เพื่อนๆเคยไหม ที่ยังจดจำความรักที่ ณ ตอนนี้ก็ยังคงลืมมันไม่ได้ แม้เวลาจะผ่านมานานแล้ว.....
จริงๆเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นมันน่าจะจบ และลืม ทั้งๆที่ระยะเวลาที่เจอกัน รู้จักกันมันสั้น และเลื่อนสถานะมาเป็นแค่เพื่อนธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น
เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ 2051-52 ได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งที่สนามแบตมินตัน ที่ได้เจอกันเพราะเค้าเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที แรกทีก็เพื่อนกัน ไม่รู้ตัวว่าถูกแอบชอบ จนวันหนึ่งเค้าโทรมา(เค้าได้เบอร์จากเพื่อนของเรา) และพูดคุยไปมา ก็เริ่มรุ้สึกว่าเค้ากำลังจะจีบเราอยู่ คุยไปคุยมาก็นัดเจอกัน...แต่ว่าเค้าดันผิดนัดเราเพราะเค้าติดงานมาไม่ได้ ด้วยความที่เราไม่เคยเจอใครผิดนัดครั้งแรก เลยโกรธและไม่พอใจอย่างแรง เลยทำให้เรารู้สึกแย่ บอกปฎิเสธการที่จะคบกัน พอเรามารู้จากเพื่อนของเราว่างานของเค้านั้นมันจะเป็นแบบนี้ และเราก็ใช้อารมณ์เกินไป เค้าก็ตามงอขอโอกาสเค้าอีกครั้ง เราเงียบไปนานเกินไป จนทำให้เค้าตอบเราผู้หญิงอีกคน พอมารู้ตัวว่าชอบเค้ามันก็สายเกินไป เสียใจกับการความงี่เง่าของตัวเอง พอเราบอกความจริงไปว่าเรานั้นก็ชอบเค้า เค้าเองก็ทั้งดีใจและเสียใจ เสียดาย ในเวลาเดียวกัน หลังจากนั้นเรา 2 คนก็แอบคบกัน ทั้งๆมันเป็นความไม่ถูกต้อง ช่วงแอบคบกัน คุยกัน มันมีความสุขในแบบของเรา เกิดเป็นความรักขึ้น รุ้สึกดี แต่สุดท้าย......ก็ต้องยอมรับความจริงที่ว่า เค้ามีแฟนไปแล้ว และเราก็มีผู้ชายอีกคน ก็ต้องยอมถอยออกมา ฝืนความรู้สึกมาก แต่ก็ต้องยอมตัดใจจากกัน เผื่อความถูกต้อง เมื่อ ณ วันหนึ่งที่เค้าไปทำงานต่างบ้านต่างเมือง เราก็ห่างกันมากขึ้น ช่วงแรกๆก็ยังคงพูดคุยกันแบบเพื่อนที่ยังคงแอบมีความรู้สึกกันอยู่ เค้าเลิกกับผู้หญิงคนนั้นไป และได้มีแฟนใหม่ไปล่ะ 4 ปีกว่า แล้วที่เราห่างกัน แต่ระยะเวลาที่รู้จักกันมาก็ 8 ปีแล้ว
แต่ทุกวันนี้....เรายังไม่ลืมผู้ชายคนนี้ ยังคงเป็นความทรงจำที่ถูกเก็บเอาไว้ในใจแบบนี้
รักเธอเสมอ..............คนดี
ความรักที่ยังลืมไม่ได้
จริงๆเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นมันน่าจะจบ และลืม ทั้งๆที่ระยะเวลาที่เจอกัน รู้จักกันมันสั้น และเลื่อนสถานะมาเป็นแค่เพื่อนธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น
เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ 2051-52 ได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งที่สนามแบตมินตัน ที่ได้เจอกันเพราะเค้าเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที แรกทีก็เพื่อนกัน ไม่รู้ตัวว่าถูกแอบชอบ จนวันหนึ่งเค้าโทรมา(เค้าได้เบอร์จากเพื่อนของเรา) และพูดคุยไปมา ก็เริ่มรุ้สึกว่าเค้ากำลังจะจีบเราอยู่ คุยไปคุยมาก็นัดเจอกัน...แต่ว่าเค้าดันผิดนัดเราเพราะเค้าติดงานมาไม่ได้ ด้วยความที่เราไม่เคยเจอใครผิดนัดครั้งแรก เลยโกรธและไม่พอใจอย่างแรง เลยทำให้เรารู้สึกแย่ บอกปฎิเสธการที่จะคบกัน พอเรามารู้จากเพื่อนของเราว่างานของเค้านั้นมันจะเป็นแบบนี้ และเราก็ใช้อารมณ์เกินไป เค้าก็ตามงอขอโอกาสเค้าอีกครั้ง เราเงียบไปนานเกินไป จนทำให้เค้าตอบเราผู้หญิงอีกคน พอมารู้ตัวว่าชอบเค้ามันก็สายเกินไป เสียใจกับการความงี่เง่าของตัวเอง พอเราบอกความจริงไปว่าเรานั้นก็ชอบเค้า เค้าเองก็ทั้งดีใจและเสียใจ เสียดาย ในเวลาเดียวกัน หลังจากนั้นเรา 2 คนก็แอบคบกัน ทั้งๆมันเป็นความไม่ถูกต้อง ช่วงแอบคบกัน คุยกัน มันมีความสุขในแบบของเรา เกิดเป็นความรักขึ้น รุ้สึกดี แต่สุดท้าย......ก็ต้องยอมรับความจริงที่ว่า เค้ามีแฟนไปแล้ว และเราก็มีผู้ชายอีกคน ก็ต้องยอมถอยออกมา ฝืนความรู้สึกมาก แต่ก็ต้องยอมตัดใจจากกัน เผื่อความถูกต้อง เมื่อ ณ วันหนึ่งที่เค้าไปทำงานต่างบ้านต่างเมือง เราก็ห่างกันมากขึ้น ช่วงแรกๆก็ยังคงพูดคุยกันแบบเพื่อนที่ยังคงแอบมีความรู้สึกกันอยู่ เค้าเลิกกับผู้หญิงคนนั้นไป และได้มีแฟนใหม่ไปล่ะ 4 ปีกว่า แล้วที่เราห่างกัน แต่ระยะเวลาที่รู้จักกันมาก็ 8 ปีแล้ว
แต่ทุกวันนี้....เรายังไม่ลืมผู้ชายคนนี้ ยังคงเป็นความทรงจำที่ถูกเก็บเอาไว้ในใจแบบนี้
รักเธอเสมอ..............คนดี