ผมแชทคุยกับผู้หญิงคนนึงมาได้สักพักแล้วครับ
ครั้งหนึ่งผมเคยถามเธอว่า เธอมีคนที่คุยอยู่ด้วยเยอะรึเปล่า
เธอตอบผมกลับมาว่า เธอยังไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้หรอกค่ะ อยากเรียนให้จบก่อน
แต่หลังจากนั้นทุกคืนเราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม
วันหนึ่งผมบังเอิญเจอเธอที่สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งเธอเองก็มาคนเดียว และกำลังจะไปทำธุระที่อื่นต่อ
เนื่องจากที่ๆผมเองก็กำลังจะไปเองก็ใกล้ๆกับที่เธอจะไป
ผมชวนเธอว่าไปด้วยกันมั้ย เธอตอบตกลง แล้วเราก็เลยได้ไปด้วยกัน
เมื่อเธอทำธุระของเธอเสร็จ ผมก็นั่งรถไฟฟ้าไปส่งเธอ เธอบอกผมว่าส่งที่สยามก็ได้... แต่ผมก็ยืนไปส่งเธอที่วงเวียนใหญ่
ระหว่างทางในขณะที่ผมมองเธอ เธอก็ถามผมว่ามองเธอทำไม... เธอรู้นะว่าผมมอง
ผมตอบเธอไปว่าไม่ได้มองหรอก รู้ได้ไงว่ามอง เธอก็เลยบอกว่า งั้นเดี๊ยวเธอทำบ้างนะ ผมต้องรู้สึกแน่ๆ
เราสองคนก็เล่นกันแบบนี้จนกระทั่งถึงสถานีวงเวียนใหญ่
ก่อนเธอจะลงจากสถานีรถไฟฟ้าไป เธอบอกผมว่าลองไปเดินเล่นแถวอัสสัมชัญศึกษาดูสิ สาวๆน่ารักเต็มเลย (เธอจบจากที่นั่น)
นี่ๆ เดี๊ยวเธอจะแนะนำเพื่อนที่น่ารักๆให้ผมรู้จักเอามั้ยแล้วก็เปิดรูปเพื่อนๆให้ผมดู...
ผมเลยตอบไปว่าเอาสิ เราอยากรู้จักคนนี้มากเลยนะที่ชื่อหัทยา (ชื่อจริงของเธอ)
เมื่อเธอกลับถึงบ้านแล้ว เธอก็แชทมาหาผมว่า เพื่อนที่เปิดรูปให้ดูชื่อแอน น่ารักนะ เก่งด้วย แต่ยังไม่มีแฟนเลย
ผมก็ตอบเธอไปว่า ออ คนที่ผมชอบไม่ใช่แอนนะ แต่เป็นเพื่อนเธอที่ชื่อหัทยาอะ
เธอก็ตอบผมมาว่า คนนี้เธอแนะนำให้ผมไม่ได้หรอก ถ้าอยากรู้จักต้องทำความรู้จักเองนะ
หลังจากวันนั้นเราสองคนก็คุยกันทางแชทตามปกติ
ทุกๆคืนผมจะหยอดเธอด้วยประโยคน่ารักๆเสมอ บางครั้งผมก็เรียกเธอว่านางเอก
คืนหนึ่งผมบอกเธอไปว่า นางเอก... ฝันดีนะครับ
เธอตอบผมกลับมาว่า นางเอกของผมนี่ใครเหรอ เธออยู่เบื้องหลัง ไม่ใช่นักแสดง ชอบมองนางเอกด้วยนะ
ผมจึงอธิบายเธอไปว่าคำว่านางเอกไม่ได้หมายถึงนักแสดง แต่เป็นคำเปรียบเปรยว่าผู้หญิงธรรมดาในสายตาของคนอื่น
ในสายตาของผู้ชายคนอื่นอาจมองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่พิเศษราวกับนางเอกก็ได้
เธอก็ตอบผมกลับมาว่า "รู้แหละ แซวเล่น มาเรียกเรานางเอกบ่อยๆก็ลอยสิ ก็เลยแซวเล่นบ้าง"
"แต่เราไม่ใช่นางเอกหรอก เป็นแค่เพื่อนนางเอกเท่านั้น"
จากเรื่องที่เล่ามา ผมจะรู้ได้ยังไงว่าเธอคิดอย่างไรกับผมบ้างครับ
