอะ แต่ก็ไม่กล้า
หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเป็นปีขนาดตอนเราม.3ปู่เราเสียแล้วเราไปลอยอังคารปู่ตอนนั้นพี่เค้าก็ไปเราก็ยังไม่ได้คุยกันเลย
เชื่อมั้ยว่าตอนนั้นเรานั่งทานข้าวกันอยู๋พี่เค้านั่งตรงข้ามกับเราพอดีเรายังเอาแต่นั่งเล่นรูบิคไม่คุยกับพี่เค้าสักคำ แล้วเราก็รู้มาว่าพี่เค้ามีแฟนเราก็แบบ
โอเค เรื่องเรามันไม่มีทางเป็นได้แน่นอน ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปนี้แหละดีแล้ว
พอเราขึ้นมาม.5เราก็ได้ไปเจอพี่เค้าอีกทีตอนที่ไปงานแต่งลูกพี่ลูกน้องอีกคนที่ใต้ตอนนั้นต่างคนก็ต่างโตขึ้นวุฒิภาวะเราก็เพิ่มขึ้น
มันก็ทำให้เรากลับมาคุยกันปกติเหมือนกับว่าเรื่องในอดีตไม่เคยเกิดขึ้น เหมือนมันเป็นโอกาสดีๆที่นานๆทีจะมีครั้ง
เราก็ตัวติดพี่เค้าแจเลย แบบไปไหนไปด้วย เรามีความสุขมากๆ มันแบบเป็นความรู้สึกที่อธิบายมาเป็นคำพูดไม่ได้ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน
คือหัวใจเราเต้นแรงมาก แต่เวลาแห่งความสุขมักสั้นเสมอเพราะพี่เขาต้องกลับกทม.ไปก่อน เราไปส่งพี่เขาที่สนามบินก็ลากันปกติ
แต่ในใจเรางี้เศร้าแรงมากกกกกก แต่เราก็ยิ้มให้พี่เค้าปกติแล้วก็ก่อนพี่เค้าจะไปพี่เค้าก็เอามือมาโอบไหล่เราแล้วก็บอกให้เราดูแลตัวเองดีๆด้วย
ตั้งใจเรียน อย่าดื้อกับแม่มากนะ เราก็แบบโอ๊ยยย อยากร้องไห้T T เคยเแป็นมั้ยแบบไม่อยากให้เค้าไปอ่ะ เค้าอยู่ตรงหน้าแท้ๆแต่เค้าต้องไป
โดยที่เราทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนั่งรถกลับหลังจากส่งพี่เค้าเสร็จเรานี้หงอยเลย พอตอนสายๆเราก็ต้องกลับเหมือนกัน
ตอนนั้นก็เริ่มทำใจได้แล้ว แล้วตอนดึกๆเราก็พักที่หัวหินแล้วก็มีข้อความส่งมาว่า "พรุ่งนี้แวะบ้านพี่มั้ย"
ไม่ต้องบอกก็ร็ว่าเป็นพี่เค้าส่งมาเรานี้แทบจะกรี๊ดดด เราก็บอกว่าแวะแน่ๆ(ยังไงก็ต้องแวะให้ได้โว้ยยย) แล้วพอเช้ามาก็ออกเดินทางต่อ
เราก็เริ่มหว่านล้อมพ่อกับแม่ชักแม่น้ำร้อยสายให้พ่อกับแม่แวะบ้านพี่เค้าให้ได้ สุดท้ายเราก็แวะจนได้อารมณ์ตอนนั้นคือ ว่ะฮ่าฮ่าๆๆๆๆ วู้วววววกรู๊ววววว
พี่เค้าก็พาเรามาในบ้านแม่ก็นั่งคุยกับน้า ส่วนเรากับพี่เค้าก็นั่งคุยกันแล้วก็เล่นกับหมาของพี่เค้าแล้วหมาพี่เค้ามันซนมากมันกระโจนใส่เรา
