เห็นชาวเมียร์มาร์ตื่นกันกลับบ้านเพื่อไปเลือกตั้งผู้นำระดับประเทศ
ถึงแม้ผลจะเป็นอย่างไร ผู้นำฝ่ายขวาจัด ซ้ายจัด หรือสายกลาง จะเป็นผู้นำ
แต่เชื่อว่า ผู้ที่เข้าคูหากาเลือกบุคคลที่ท่านชอบ ย่อมรู้สึกตัวเองมีสิทธิในการ
แสดงออก ส่วนหนึ่งในวิถีประชาธิปไตย มีส่วนร่วมมีค่าในฐานะพลเมืองของชาติ
ผมคิดว่าพวกเราจะได้มีโอกาสไปเลือกตั้งใหญ่อีกครั้ง เหมือนเพื่อนบ้านเรา ในเร็ววัน
คิดว่าต้องมี ถ้าช้าหรือเลื่อนให้รู้สึกช้า หรือไม่มี!! กลัวว่าพม่าจะแซงไทย เพราะการรอมันทรมาน
การจะใฝ่ฝันอะไรสักอย่าง ในการทำธุรกิจ หรืออะไรนั้น ถ้าไม่ได้กำลังใจจากความหวังใหม่
ของการฟื้นเศรษฐกิจรอบใหม่ จากรัฐบาลใหม่ที่มาจากเสียงของพวกเราทุกคน แล้วจะรู้สึกว่า
ช่างว้าเหว่ โดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้ตัวตน หม่นหม่อง ร้อนรน จนไอเดีย โอ้ยย อยากจะบ้า
ค้าขายหด หมดสปีริต จิตหดหู่ กู่ไม่กลับ ขยับช้า ล้าอ่อนใจ ไปมุดดิน
กินดินทราย หายหนีไป ในบัดดล จนจริงๆ อิๆๆ ไม่รู้จะระบายที่ไหน ขอบคุณ
พันทิป
ใครอยากระบายสภาพเศรษกิจ ระดับท้องถิ่นในตอนนี้ บ้าง
แล้วคิดอย่างไรกับเศรษกิจระดับมหภาค มีผลต่อค้าขายในร้านเล็กๆไหมครับ
ขออภัยครับ หากเป็นความคิดเห็นที่ร้อนเกินไป
เพราะในตอนนี้ ผมรู้สึกเหงาในประชาธิปไตยและ ในเศรษฐกิจมาก
มันเกี่ยวข้องไหมระหว่างธุรกิจเล็กๆกับการเมืองกับนโยบายของรัฐ
เพราะตอนนี้ เถ้าแก่ผมผูกขาดในราคาส่งที่สูง ต้องเสียภาษีผ่านด่านศุลกากร
ในอัตราที่สูง แม้จะเป็นสินค้า เล็กๆจำนวนน้อย ไม่มีการปลอดภาษีสินค้าชายแดน
เลยหรือ เห็นบอกว่า อาเชี่ยนมาแล้ว สินค้าจะไปมา เข้าออกสะดวกโดยไร้อุปสรรค
การกีดกันทางภาษี แบบเคลื่อนย้ายได้ง่าย งงงงเลยงานนี้
กลัวไหม ถ้าพม่าแซงไทย!!!!!!
ถึงแม้ผลจะเป็นอย่างไร ผู้นำฝ่ายขวาจัด ซ้ายจัด หรือสายกลาง จะเป็นผู้นำ
แต่เชื่อว่า ผู้ที่เข้าคูหากาเลือกบุคคลที่ท่านชอบ ย่อมรู้สึกตัวเองมีสิทธิในการ
แสดงออก ส่วนหนึ่งในวิถีประชาธิปไตย มีส่วนร่วมมีค่าในฐานะพลเมืองของชาติ
ผมคิดว่าพวกเราจะได้มีโอกาสไปเลือกตั้งใหญ่อีกครั้ง เหมือนเพื่อนบ้านเรา ในเร็ววัน
คิดว่าต้องมี ถ้าช้าหรือเลื่อนให้รู้สึกช้า หรือไม่มี!! กลัวว่าพม่าจะแซงไทย เพราะการรอมันทรมาน
การจะใฝ่ฝันอะไรสักอย่าง ในการทำธุรกิจ หรืออะไรนั้น ถ้าไม่ได้กำลังใจจากความหวังใหม่
ของการฟื้นเศรษฐกิจรอบใหม่ จากรัฐบาลใหม่ที่มาจากเสียงของพวกเราทุกคน แล้วจะรู้สึกว่า
ช่างว้าเหว่ โดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้ตัวตน หม่นหม่อง ร้อนรน จนไอเดีย โอ้ยย อยากจะบ้า
ค้าขายหด หมดสปีริต จิตหดหู่ กู่ไม่กลับ ขยับช้า ล้าอ่อนใจ ไปมุดดิน
กินดินทราย หายหนีไป ในบัดดล จนจริงๆ อิๆๆ ไม่รู้จะระบายที่ไหน ขอบคุณ
พันทิป
ใครอยากระบายสภาพเศรษกิจ ระดับท้องถิ่นในตอนนี้ บ้าง
แล้วคิดอย่างไรกับเศรษกิจระดับมหภาค มีผลต่อค้าขายในร้านเล็กๆไหมครับ
ขออภัยครับ หากเป็นความคิดเห็นที่ร้อนเกินไป
เพราะในตอนนี้ ผมรู้สึกเหงาในประชาธิปไตยและ ในเศรษฐกิจมาก
มันเกี่ยวข้องไหมระหว่างธุรกิจเล็กๆกับการเมืองกับนโยบายของรัฐ
เพราะตอนนี้ เถ้าแก่ผมผูกขาดในราคาส่งที่สูง ต้องเสียภาษีผ่านด่านศุลกากร
ในอัตราที่สูง แม้จะเป็นสินค้า เล็กๆจำนวนน้อย ไม่มีการปลอดภาษีสินค้าชายแดน
เลยหรือ เห็นบอกว่า อาเชี่ยนมาแล้ว สินค้าจะไปมา เข้าออกสะดวกโดยไร้อุปสรรค
การกีดกันทางภาษี แบบเคลื่อนย้ายได้ง่าย งงงงเลยงานนี้