สวัสดีครับผมมีเรื่องจะปรึกษาทุกคนครับ ...
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเองไม่ได้เปิดใจกับใครมานานมากแปล้วครับ ประมาณ 4-5ปีแล้ว เพราะว่ามีประสบการณ์แย่ๆมาตลอดเกี่ยวกับเรื่องความรัก
ล่าสุดเจอมาก็เจ็บหนักพอควร เข้าเรื่องเลยนะครับ เราเป็นเพื่อนกันใน facebook มานานแล้วแต่ยังไม่เคยได้ทักหรือคุยอะไรกัน
แต่ก็มีกด like ติดตามเหตุการณ์ต่างๆในชีวิตประจำวันของเขาเค้าอยู่ตลอด จนมีอยู่วันนึงผมรวบรวมความกล้าทักเค้าไปครับ
คำแรกที่ผมทักไปคือ (ใช้นามสมมุติแทนตัวเค้าว่า Aแล้วกันนะครับ)
ผม: สวัสดี A ทำอะไรอยู่ ? ทำไมน่ารักจัง
และหลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆครับ จนเราคุยกันถูกคอและผมก็บอกชอบเคอบเค้าและเราก็นัดเจอกัน เค้าเรียนอยู่ครับ อยู่มหาลัยย่านรังสิต
ส่วนผมพึ่งจบและทำงานแล้วอยู่แถวฝั่งธน ซึ่งระยะทางค่อนข้างไกล ตอนเจอกันผม
เป็นคนเดินทางไปหาเค้าเอง (เค้าก็เคยจะมาหานะแต่ผมไม่สะดวกเพราะไม่ได้อยู่คนเดียวครับอยู่กับครอบครัว) ผมเดินทางไปหาเค้าครับ ซึ่งมันไกลๆมาก
สำหรับผมนะเพราะถนนเส้นนั้นรถติดมาก พอถึงที่หมายเสร็จผมได้เจอเค้าครับ ผมเห็นเค้าครั้งแรก ก็รู้สึกอายๆนิดหน่อยเพราะผมก็ไม่ใช้คนหน้าดีอะไรสักเท่าไหร่ แต่ A น่ะครับไม่ยอมมองหน้าผม แล้วรีบเดินลุยๆพาผมขึ้นห้อง ผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็เดินตามเขาไป จนถึงบนห้อง ผมนั่งลงต้องเก้าอี้ เค้าเดินเข้ามามองหน้าผมแล้วพูดว่า "ตัวจริงหน้ารักก่าในรูปอีก"แล้วเค้าก็ยิ้มให้ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับแค่ยิ้มๆ แล้วก็พูดว่า "ขอกอดหน่อย คิดถึงจัง" ผมกอดเค้าครับ ผมชอบกอดเพราะผมคิดว่า การกอดคือการแสดงความรักที่ ดูอบอุ่น เค้าก็กอดผมและพาไปนั่งบนเตียงครับ แล้วเค้าก็เริ่มหอมนั่นหอมนี่ จับมือผม ทำให้ผมรู้สึกแบบเค้าจะทำอะไร เขิลไปหมด >< จากนั้นเค้าขอตัวไปอาบนำ้ครับ เค้าถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าผม - -" แล้วชวนไปอาบนำ้ด้วยกัน แต่ผมปฎิเสธไปเพราะผมอายมากและไม่เคยอาบนำ้ร่วมกับใครมาก่อน 55555 ผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ ไม่นานเค้าก็อาบนำ้เสร็จ เค้าแต่งตัวเสร็จ เค้าก็เอาตัวมาทับผมครับ ทับกันไปทับกันมา > < จน...... ผมเหนื่อยมากครับ และผมก็ไม่มีอารมณ์ด้วย มันไม่แข็งอ่ะครับ 55555+ ผมเหนื่อจากการเดินทาง เหนื่อยจากการทำงานและผมก็รู้สึกผิดมากด้วย คือความรักของผม การที่จะมีอะไรกับใครมาต้องเกิดขึ้นจากความรักน่ะครับ สรุปคือ เค้าก็เสร็จไป แต่ผมไม่เสร็จครับ ผมไม่อยากทำ ตอนทำผมบอกกับเค้าครับผมรู้สึกผิด หลังจากทำภารกิจแบบห่วยๆเราก็นอนครับ 5555555 พอตื่นเช้ามา ประโยชน์แรกที่ผมถามเค้าคือ เราเป็นอะไรกัน ?เค้าไม่ตอบครับ สิ่งที่ได้คือความเงียบ เงียบ.....จนผมทนไม่ไหวขอตัวกลับเพราะผมไม่ชอบคนที่ถามอะไรแล้วไม่พูดครับผมรู้สึกอึดอัด ผมเดินลงมาจากห้องเค้า เพราะรู้สึกสับสน และก็รู้สึกว่าตกลงเรื่องที่เกิดขึ้นคือะไร? ผมร้องไห้ครับ แล้วก็ขึ้นรถไปเพื่อจะกลับบ้าน นั่งรถไปได้แค่ครึ่งทาง
ผมได้รับขhอความจาก A ทางไลน์มาว่า "เราเป็นเพื่อนกันนะ "
ผม: ทำไมอ่ะ
A : ขอโทษ
ผม : ......
