ควรรักต่อหรือพอแค่นี้

คือเรื่องก็มีอยุ่ว่า ผมกะแฟนคบกันได้ประมาณเกือบปีแล้วครับ ผมกะแฟนอายุห่างกัน 7 ปีแฟนผมอายุ 21 ส่วนผมอายุ 28 แรกๆอะไรมันก้ดีหมด แต่พอคบกันไปมา ปัญหาหลายสิ่งอย่างก็เข้ามา ผมมาอยู่กะแฟนซึ่งผมต้องขับรถไปทำงานทุกวันเป็นระยะทาง 160 km ทุกวันแต่ไม่ใช่ปัญหาถ้าได้อยู่กะแฟน ซึ่งผมเป็นคนคิดมาก แต่กะแฟนผมเป็นคนไม่คิดไรเลย แถมพูดไรบางครั้งก็ไม่คิด โดยตัวผมเป็นคนปิดกั้นทุกอย่างไม่ว่าใครจะเข้ามา ก็คิดได้แค่ว่ามีแฟนแล้วจะอะไรกะใครมากมาย แต่กลับกัน แฟนผมเป็นคนเฟรนลี่ คนรู้จักเยอะ ใครเข้ามาก็คุย ด้วยเหตุผลที่ว่า ก็รุ่นพี่รุ่นน้องปะ (เพื่อนพี่นี่ในโซเชี่ยว) แล้วก็โดนด่า "อย่าไร้สาระดิ" ก็คิดแค่ว่าช่างมันเราทำดีที่สุด ไม่ว่ารุ่นพี่รุ่นน้องหรือแฟนเก่าก็มาคุย ผมก็ทะเลาะกะเค้าเรื่องแฟนเก่าทำไมต้องคุยละ เป็นใครใครก็รับไม่ได้ เค้าก็ตอบแค่ว่า "ก็เลิกกันแล้วไม่จำเป็นต้องเกลียดกันปะเป็นพี่น้องกันได้" อ้าวแต่นี่มีผมอยู่ข้างๆนะ เกรงใจและเห็นใจหน่อย สุดท้ายผมก็กลายเป็นคนคิดเยอะ ทำไมไม่รู้จักแยกแยะ โดนว่าตลอด แล้วอีกอย่างผมโตกว่า เรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆผมก็เป็นคนจ่ายทุกอย่าง จนลืมนึกถึงตัวเอง บางครั้งผมอยากได้ของใช้ อยากช็อป แต่พอได้เงินมาก็คิดแค่ว่า ไม่เอาไม่ซื้อดีกว่า เผื่อแฟนอยากได้ไร เผื่ออยากจะไปกินไรอร่อยๆ จนลืมตัวเองไปเลย ก็เพราะรักนะแหละ จนเพื่อนด่าว่า"โดนดูดวิญญาณเหรอ" ส่วนเรื่องเซ็ก แฟนเป็นคนไม่ค่อยยอมเท่าไหร่ นานๆเราจะมีไรกันสองอาทิตย์ที แต่ไม่เป็นไรผมยอมตายด้านได้ แต่จริงๆไม่ใช่เลย

อึดอัดนะครับ บางครั้งอยากจะเดินออกมา แต่ใจยังทำไม่ได้ พอทะเลาะกันเค้าง้อเราหน่อยก็ใจอ่อนละ เรื่องที่ทะเลาะกันก็หายหมด เป็นแบบนี้หลายครั้งมาก ผมก็เลยไม่รู้ตัวเองว่าจะทำไงต่อดี หรือว่าผมเป็นคนคิดมากเกินไป แต่ปัญหาหลายๆอย่างที่เจอมา สุดท้ายรู้สึกไรผมก็ต้องเก็บมันเอาไว้เพราะพูดไปก็กลัวโดนด่า"อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่สิ" มันก็เลยอึดอัดได้แต่เงียบเอาไว้ เห้ออ

ขอบคุณนะครับที่รับฟังและอ่านกัน