นมแม่ล้วน-สองภาษา-นั่งคาร์ซีท-ไม่ติดจอ
คุณว่าจริงมั้ย
คือทั้งหมดนี้มันเป็นสิ่งที่ เรารู้ว่าดี โดยเหตุผล วิชาการ ต่างๆนานา ไม่มีข้อจะแย้ง
เราอยากทำได้ แต่มันทำยาก ถ้าทำได้แล้วสุดจะภูมิใจ
บางคนก็ภูมิใจ และหวังดี พยายามชักชวน ชี้นำให้คนรอบข้างทำให้ได้
สุดท้ายออกแนว กดดัน กระแหนกระแหน คนเบื่อระอาพาเพื่อนเครียด
บางเรื่อง ถ้าทำไม่ได้ ก็อดจะชื่นชมคนที่ทำสำเร็จไม่ได้
บางที ถึงขั้นริษยา ต้องมีการหาข้อโต้แย้งกันต่างๆนานาเพื่อให้คลายความรู้สึกผิด
เป็นกันบ้างมั้ย
ส่วนตัวเอง
ได้แค่ นมแม่ล้วน นั่งคาร์ซีท ติดจอบ้าง ไม่หนึบ
สองภาษา ไม่ได้เลย ส่งเรียนสองภาษาจริงแต่ที่บ้านไม่พูด ทำไม่ได้
มีความรู้สึก อดตำหนิไม่ได้ เมื่อเห็นพ่อแม่พาลูกนั่งตักขับรถเที่ยว
หรือเห็นภาพลูกๆเพื่อนนอนเล่นจอ คู่กับพ่อแม่คนละจอแต่เค้าอัพกันให้ดูแบบขำๆน่ารัก
ความรู้สึกอิจฉา มาเป็นระยะ เมื่อเห็นเพื่อนๆอัพคลิป
ลูกๆวัยอนุบาล พูดภาษาอังกฤษสำเนียงฝรั่งอย่าวคล่องแคล่ว
แล้วคุณแม่ๆคนอื่นเป็นยังไงกันบ้าง
คิดไปอีกที หรือปัญหามันอยู่ที่เฟสบุ๊คฟระ???
เด็กปฐมวัย ในอุดมคติปัจจุบัน
คุณว่าจริงมั้ย
คือทั้งหมดนี้มันเป็นสิ่งที่ เรารู้ว่าดี โดยเหตุผล วิชาการ ต่างๆนานา ไม่มีข้อจะแย้ง
เราอยากทำได้ แต่มันทำยาก ถ้าทำได้แล้วสุดจะภูมิใจ
บางคนก็ภูมิใจ และหวังดี พยายามชักชวน ชี้นำให้คนรอบข้างทำให้ได้
สุดท้ายออกแนว กดดัน กระแหนกระแหน คนเบื่อระอาพาเพื่อนเครียด
บางเรื่อง ถ้าทำไม่ได้ ก็อดจะชื่นชมคนที่ทำสำเร็จไม่ได้
บางที ถึงขั้นริษยา ต้องมีการหาข้อโต้แย้งกันต่างๆนานาเพื่อให้คลายความรู้สึกผิด
เป็นกันบ้างมั้ย
ส่วนตัวเอง
ได้แค่ นมแม่ล้วน นั่งคาร์ซีท ติดจอบ้าง ไม่หนึบ
สองภาษา ไม่ได้เลย ส่งเรียนสองภาษาจริงแต่ที่บ้านไม่พูด ทำไม่ได้
มีความรู้สึก อดตำหนิไม่ได้ เมื่อเห็นพ่อแม่พาลูกนั่งตักขับรถเที่ยว
หรือเห็นภาพลูกๆเพื่อนนอนเล่นจอ คู่กับพ่อแม่คนละจอแต่เค้าอัพกันให้ดูแบบขำๆน่ารัก
ความรู้สึกอิจฉา มาเป็นระยะ เมื่อเห็นเพื่อนๆอัพคลิป
ลูกๆวัยอนุบาล พูดภาษาอังกฤษสำเนียงฝรั่งอย่าวคล่องแคล่ว
แล้วคุณแม่ๆคนอื่นเป็นยังไงกันบ้าง
คิดไปอีกที หรือปัญหามันอยู่ที่เฟสบุ๊คฟระ???