ไม่กล้ายิ้มให้

.

เจอะกันในแอพค่ะ นัดกันกินกาแฟ เรารู้สึกว่าเขาหน้าดุมากๆ ไม่เหมือนเวลาเขียนแชท เราเลยถามเขาว่า ไหนบอกว่า เป็นคนขี้เขินไม่เห็นจริงเลย จ้องหน้าก็กล้าจ้องตอบ (แบบดุๆ ) เราเคยวีดีโอกับเขา เขาไม่มองสบตาเลย

คือเราคุยกับผู้ชายคนนึงมาได้ส้ก4-5เดือนแล้วค่ะ ต้องบอกก่อนว่าเราเรียนมหาลัยกันทั้งคู่ อายุเท่ากัน แต่มหาลัยเราอยู่ไกลกันมากกกกกกค่ะ แต่เราก็ทำใจตรงนี้ไว้แล้ว แต่เขาตรงสเปคมากจริงๆ แบบเกิดมาทั้งทีขอลอง

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาหรือก็คือเมื่อวาน 21/12/68 ผมมีโอกาสได้ผ่านไปที่ ตึกสาทรธานี เพื่อทำธุระ ระหว่างรอก็แวะซื้อกาแฟจากร้าน amazon จากนั้นออกมานั่งนอกร้านสายตาผมเหลือบไปเห็น ผญ คนนึงน่าจะมากับคุณพ่

เราเป็นคนที่ขี้อายมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ขี้อายถึงขนาดที่เวลาจะออกไปเดทนี่ จะมีอาการปวดท้องทุกครั้ง เวลานัดเจอกับคนที่ชอบก็ไม่กล้าคุย ไม่กล้าสบตา และไม่ค่อยยิ้ม (ทั้งๆที่ปกติเวลาอยู่กับคนที่สนิท จะพูดน้ำไ

คือมีเพื่อน ผช ให้ห้องอ่ะค่ะ เวลาเขาเจอเราหรือเวลาสบตากันเขาจะยิ้มให้เราทุกครั้งเลย เราก็เลยยิ้มตอบ หรือบางทีเจอกันแล้วก็มีทักบ้างแล้วเขายิ้มกว้างมากเขาเป็น ผช ยิ้มหวานอยู่แล้วค่ะ พอยิ้มแล้วน่ารักมากก

คือเวลาเราคุยกับคนที่แอบชอบทีไรก็เขินทุกที แบบรู้สึกกเขินๆอายๆไม่กล้าสบตาอะค่ะ แล้วก็แบบบางทีก็เผลอยิ้มออกมา ก็กลัวเค้าจะรู้ว่าเราแอบชอบอะ รู้สึกไม่เป็นตัวเองเลย เวลาได้อยู่ใกล้ อยากทำตัวปกติเหมือนอยู

คือเราอ่ะชอบผู้ชายคนนึงเคยเจอหลายครั้งแต่เราก็เฉยๆ จนมาวันนึงเราเดินสวนกันที่มหาลัยแล้วบังเอิญสบตากันแล้วเขายิ้ม เรารู้สึกเหมือนแบบประทับใจและกลายเป็นว่าลืมไม่ลงแล้วก็ชอบเขาไปเลย เคยคุยกันมาประมาณ 5 เ

เป็นคนที่รู้สึกเฉยๆในครั้งแรกที่เจอ แล้วเมื่อเจอบ่อยๆเริ่มมองว่าความเป็นเขามันน่ารัก รู้ตัวอีกทีคืออยากเห็น อยากเจอ เป็นห่วงฯ เจอแล้วชื่นใจแม้จะแปปเดียว เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างกันที่ต่างฝ่ายต