A:เรายังคุยกันได้เหมือนเดิมนะ
และบทสนทนาก็จบตรงนี้ครับ
จากนั้นผมก็ไม่คุยกับเค้าเลยครับ ซึ่งตอนย้อนความไปตั้งแต่ทีแรกที่คุยกันครับผมบอกว่าผมจริงจังนะ ผมไม่อยากคุยกับใครเล่นๆ เค้าก็บอกว่าไม่คุยกันเล่นๆแต่ระหว่างที่เราคุยกันก็ไม่มีใครรับรู้เรื่องของเราครับ : ( หลังจากผมหายไปสักพัก ผมก็ทักเค้าไปครับและพยายามทำให้มันเป็นเหมือนเดิม แต่เค้าไม่มเหมือนเดิมครับ เค้าเปลี่ยนไป และ ไม่ตอบไลน์ ไม่รับโทรศัพท์ ผมเองก็ไม่ได้มใีใครนะตลอดเวลาที่คุยกับเค้าจนถึงวันนี้ ผมเองก็ตั้งคำถามว่าเราผิดอะไร
เราไม่ดี หรือเราเองหน้าตาแย่ หรืออะไรหาจุดบกพร่องของตัวเองมาตลอด ผมเสียใจมากครับจนหนีไปต่างประเทศและไปคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น
ระหว่างที่ผมหนีไป เค้ายังใช้ชีวิตปรกติ ไปเที่ยวกลางคืน อัพเดทสถานะต่างๆมีความสุด และสิ่งที่ผมต้องอึ้งคือ เค้าคั้งสถานะเฟสว่านัดเจอได้ อยู่หน้าสถานบันเทิง(ชื่อดังของชาวสีม่วง) ผมอึ้งไปประมาณนึงและก็รีบ logout ออกจากเฟสไปเลยครับและก็เที่ยว และนั่งทบทวนดูว่าจะทำยังไงดี หรือเค้าแค่
คิดสนุกๆไม่ได้จริงจังอะไร
จนได้ข้อสรุปว่า ชีวิตเค้ากับผมต่างกันมากครับ ชีวิต A เค้ายังเรียนอยู่ ยังเป็นเด็ก เด็กติดเกมส์ ว่างเค้าก็เข้าฟิตเนส เค้ามีเพื่อนเยอะครับ เเละเป็นบุคคลที่มีคนติดตามเยอะ เค้าเที่ยวกลางคืนครับ ส่วนผมเอง ผมไม่เที่ยวครับ ไม่ชอบเลย ไม่สูบบุรี่ ไม่ค่อยชอบดื่ม ผมชอบอ่านหนังสือ ถ่ายรูป เดินเล่นตามสถานที่ธรรมชาติ ชอบไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียว ผมเคยพยายามปรับตัวเค้าหาเค้าครับ เคยไปนั่งเล่นเกมส์ ร้านที่เค้าเล่นประจำ ไปสัมผัสชีวิตเค้า แต่เค้าไม่เคยปรับตัวเข้าหาผมเลย เค้าชอบผู้ว่าต้องการคนมาเติมเต็มไม่ใช่ต้องมานั่งปรับ แล้วเราก็ทะเลาะกันบ่อยๆด้วยคำว่าเราเข้ากันไม่ได้ ผมเป็นคนชอบคิดมากครับ ส่วน A เค้าเป็นคนมีอะไรชอบเงียบ เค้าบอกว่า ทุกอย่างผมทำตัวผมเอง ที่ผมทำทุกอย่าง ที่ผมเสียคือผมทำตัวผมเอง มันก็จริงอยู่นะครับ แต่ผมแค่เสียใจ ผมอยากให้ความรักครั้งนี้มันสมหวัง ผมก็ทำดีที่สุดแล้วครับ ตอนนี้ผมเองก็จะกำลังเดินทางไปต่างประเทศครับ ผมยอมรับว่าผมหนีความจริง แต่ผมสงสารตัวเองครับ ผมเหนื่อยกับความรักมากจนผมไม่อยากจะมีใครแล้วครับ ในระหว่างช่วงที่มีปัญหากันก็มีคนเข้ามานะครับ แต่ผมก็ปฎิเสธหทด ผมท้อแท้มากครับ ผมคิดว่าผมคงต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต มีใครเหนื่อยแบบผมบ้างไหมครับ? ตอนนี้ผมกลัว กลัวไปหมดทุกอย่างกลัวความรัก ความรู้สึกผมพังแล้วครับ
::ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ พึ่งเขียนครั้งแรกถ้าติดขัดอะไรก็ขอโทษด้วยนะครับจริงๆเรื่องมันมีเยอะมากกว่านี้น่ะครับ ย่อๆมา::
ถ้าเค้าเข้ามาอ่าน ผมอยากให้รู้ว่าจริงจัง จริงใจกับเค้านะครับ และผมต้องขอโทษที่ผมทำทุกอย่างมันพังเพราะความคิดมากคิดเยอะของผม : )
ผมควรจะทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดีครับ? 18+
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเองไม่ได้เปิดใจกับใครมานานมากแปล้วครับ ประมาณ 4-5ปีแล้ว เพราะว่ามีประสบการณ์แย่ๆมาตลอดเกี่ยวกับเรื่องความรัก
ล่าสุดเจอมาก็เจ็บหนักพอควร เข้าเรื่องเลยนะครับ เราเป็นเพื่อนกันใน facebook มานานแล้วแต่ยังไม่เคยได้ทักหรือคุยอะไรกัน
แต่ก็มีกด like ติดตามเหตุการณ์ต่างๆในชีวิตประจำวันของเขาเค้าอยู่ตลอด จนมีอยู่วันนึงผมรวบรวมความกล้าทักเค้าไปครับ
คำแรกที่ผมทักไปคือ (ใช้นามสมมุติแทนตัวเค้าว่า Aแล้วกันนะครับ)
ผม: สวัสดี A ทำอะไรอยู่ ? ทำไมน่ารักจัง
และหลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆครับ จนเราคุยกันถูกคอและผมก็บอกชอบเคอบเค้าและเราก็นัดเจอกัน เค้าเรียนอยู่ครับ อยู่มหาลัยย่านรังสิต
ส่วนผมพึ่งจบและทำงานแล้วอยู่แถวฝั่งธน ซึ่งระยะทางค่อนข้างไกล ตอนเจอกันผม
เป็นคนเดินทางไปหาเค้าเอง (เค้าก็เคยจะมาหานะแต่ผมไม่สะดวกเพราะไม่ได้อยู่คนเดียวครับอยู่กับครอบครัว) ผมเดินทางไปหาเค้าครับ ซึ่งมันไกลๆมาก
