ขอเล่าเลยนะคะ คือเรานัดเพื่อนไว้คะ ตอนเย็นๆเลยต้องขึ้นรถไปหาเพื่อนแถวลาดปลาเค้า เราขึ้นรถเมล์สาย 26 เอาจริงๆเราไปไม่ถูกหรอกคะ แต่เพื่อนบอกให้ขึ้นสายนี้ ก็เลยขึ้น พอเราขึ้นไปก็ไม่มีอะไรคะ คนก็เบียดๆกัน ขึ้น-ลง ตามป้าย เป็นปกติ
เรื่องมันเกิดว่า... เรายืนนะคะ แล้วหันออกไปทางนอกหน้าต่าง คิดว่าทุกคนที่ขึ้นรถเมล์เป็นกันเน้าะ เพราะมันร้อน เราก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาทิ่มที่บริเวณแก้มก้นคะ มันทิ่มๆจนเราเริ่มรำคาญ ตอนแรกเรานึกว่ากระเป๋าคะ แต่พอเราตั้งสติคิดดีๆ กระเป๋าอะไรจะทิ่มตลอดเวลาว่ะ เลยเหลือบหางตาไปมองคะ ก็เห็น ผช.คนนึงยืนอยู่ข้างหลังเราคะ มือข้างนึงก็คว้าราวจับ อีกข้างนึงเนี้ยสิคะ มันซุกอยู่คะ แต่มันมีกระเป๋าสะพายข้างปิดอยู่อะคะ เราอยากจะโวยวายมาก แต่เราคิดอีกที อาจจะไม่ใช่ก็ได้กลัวทำเขาเสียหาย เราเลยพยายามเบียด ผญ.ข้างหน้าซึ่งรถมันเบียดอยู่แล้ว แต่คะ มันไม่หยุด ยังทิ่มๆเรา เราไม่กล้าหันลงไปดูกลัวเจอ ไม่อยากเห็นภาพติดตา เลยไม่แน่ใจ ถึงไม่พูดออกไปคะ แล้วมันก็เป็นแบบนั้นไปอีกสักพัก เราทรมานมากแต่ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ทำหน้าไม่พอใจแล้วเหลือบหางตาไปมองคะ
และยิ่งเราพยายามเบียดคนข้างหน้ามันก็ยิ่งตามคะ เราเลยหันไปมองหน้ามันหันแบบไม่ใช้หางตานะคะหรือหันข้างๆนะคะ สัก2ครั้งแสดงอาการไม่พอใจแล้วคะ แล้วครั้งนึงเราหันไปมองคือมือข้างที่มันซุกอยู่หลังกระเป๋า ก็มีท่าทางแบบเก็บๆหนอนดักแด้อะคะ จากนั้นไม่ถึง1นาทัแล้วมันก็ลงไปคะ
ตอนนั้นเราทักแชทบอกเพื่อน เพื่อนก็บอกจะมารอที่ป้ายรถเมล์คะ เราบอกเจอโรคจิต เพื่อนเราก็ว่าเรามโนแบบนั้นแบบนี้ ค่ะ ช่วยดูกระโปรงตรูด้วยยยยยย ชิบบบหายยยยย !!! กระโปรงเราเปียกคะ เปียกตรงบริเวณที่โดนๆทิ่มนั่นแหละคะ คือเราจะบอกว่าคิดไปเอง แต่แบบกระโปรงเปียกแล้วเป็นคราบแบบนั้น เปียกแค่ตรงๆนั้น มโนนนนนนหรอวะ เราโทรไปเล่าให้อาจารย์ฟังเลยคะ ก็สังสัยคนอื่นเขาไม่เห็นหรอ แต่เราเข้าใจว่าตอนนั้นมันเบียดมาก ทุกคนก็ไม่ได้สนใจ ใครขึ้นรถเมล์สาย 26 ไป กม.2 จากหน้าเซนลาดตอนประมาณ 6โมงครึ่งบางคะ เพื่อมีคนเห็นแล้วไม่พูด เรานี้โกรธตัวเองมากเลยคะ ที่ไม่ปกป้องตัวเอง
ยังไงระมัดระวังตัวด้วยนะคะ เราโค-ตะ-ระซวยยยยยค่ะ
ถามคนที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ จัดการกันยังไงคะกับสถานการณ์แบบนี้?
Tag ผิดขอโทษด้วยนะค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่รู้แท๊กห้องไหน แท๊กมนุษย์เงินเดือนกับชีวิตวัยรุ่น คิดว่าคงใช้บริการรถกันเยอะ แอดมินพันทิปสามารถแก้ไขได้เลยค่ะ
เจอโรคจิตบนรถเมล์ทำยังไงกันคะ
เรื่องมันเกิดว่า... เรายืนนะคะ แล้วหันออกไปทางนอกหน้าต่าง คิดว่าทุกคนที่ขึ้นรถเมล์เป็นกันเน้าะ เพราะมันร้อน เราก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาทิ่มที่บริเวณแก้มก้นคะ มันทิ่มๆจนเราเริ่มรำคาญ ตอนแรกเรานึกว่ากระเป๋าคะ แต่พอเราตั้งสติคิดดีๆ กระเป๋าอะไรจะทิ่มตลอดเวลาว่ะ เลยเหลือบหางตาไปมองคะ ก็เห็น ผช.คนนึงยืนอยู่ข้างหลังเราคะ มือข้างนึงก็คว้าราวจับ อีกข้างนึงเนี้ยสิคะ มันซุกอยู่คะ แต่มันมีกระเป๋าสะพายข้างปิดอยู่อะคะ เราอยากจะโวยวายมาก แต่เราคิดอีกที อาจจะไม่ใช่ก็ได้กลัวทำเขาเสียหาย เราเลยพยายามเบียด ผญ.ข้างหน้าซึ่งรถมันเบียดอยู่แล้ว แต่คะ มันไม่หยุด ยังทิ่มๆเรา เราไม่กล้าหันลงไปดูกลัวเจอ ไม่อยากเห็นภาพติดตา เลยไม่แน่ใจ ถึงไม่พูดออกไปคะ แล้วมันก็เป็นแบบนั้นไปอีกสักพัก เราทรมานมากแต่ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ทำหน้าไม่พอใจแล้วเหลือบหางตาไปมองคะ
และยิ่งเราพยายามเบียดคนข้างหน้ามันก็ยิ่งตามคะ เราเลยหันไปมองหน้ามันหันแบบไม่ใช้หางตานะคะหรือหันข้างๆนะคะ สัก2ครั้งแสดงอาการไม่พอใจแล้วคะ แล้วครั้งนึงเราหันไปมองคือมือข้างที่มันซุกอยู่หลังกระเป๋า ก็มีท่าทางแบบเก็บๆหนอนดักแด้อะคะ จากนั้นไม่ถึง1นาทัแล้วมันก็ลงไปคะ
ตอนนั้นเราทักแชทบอกเพื่อน เพื่อนก็บอกจะมารอที่ป้ายรถเมล์คะ เราบอกเจอโรคจิต เพื่อนเราก็ว่าเรามโนแบบนั้นแบบนี้ ค่ะ ช่วยดูกระโปรงตรูด้วยยยยยย ชิบบบหายยยยย !!! กระโปรงเราเปียกคะ เปียกตรงบริเวณที่โดนๆทิ่มนั่นแหละคะ คือเราจะบอกว่าคิดไปเอง แต่แบบกระโปรงเปียกแล้วเป็นคราบแบบนั้น เปียกแค่ตรงๆนั้น มโนนนนนนหรอวะ เราโทรไปเล่าให้อาจารย์ฟังเลยคะ ก็สังสัยคนอื่นเขาไม่เห็นหรอ แต่เราเข้าใจว่าตอนนั้นมันเบียดมาก ทุกคนก็ไม่ได้สนใจ ใครขึ้นรถเมล์สาย 26 ไป กม.2 จากหน้าเซนลาดตอนประมาณ 6โมงครึ่งบางคะ เพื่อมีคนเห็นแล้วไม่พูด เรานี้โกรธตัวเองมากเลยคะ ที่ไม่ปกป้องตัวเอง
ยังไงระมัดระวังตัวด้วยนะคะ เราโค-ตะ-ระซวยยยยยค่ะ
ถามคนที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ จัดการกันยังไงคะกับสถานการณ์แบบนี้?
Tag ผิดขอโทษด้วยนะค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่รู้แท๊กห้องไหน แท๊กมนุษย์เงินเดือนกับชีวิตวัยรุ่น คิดว่าคงใช้บริการรถกันเยอะ แอดมินพันทิปสามารถแก้ไขได้เลยค่ะ