ต้องขออภัยหรือขอโทษในทุกๆอย่างที่มาตั้งกระทู้ อยากได้ความคิดเห็นถึงจะดีหรือไม่ดีก็ตาม เริ่มเรื่องน่ะค่ะ พอดีเรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยปี 3 แต่แฟนเราไม่ได้เรียน ทำงาน แต่เขาอายุน้อยกว่า ช่วงแรกๆก็ไม่มีอะไรมากมายของชีวิต ใช้ชีวิตแบบความรักของวัยรุ่นทั่วไป แต่เราคิดว่าเราก็ช่วยผลักดันชีวิตเขามามากพอสมควร ทางบ้านครอบครัวแฟนไม่ค่อยส่งเสริมชีวิตลูกเท่าที่ควร ถ้าหากลูกก้าวผิดก็ไม่ค่อยจะช่วยพยุง เราก็พยายามแบกรับและจับมือเค้าเดินไปต่อ เขาก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ตามใจเรา แต่ไม่สามารถให้ได้ทุกอย่าง หรือว่าพยายามชีวิตให้มากกว่านี้ จนกระทั้งตอนนี้เราเรียนจบ ทำงานได้ 3 ปีแล้ว ปัจจุบันอายุ 27 เรารู้สึกเหนื่อย เมื่อมองอนาคตไปข้างหน้าแทบไม่เห็นทางสว่างของเรา บางครั้งเราก็อยากจะแต่งงาน อยากจะมีรถ แต่พอเราย้อนมองแล้วคงยาก และอีกนานกว่าจะสำเร็จ เราคิดว่าเราสู้และช่วยเค้ามาเยอะพอสมควร และอีกอย่างนึงแฟนเราเป็นคนชอบเล่นเกมส์ แต่ถ้าไม่ได้เล่นเกมส์เค้าจะถามว่าแล้วจะให้เขาทำอะไร ยิ่งนานวันความรู้สึกเรายิ่งสับสนและเริ่มจะเบื่อกับเหตุการณ์เดิมๆ คนอื่นๆเค้าใช้ชีวิตกันไปไกลแล้วแต่คู่ของเรายังเหยียบย่ำกับที่ ไม่มีอะไรเพิ่มขึ้นเลย ปล.ขอโทษน่ะค่ะถ้ากระทู้เราไม่ดีพอหรือทำให้ผู้พบอ่านรู้สึกไม่ดีกับเรา
คบกับแฟนมา 5 ปี จะ 6 ปี แต่เริ่มเบื่อหน่ายกัน