สำหรับผมนะเพราะถนนเส้นนั้นรถติดมาก พอถึงที่หมายเสร็จผมได้เจอเค้าครับ ผมเห็นเค้าครั้งแรก ก็รู้สึกอายๆนิดหน่อยเพราะผมก็ไม่ใช้คนหน้าดีอะไรสักเท่าไหร่ แต่ A น่ะครับไม่ยอมมองหน้าผม แล้วรีบเดินลุยๆพาผมขึ้นห้อง ผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็เดินตามเขาไป จนถึงบนห้อง ผมนั่งลงต้องเก้าอี้ เค้าเดินเข้ามามองหน้าผมแล้วพูดว่า "ตัวจริงหน้ารักก่าในรูปอีก"แล้วเค้าก็ยิ้มให้ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับแค่ยิ้มๆ แล้วก็พูดว่า "ขอกอดหน่อย คิดถึงจัง" ผมกอดเค้าครับ ผมชอบกอดเพราะผมคิดว่า การกอดคือการแสดงความรักที่ ดูอบอุ่น เค้าก็กอดผมและพาไปนั่งบนเตียงครับ แล้วเค้าก็เริ่มหอมนั่นหอมนี่ จับมือผม ทำให้ผมรู้สึกแบบเค้าจะทำอะไร เขิลไปหมด >< จากนั้นเค้าขอตัวไปอาบนำ้ครับ เค้าถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าผม - -" แล้วชวนไปอาบนำ้ด้วยกัน แต่ผมปฎิเสธไปเพราะผมอายมากและไม่เคยอาบนำ้ร่วมกับใครมาก่อน 55555 ผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ ไม่นานเค้าก็อาบนำ้เสร็จ เค้าแต่งตัวเสร็จ เค้าก็เอาตัวมาทับผมครับ ทับกันไปทับกันมา > < จน...... ผมเหนื่อยมากครับ และผมก็ไม่มีอารมณ์ด้วย มันไม่แข็งอ่ะครับ 55555+ ผมเหนื่อจากการเดินทาง เหนื่อยจากการทำงานและผมก็รู้สึกผิดมากด้วย คือความรักของผม การที่จะมีอะไรกับใครมาต้องเกิดขึ้นจากความรักน่ะครับ สรุปคือ เค้าก็เสร็จไป แต่ผมไม่เสร็จครับ ผมไม่อยากทำ ตอนทำผมบอกกับเค้าครับผมรู้สึกผิด หลังจากทำภารกิจแบบห่วยๆเราก็นอนครับ 5555555 พอตื่นเช้ามา ประโยชน์แรกที่ผมถามเค้าคือ เราเป็นอะไรกัน ?เค้าไม่ตอบครับ สิ่งที่ได้คือความเงียบ เงียบ.....จนผมทนไม่ไหวขอตัวกลับเพราะผมไม่ชอบคนที่ถามอะไรแล้วไม่พูดครับผมรู้สึกอึดอัด ผมเดินลงมาจากห้องเค้า เพราะรู้สึกสับสน และก็รู้สึกว่าตกลงเรื่องที่เกิดขึ้นคือะไร? ผมร้องไห้ครับ แล้วก็ขึ้นรถไปเพื่อจะกลับบ้าน นั่งรถไปได้แค่ครึ่งทาง
ผมได้รับขhอความจาก A ทางไลน์มาว่า "เราเป็นเพื่อนกันนะ "
ผม: ทำไมอ่ะ
A : ขอโทษ
ผม : ......
