พอดีช่วงนี้เรากับแฟนมีปัญหาเรื่องความห่างเหิน(เรารู้สึก) เรากับแฟนวุ่นเรื่องการเรียน ทำให้เวลาแฟนเรากลับหอมาหลังจากเรียนก็จะชอบนอนหรือดูหนังทำกิจกรรมคนเดียว เราเคยทะเลาะเคยถามว่าทำไมถึงไม่ค่อยโทรมาหามาคุยกัน เขาก็บอกว่ามันไม่รู้จะคุยอะไร มันไม่มีเรื่องจะคุย แต่วันๆนึงก็ต้องโทรหาเพราะคิดถึง แต่ก็ไม่มีไรจะคุย ซึ่งเราก็ฟังๆมาแล้วก็พยายามเข้าใจมัน ทำให้เรากับเขาวันนึงโทรมาคุยกัน2-3นาทีก็วาง บางทีก็โทรมาถามทำไรพอรู้คำตอบก็วาง เป็นแบบนี้มาหลายเดือน และวันนี้เขากับเราอยู่บ้านต่างจังหวัดเดียวกันซึ่งปกติเราจะกลับบ้านทุกเสาอาทิตย์แต่มาสัปดาห์นี้เราไม้กลับเราตั้งใจจะไปหาเขา พอโทรไปไม่รับ พอสักพักรับบอกกำลังกลับบ้าน เราก็เลยโกรธว่าทำไมไม่โทรบอกกันบ้าง ทำไมไม่รอหรือถามเราเลย ทะเลาะกันเขาก็พูดว่าหัดเป็นผู้ใหญ่บ้าง เรียนก็เหนื่อยก็บอกอยู่ว่าจะกลับ(ซึ่งเราไม่รู้เรื่องเลย)ตอนเย็นคนก็เยอะรถก็ติดจะกลับที่ต้องมานั่งรอต่างคนต่างกลับก็ได้ .. พอจบคำนี้มาใจเรารู้สึกคิดว่านี่เรางี่เง่าหรือเขาไม่สนใจหรือความรักกำลังจะหมด หรือนี่คือรักแบบผู้ใหญ่ หรือเราควรเปลื่ยนควรจะเลิกนิสัยความรักเอาใจแบบวัยรุ่น?? ขอคำตอบทีค่ะว่ารักแบบผู้ใหญ่เนี้ยเขาเป็นแบบนี้หรือเปล่าค้ะ การไม่โทรคุยกันพรำ่เพื่อ การที่ทำอะไรโดยไม่ต้องคิดถึงอีกฝ่าย แล้วการที่จะคิดหรือทำเข้าใจในความรักที่ไม่ได้มานั้งหวานแล้วควรทำไง ทุกคนที่คบกันมานานเป็นแบบนี้เปล่าค้ะ ?
การกระทำแบบนี้คือรักแบบผู้ใหญ่หรือการไม่สนใจกัน??