ผมจะรู้ได้ยังไงว่าเธอคิดอย่างไรกับผมบ้าง
ครั้งหนึ่งผมเคยถามเธอว่า เธอมีคนที่คุยอยู่ด้วยเยอะรึเปล่า
เธอตอบผมกลับมาว่า เธอยังไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้หรอกค่ะ อยากเรียนให้จบก่อน
แต่หลังจากนั้นทุกคืนเราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม
วันหนึ่งผมบังเอิญเจอเธอที่สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งเธอเองก็มาคนเดียว และกำลังจะไปทำธุระที่อื่นต่อ
เนื่องจากที่ๆผมเองก็กำลังจะไปเองก็ใกล้ๆกับที่เธอจะไป
ผมชวนเธอว่าไปด้วยกันมั้ย เธอตอบตกลง แล้วเราก็เลยได้ไปด้วยกัน
เมื่อเธอทำธุระของเธอเสร็จ ผมก็นั่งรถไฟฟ้าไปส่งเธอ เธอบอกผมว่าส่งที่สยามก็ได้... แต่ผมก็ยืนไปส่งเธอที่วงเวียนใหญ่
ระหว่างทางในขณะที่ผมมองเธอ เธอก็ถามผมว่ามองเธอทำไม... เธอรู้นะว่าผมมอง
ผมตอบเธอไปว่าไม่ได้มองหรอก รู้ได้ไงว่ามอง เธอก็เลยบอกว่า งั้นเดี๊ยวเธอทำบ้างนะ ผมต้องรู้สึกแน่ๆ
เราสองคนก็เล่นกันแบบนี้จนกระทั่งถึงสถานีวงเวียนใหญ่
ก่อนเธอจะลงจากสถานีรถไฟฟ้าไป เธอบอกผมว่าลองไปเดินเล่นแถวอัสสัมชัญศึกษาดูสิ สาวๆน่ารักเต็มเลย (เธอจบจากที่นั่น)
นี่ๆ เดี๊ยวเธอจะแนะนำเพื่อนที่น่ารักๆให้ผมรู้จักเอามั้ยแล้วก็เปิดรูปเพื่อนๆให้ผมดู...
ผมเลยตอบไปว่าเอาสิ เราอยากรู้จักคนนี้มากเลยนะที่ชื่อหัทยา (ชื่อจริงของเธอ)
เมื่อเธอกลับถึงบ้านแล้ว เธอก็แชทมาหาผมว่า เพื่อนที่เปิดรูปให้ดูชื่อแอน น่ารักนะ เก่งด้วย แต่ยังไม่มีแฟนเลย
ผมก็ตอบเธอไปว่า ออ คนที่ผมชอบไม่ใช่แอนนะ แต่เป็นเพื่อนเธอที่ชื่อหัทยาอะ
เธอก็ตอบผมมาว่า คนนี้เธอแนะนำให้ผมไม่ได้หรอก ถ้าอยากรู้จักต้องทำความรู้จักเองนะ
หลังจากวันนั้นเราสองคนก็คุยกันทางแชทตามปกติ
ทุกๆคืนผมจะหยอดเธอด้วยประโยคน่ารักๆเสมอ บางครั้งผมก็เรียกเธอว่านางเอก
คืนหนึ่งผมบอกเธอไปว่า นางเอก... ฝันดีนะครับ
เธอตอบผมกลับมาว่า นางเอกของผมนี่ใครเหรอ เธออยู่เบื้องหลัง ไม่ใช่นักแสดง ชอบมองนางเอกด้วยนะ
ผมจึงอธิบายเธอไปว่าคำว่านางเอกไม่ได้หมายถึงนักแสดง แต่เป็นคำเปรียบเปรยว่าผู้หญิงธรรมดาในสายตาของคนอื่น
ในสายตาของผู้ชายคนอื่นอาจมองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่พิเศษราวกับนางเอกก็ได้
เธอก็ตอบผมกลับมาว่า "รู้แหละ แซวเล่น มาเรียกเรานางเอกบ่อยๆก็ลอยสิ ก็เลยแซวเล่นบ้าง"
"แต่เราไม่ใช่นางเอกหรอก เป็นแค่เพื่อนนางเอกเท่านั้น"
จากเรื่องที่เล่ามา ผมจะรู้ได้ยังไงว่าเธอคิดอย่างไรกับผมบ้างครับ