
ก่อนอื่นเราต้องขอพื้นที่ส่วนนี้มาแชร์ความรู้สึกของเราน้ะ เราเรียนมหาลัยแห่งหนึ่ง มาเรียนคนเดียว เพื่อนที่ รร. ไม่มีไคมาเรียนด้วย เพราะเพื่อนๆต่างก็ไปเรียนในมหาวิทยาลัยที่ตนเองอยากเรียน ด้วยความที่ว่าเรามาคนเดียว ไม่มีเพื่อเก่ามาด้วย สิ่งแรกที่ต้องทำตอนอยู่มหาลัยคือ หาเพื่อน ตอนเเรกที่เจอเลยคือเพื่อนคณะเดียวกัน เจออกันตอนสอบตรง^^ เป็นผู้หญิง น่ารัก ไม่ค่อยพูด เลยขอ เฟส ขอไลน์ไว้ เพื่อที่จะได้สนิทสนมกัน..... หลังจากนั้นเราก็คุยกับเพื่อนคนนี้มาตลอด จนเริ่มสนิทกัน และตอนนี้ก็ยังสนิทกันดี .....แต่ด้วยความที่ว่าเราเป็นคนที่อัธยาศัยดี ชอบคุยกับคนนู้นคนนี้ เพื่อสร้างความสนิทสนมเราก็ไปเจอเพื่อนอีกคนหนึ่ง......

เธอก้มาคนเดียวเหมือนกัน เราเลยคิดในใจว่า เฮ้ยดีเลยยยยยย คงได้เป็นเพื่อนกันแน่ๆๆ ก็คุยๆแล้วก็น่ารักดี เฟรนลี่ สบายๆ แล้วก็เจอเพื่อนอีกคนหนึ่งตอนไปทำกิจกรรมของคณะ

เขาก็มาคนเดียวเหมือนกัน เค้าเข้ามาทักก่อนว่าเรามาจากไหน เรียนสาขาอะไร เราก็พูดๆๆไป แล้วจากนั้นก็คุยกันมาตลอด เป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกัน 4 คน.......
และแล้วก็ถึงวันเปิดภาคเรียน.... คืนวันนั้นก็ได้ไปเจอกับเพื่อนสาวอีกคนนหนึ่ง เห็นเค้าไปไหนคนเดียว เพื่อนในกลุ่มก็เลยไปคุยด้วยแล้วก้ชวนมาอยู่ด้วย พวกเราในกลุ่มก้โอเคร เพราะเค้าเป็นคนที่ตลก ขำๆ ดูไม่อะไรมาก..... แล้วกลุ่มเราก็มีกันทั้งหมด 5 คน สาวๆๆ ใสๆๆ เราก็สนิทสนมกันแบบนี้มาประมาณ 1 เดือน ....ไปไหนไปด้วยกันตลอด ตัวติดกันมาก คุยกันในกลุ่มทุกวัน


เพื่อนคนหนึ่งที่เราเจอคนแรกเริ่มปลีกตัวออกไปก่อนเพราะว่า เพื่อนบอกกับเราว่าไปกันไม่ได้ว้ะ เราก้เ้ขาใจน้ะ ว่าเด็กแต่ละภาคความคิดไม่เหมือนกัน เราก็เลยบอกว่าเอาที่เพื่อนสบายใจนะ แต่เราก็รู้ว่าเพื่อนเราอึดอัดใจยังไง แต่เราก็ไม่อยากพูดเพราะว่ากลัวจะทะเลาะกัน ตอนนี้เราก้เหลือ 4 คน....แต่เพื่อนในกลุ่มก็ไม่มีใครรรู้ว่าเพื่อนคนแรกเรารู้สึกยังไง..????..... เราก้ทำตัวตามปกติน้ะ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเพื่อนในกลุ่มมันก็คุยๆกันว่า ทำไม.... ไม่ไปกับพวกเราเลยว้ะ เราก็นิ่งเงียบบบบบไว้ จนมีเพื่อนคนหนึ่งพูดว่า เค้าคงไม่อยากไปกับพวกเราว้ะ (เอริ่มมมมมม มองบนค้ะ ) จากที่เราได้ยินเพื่อนคนหนึ่งพุดเราก็ตะหงิดใจ จนมาถึงทุกๆวันนี้ เรารู้เลยว่าทำไมเพื่ออนเราถึงไม่อยากคบด้วย เราโดนกับตัวเลย เพื่อนๆเริ่มแสดงการเป็นตัวตนที่แท้จริงออกมา ทั้งเอาแต่ใจ ไม่ฟังเหตุผล ด่าเพื่อนบ้าง แขวะเพื่อนบ้าง ประมาณว่าคนขี้อิจฉา เวลาชวนไปไหนเราก็ไม่ค่อยไปเพราะว่า เราทำงานกลุ่มกับเพื่อนคนอื่นๆในคณะ เราจนโดนมองว่า เรากำลังตีตัวออกห่าง หลังจากนั้นเพื่อนก็ชอบไปไหนไม่รอเราบ้าง แอบนินทาบ้าง มองแรงบ้าง จนเราทำตัวไม่ถูกเลยตอนอยู่ในกลุ่มด้วยกัน เราอึดอัดมาก คือเราอยากรู้ว่า เพื่อนมหาลัยเขาจะมองกันยังไงอ่าถึงจะเรียกว่าจริงใจ เพราะต่อเราพุดดีเหลือเกิน พอลับหลังมาน้ะ ก็อย่างนู้น อย่างนี้ เรารู้แต่เราไม่พูด เราเลยเลือกปลีกตัวออกมาอยู่กับเพื่อนที่เราเจอคนแรก

คือเราไม่ชอบน้ะเพื่อนที่ใสๆ แล้วปั้นหน้า เพราะเพื่อนเก่ามัธยมเรา แรงๆ ตรงๆ แล้วจริงใจ ......... เราระบายไปหมดล้ะ อย่างที่เค้าว่ากันนั้นแหละ ถ้าเคมีมันไม่ตรงกัน ยังไงก็อยู่ด้วยกันไม่ได้แหล้ะเนาะ กู๊ดบาย มายเฟรนนนนนนน ^^
......สิ่งที่ยากกว่าการสอบเข้ามหาลัย คือ หาเพื่อนที่ดีในมหาลัย.....
และแล้วก็ถึงวันเปิดภาคเรียน.... คืนวันนั้นก็ได้ไปเจอกับเพื่อนสาวอีกคนนหนึ่ง เห็นเค้าไปไหนคนเดียว เพื่อนในกลุ่มก็เลยไปคุยด้วยแล้วก้ชวนมาอยู่ด้วย พวกเราในกลุ่มก้โอเคร เพราะเค้าเป็นคนที่ตลก ขำๆ ดูไม่อะไรมาก..... แล้วกลุ่มเราก็มีกันทั้งหมด 5 คน สาวๆๆ ใสๆๆ เราก็สนิทสนมกันแบบนี้มาประมาณ 1 เดือน ....ไปไหนไปด้วยกันตลอด ตัวติดกันมาก คุยกันในกลุ่มทุกวัน