เราก็ได้ที เอาวะ โอกาสดีๆแบบนี้ไม่รู้จะมีเมื่อไหร่ พอหมาพี่เค้ากระโจนใส่เราอีกทีเราก็ทำการหลบไปซุกอยู่หลังพี่เค้าเลยจ้าา(ที่จริงเป็นคนที่
ถ้าหมาตัวไหนกระโจนใส่มากๆมีเตะอ่ะแต่วันนี้ขอสะดิ้งหน่อยเถอะ) ตอนนั้นเรามีความสุขกว่าตอนอยู่ใต้อีก ตอนนั้นยิ้มไม่หุบเลย
แต่เวลาแห่งความสุขมันก็หมดอีกครั้งเพราะเราเองก็ต้องเดินทางต่อแล้ว เราก็ลาน้าลาพี่เค้าตามปกติยิ้มให้พี่เค้าตามปกติ ในใจนี้เศร้าอีกละ พอขึ้นรถฟังเพลงไปสักพักโทรศัพท์เรามันก็เล่นเพลง คิดถึงเธอแทบจะตายแล้ว ของเจฟขึ้นมา น้ำตาเรานี่ไหลเลยแล้วเราก็เปิดฟังเพลงนี้จนถึงบ้านอ่ะ
ยิ่งท่อนที่ร้องว่า "เจ็บกว่าการไม่มี ก็คือเคยได้มี" ฟังแล้วน้ำตามันก็ยิ่งไหล พอกลับมาถึงบ้านเราก็สัญญากับตัวเองแล้วว่าต้องเลิกคิดเกินเลย
กับพี่เค้าให้ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็คุยกับพี่เค้าบ้างเป็นครั้งคราวพยายามไม่คุยเยอะเพราะไม่อยากให้ความร็สึกมันเลยเถิดอีก
จนเราขึ้นม.6เราก็เหมือนจะตัดใจจากพี่เค้าได้แล้วเพราะเราก็มีแฟนอยู่แล้วด้วยเป็นรุ่นน้องผู้หญิง เราก็ชอบน้องเค้านะ น่ารัก นิสัยดี แล้วพี่เค้าก็มีแฟน
เหมือนกันนะแต่เป็นผู้ชาย(หมดหวังตั้งแต่เพศละเรา) แต่พอช่วงกลางๆเทอมเราก็เริ่มคุยกับพี่บ่อยขึ้นเช้า เที่ยง เย็น คือคุยกันตลอด
ตื่นมาพี่เค้าก็ส่งมาสวัสดีตอนเช้า ตื่นได้แล้วเด็กขี้เซา ตอนเที่ยงก็ส่งมาถามกินข้าวยัง อย่ากินเยอะนะเดี๋ยวอ้วน ตกเย็นก็ถามวันนี้เรียนเป็นไงบ้าง
เหนื่อยมั้ย สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้ ก่อนนอนก็บอกฝันดีนะเด็กดื้อ เราก็ตอบตามสไตล์กวนตีนๆเรากลับไป จนเราร็สึกว่าช่วงนี้คุยกันบ่อยจังวะ
แต่เราก็ดีใจนะ แต่ก็ไม่อยากหวั่นไหวไงเพราะเราก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วหลายๆวันต่อมาเราก็เลยถามว่า"ทำไมคุยกับเค้าบ่อยจัง เพื่อนทิ้งเหรอ"
(ไม่อยากพูดถึงแฟนพี่เค้า ไม่ชอบ) แต่พี่เค้าตอบกลับมาได้ช๊อกมากอ่ะ "เพื่อนไม่ได้ทิ้ง แฟนทิ้ง" เท่านั้นแหละเรานิ่งเลย แล้วสักพักก็มีสายเรียกเข้ามา
