เราเป็นคนที่แคร์สายตาคนอื่นมากๆ 1.แคร์ว่าเราจะดูดีไหม จะเสียฟอร์มเสียบุคลิกหรือป่าว 2.แคร์ว่าจะมีคนนินทาเราหรือป่าว จะมีคนหมั่นไส้เราไหม จะมีคนมีแกล้งมาหาเรื่องเราหรือป่าว เพราะรู้ตัวเองดีว่าเราเป็นคนหน้าบึ้ง ไม่ค่อยยิ้ม ดูหยิ่งๆ ก็กลัวแต่ว่าคนจะหมั่นไส้เอา . จริงๆแล้วเราเป็นคนขี้อายนะ ไม่หยิ่งด้วย แต่เพราะว่าพูดน้อยไม่ค่อยพูดคุยมั้ง เราจะคุยมากๆกับคนที่เราสนิทและเขาเข้าใจในสิ่งที่เราพูดในมุขที่เราเล่น เราเหมือนเป็นโรคกลัวคนอ่ะ เจอคนเยอะๆก็ไม่กล้าเดินผ่าน ขนาดอยู่ที่รร.ต้องเดินอ้อมโลกเพื่อหาเดินที่ๆหลบๆคน เราทำหน้าตาไม่ถูกอ่ะเวลาต้องเดินผ่านคนเยอะๆ เราก็ได้แต่ทำหน้าเฉยชาก้มมองพื้นและเดินๆ ปรึกษาที่บ้านอย่างได้คำแนะนำอย่างได้กำลังใจ เขาก็ว่าเราหาว่าเราทำตัวเอง ปิดกั้นตัวเอง ทำตัวมีปัญหา . เราเหมือนเด็กเก็บกดอ่ะ คือเราไม่ค่อยมีความสุขอ่ะ เราก็ยิ้มไม่ออก หน้าก็จะเศร้าๆ บึ้งๆ ที่บ้านเราค่อนข้างมีปัญหาอ่ะ พ่อติดเหล้า แม่ก็ขี้วีนชอบคิดเยอะคิดมากชอบบ่น ถืออคติ ยึดถือความคิดตัวเองเป็นหลัก เวลาเราคุยกับแม่ที่ไรเราก็จะทะเลาะกันตลอดเพราะความคิดไม่เคยตรงกัน เรามาเล่าอะไรให้ฟัง เขาก็จะค้านจะไม่ชอบไปเสียหมด คุยกับพ่อก็ไม่รู้เรื่องได้แต่เมา เราท้อเราเครียด เราไม่มีความ
เด็กมีปัญหา