เรื่องมันแย่เพราะเราเองใช่ไหม

เนื้อเรื่องอาจไม่เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้นะคะ เราคบกับแฟนของเรามา 1ปี 1เดือน 12วัน ตอนนั้นที่เราตกลงคบกับเขาเพราะเราเจอรักที่แย่มาค่ะ  เคยคิดฆ่าตัวตายหลายรอบ โดนเป็นฝ่ายกระทำมาตลอด เช่น ถูกตี ถูกถีบตกบันไดเนื่องจากหึงเกินเหตุ  โดนบังคับไม่ให้เจอใครเลยแม้กระทั่งเพื่อน จะไปทำบุญ ไปเที่ยว ไปไหนก็แล้วแต่จะถูกห้ามตลอด เราทนคบมาประมาณเกือบ 4ปี  ที่ทนคบมาขนาดนี้เพราะเขาคือคนแรก เรียกได้ว่าแรกจริงๆ มันตัดใจยากค่ะ  สำหรับบางคนที่บอกจะเลิกกับแฟนแล้วไม่เลิกเข้าใจเลยว่ารู้สึกยังไง ถ้าเพื่อนเป็นแบบนี้ก็รู้เลยเจออะไรมาไม่ซ้ำเติมไม่หงุดหงิด เข้าใจ ได้แค่ปลอบ สักวันเวลาหรือเรื่องราวพวกนั้นจะสอนให้คิดเองว่าควรพอแล้ว ควรออกมาได้แล้ว ไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง  เราเองโชคดีมากออกมาจากชีวิตคนเลวๆแบบนั้นได้เพราะแฟนคนปัจจุบันเดินเข้ามา เขามาขอเราคบซึ่งอะไรโดนใจเราไม่รู้ เราก็ตกลงคบทั้งๆที่ไม่เคยรู้สึกดีกับใครมาก่อนเลย มีนะคนมาจีบแต่เราเฉยๆ เฉยมาก จนเรารู้ว่า  เห้ย คนนี้มันใช่อะ มาหาเราทุกวัน ซื้อข้าวซื้อของมาให้กิน คอยไปรับส่ง คอยคุยด้วยตลอดเวลา  (บอกก่อนแฟนเก่าเราเป็นผู้ชาย แฟนใหม่เราเป็นทอม) เรารู้สึกว่าทอมเนี่ยดีอะ แคร์ดี แล้วเขาก็ซื่อสัตย์และดีกับเรามาตลอดระยะเวลาที่เราคบกัน แต่ เมื่อขึ้นชื่อว่าแฟนมันก็ต้องมีอะไรที่ลึกซึ้งแน่นอน ตอนแรกคิดว่าคบทอมแล้วจะไม่มีความรู้สึกต้องการอะไรแบบนั้น ไม่เลยค่ะ ตอนแรกเขาก็หอม กอด จูบ ธรรมดา ต่อมามันเริ่มทำทุกวัน จนเราก็เป็นของกันและกัน ทำทุกวันตลอดมา จนเวลาประมาณ 6เดือนกว่าได้ เขาเริ่มไม่เหมือนเดิม เริ่มไม่สัมผัสกายเรา ไม่สนใจ นอนหลับก่อน เราทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องแบบนี้ว่าทำไมไม่ยุ่งกับเรา เราทำอะไรผิด หรือเราเองที่ต้องการมากเกินไป เคยเป็นจนกระทั่งนอนน้ำตาไหลเหมือนมันต้องการตลอด เราผิดใช่ไหมคะ ที่เป็นขนาดนี้ หรืออะไร เราอยากได้คำแนะนำ  เราควรทำอย่างไร และเราเป็นคนเดียวหรือเปล่า