ปรากฏว่าพี่เค้าเป็นคนโทรมา(แลกเบอร์กันตั้งแต่ตอนไปงานแต่งที่ใต้) พี่เค้าก็โทรมาบอกว่าเลิกกับแฟนได้เกือบสองอาทิตย์แล้วเพราะแฟนพี่เค้า
ไปมีคนใหม่แล้วพี่เค้าก็เล่าไปร้องไห้ไป เราก็ไม่ร็จะทำไงก็ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรๆ น่ารักอย่างเจ๊หาใหม่ได้อีกเยอะ แล้วหลังจากวันนั้น
เราก็คุยกับพี่เค้าบ่อยขึ้นมากกว่าเดิมคือบ่อยกว่าที่คุยกับแฟนเราอีก ยอมรับเลยว่าความรู้สึกที่มีกับพี่เค้าที่เราพยายามซ่อนเอาไว้
สุดท้ายมันก็ซ่อนไม่ได้แล้วมันก็ยิ่งมากกว่าเดิม และเมื่อไม่นานมานี้พี่เค้าก็ส่งข้อความมาว่า
ต่อไปนี้ขอใช้ชื่อย่อเราว่าKแล้วพี่เค้าคือMแล้วกันนะคะ
M: ถ้าKเป็นผู้ชายคงดีเนอะ (เราสตั้นไปหลายวิเลย เราเลยลองใจถามกลับไป)
K: ทำไมอ่ะ เค้าเป็นผู้หญิงก็ดีแล้วนะไม่อยากมีส่วนเกินของร่างกายโผล่มา
M: ไม่รู้ดิ แต่เป็นเพศไหนก็ได้แหละ เป็นคนดีก็พอ
K: วันนี้มาแปลก
M: ช่างเถอะๆ แต่ถามอะไรหน่อยดิ
K: ว่า...
M: ถ้าสมมติวันหนึ่งKเกิดคิดไปไกลกับใครคนหนึ่งเค้า แล้วคนๆนั้นเป็นคนที่ใกล้ตัวกับเรามากๆKจะทำยังไง
ตอนนั้นเราบอกเลยว่าเราสับสนมากๆ+กับช่วงนี้เรากับพี่เค้าคุยกันบ่อยมากๆ อย่างที่บอกว่าบ่อยกว่าคุยกับแฟนอีก
K: ไม่รู้สินะ แต่สำหรับเค้านะมี2ทาง 1คือเก็บเอาไว้ไม่กล้าบอกกลัวเสียเค้าไป 2คือกล้าได้กล้าเสียบอกไปเลยผลเป็นยังไงช่างมัน
แล้วพี่เค้าก็เงียบไปเลยเกือบชม.เราก็เลยส่งไปอีกครั้งหนึ่ง
K: เป็นไรมากป่ะเนี่ย วันนี้มาแปลกๆ
แล้วพี่เค้าก็ยังเงียบไปเป็นชม.เลย เราก็เลยคิดว่าพี่เค้านอนแล้วเราก็เลยนอนหลับไปเลย พอตอนเช้าเราตื่นมาเห็นข้อความที่พี่เค้าส่งมา
ทำเอาเราทั้งดีใจ สับสน แล้วก็ลังเลในเวลาเดียวกัน
M: ถ้าเราคบกัน ครอบครัวเราจะผิดหวังกับเรามั้ย
ตอนนี้เราก็ยังไม่ได้ตอบคำถามพี่เค้าเลย เพราะเรายังไม่มั่นใจว่าพี่เค้ายังไงกับเรากันแน่ และที่สำคัญเราก็มีแฟนอยู่แล้วเราเองก็รู้สึกผิด
กับแฟนเราเหมือนกัน แต่ความรู้สึกที่เรามีให้พี่เค้ามันเยอะมากๆ เรารักพี่เค้า รักมานาน เคยคิดว่าไม่มีความหวังแน่ๆกับเรื่องนี้
แต่ตอนนี้เหมือนพี่เค้ากำลังให้ความหวังเรา เราไม่รู้ต้องทำยังไงจริงๆ ไหนจะแฟนเราอีก อยากถามทุกคนที่กำลังอ่านว่าเราควรทำยังไงดี