A:เรายังคุยกันได้เหมือนเดิมนะ
และบทสนทนาก็จบตรงนี้ครับ
จากนั้นผมก็ไม่คุยกับเค้าเลยครับ ซึ่งตอนย้อนความไปตั้งแต่ทีแรกที่คุยกันครับผมบอกว่าผมจริงจังนะ ผมไม่อยากคุยกับใครเล่นๆ เค้าก็บอกว่าไม่คุยกันเล่นๆแต่ระหว่างที่เราคุยกันก็ไม่มีใครรับรู้เรื่องของเราครับ : ( หลังจากผมหายไปสักพัก ผมก็ทักเค้าไปครับและพยายามทำให้มันเป็นเหมือนเดิม แต่เค้าไม่มเหมือนเดิมครับ เค้าเปลี่ยนไป และ ไม่ตอบไลน์ ไม่รับโทรศัพท์ ผมเองก็ไม่ได้มใีใครนะตลอดเวลาที่คุยกับเค้าจนถึงวันนี้ ผมเองก็ตั้งคำถามว่าเราผิดอะไร
เราไม่ดี หรือเราเองหน้าตาแย่ หรืออะไรหาจุดบกพร่องของตัวเองมาตลอด ผมเสียใจมากครับจนหนีไปต่างประเทศและไปคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น
ระหว่างที่ผมหนีไป เค้ายังใช้ชีวิตปรกติ ไปเที่ยวกลางคืน อัพเดทสถานะต่างๆมีความสุด และสิ่งที่ผมต้องอึ้งคือ เค้าคั้งสถานะเฟสว่านัดเจอได้ อยู่หน้าสถานบันเทิง(ชื่อดังของชาวสีม่วง) ผมอึ้งไปประมาณนึงและก็รีบ logout ออกจากเฟสไปเลยครับและก็เที่ยว และนั่งทบทวนดูว่าจะทำยังไงดี หรือเค้าแค่
คิดสนุกๆไม่ได้จริงจังอะไร
จนได้ข้อสรุปว่า ชีวิตเค้ากับผมต่างกันมากครับ ชีวิต A เค้ายังเรียนอยู่ ยังเป็นเด็ก เด็กติดเกมส์ ว่างเค้าก็เข้าฟิตเนส เค้ามีเพื่อนเยอะครับ เเละเป็นบุคคลที่มีคนติดตามเยอะ เค้าเที่ยวกลางคืนครับ ส่วนผมเอง ผมไม่เที่ยวครับ ไม่ชอบเลย ไม่สูบบุรี่ ไม่ค่อยชอบดื่ม ผมชอบอ่านหนังสือ ถ่ายรูป เดินเล่นตามสถานที่ธรรมชาติ ชอบไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียว ผมเคยพยายามปรับตัวเค้าหาเค้าครับ เคยไปนั่งเล่นเกมส์ ร้านที่เค้าเล่นประจำ ไปสัมผัสชีวิตเค้า แต่เค้าไม่เคยปรับตัวเข้าหาผมเลย เค้าชอบผู้ว่าต้องการคนมาเติมเต็มไม่ใช่ต้องมานั่งปรับ แล้วเราก็ทะเลาะกันบ่อยๆด้วยคำว่าเราเข้ากันไม่ได้ ผมเป็นคนชอบคิดมากครับ ส่วน A เค้าเป็นคนมีอะไรชอบเงียบ เค้าบอกว่า ทุกอย่างผมทำตัวผมเอง ที่ผมทำทุกอย่าง ที่ผมเสียคือผมทำตัวผมเอง มันก็จริงอยู่นะครับ แต่ผมแค่เสียใจ ผมอยากให้ความรักครั้งนี้มันสมหวัง ผมก็ทำดีที่สุดแล้วครับ ตอนนี้ผมเองก็จะกำลังเดินทางไปต่างประเทศครับ ผมยอมรับว่าผมหนีความจริง แต่ผมสงสารตัวเองครับ ผมเหนื่อยกับความรักมากจนผมไม่อยากจะมีใครแล้วครับ ในระหว่างช่วงที่มีปัญหากันก็มีคนเข้ามานะครับ แต่ผมก็ปฎิเสธหทด ผมท้อแท้มากครับ ผมคิดว่าผมคงต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต มีใครเหนื่อยแบบผมบ้างไหมครับ? ตอนนี้ผมกลัว กลัวไปหมดทุกอย่างกลัวความรัก ความรู้สึกผมพังแล้วครับ
::ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ พึ่งเขียนครั้งแรกถ้าติดขัดอะไรก็ขอโทษด้วยนะครับจริงๆเรื่องมันมีเยอะมากกว่านี้น่ะครับ ย่อๆมา::
ถ้าเค้าเข้ามาอ่าน ผมอยากให้รู้ว่าจริงจัง จริงใจกับเค้านะครับ และผมต้องขอโทษที่ผมทำทุกอย่างมันพังเพราะความคิดมากคิดเยอะของผม : )