เพศที่สามแล้วจะต้องไม่เจอรักจริงเสมอไป???

สวัสดีชาวพันทิปทุกคนนนนี้เป็นกระทู้จะมาเล่าเรื่องที่เกิดกับตัวเอง เรากับแฟนคบกันมา เค้าเป็นแฟนคนแรกของผมผมเป็นทอมครับแรกเราทั้งคู่ก็ดูไปได้ดีครับแต่พอผ่านไปความผูกพันธ์มันเพิ่มขึ้นจนเรากลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันอาจจะผมคนเดียวก็ได้มั้งเราอยู่ใกล้อยู่ด้วยกันแถบทุกวันทำไมเราเริ่มรักษาน้ำใจกันน้อยลงคนหนึ่งเริ่มเอาแต่ใจไม่เหมือนอีกคนหนึ่งเริ่มแข็งข้อจากตอนแรกผิดก็ง้อไม่ผิดก็ง้อจนตอนนี้เป็นต่างคนต่างเอาชนะไม่ยอมกันแต่จริงๆผมก็ยอมเค้าตลอด

เรื่องที่เราทะเลาะกันมากที่สุดไม่ใช่เรื่องนอกใจหรอกครับแต่เป็นเรื่องที่เราไม่เข้าใจกันเลยมากกว่าเพราะไอ้ความสนิทนี่และครับทำเอาผมกับเค้าต้องเลิกกัน   

แย่นะครับทั้งที่เราพยายามรักษาความรักครั้งนี้มาตลอดเรื่องนี้ผมไม่หาว่าใครผิดหรอกครับเพราะผมไม่ได้ต้องการเอาชนะเธอเลยผมคิดเสมอนะครับว่าผมเองก็เป็นทอมแฟนผมเองก็เป็นผู้หญิงเราไม่มีทางไปได้นานหรอกแต่ผมมีเค้าเลยข้ามข้อนี้ไปเลยเพราะหากว่าหนักแน่นในคนของตนเองไม่มีทางรักพังแน่นอน

แต่ผมคิดผิดครับคนของผมหนักแน่นไม่พอครับช่วงปลายปีเค้าเรื่มงี่เง่าหนักขึ้นทำอะไรๆก็งอนผมก็ง้อนะพร้อมง้อเสมอแต่พอผมงอนบ้างเธอก็โกรธใส่จนกลายเป็นผมที่ต้องง้อเหมือนเดิมแต่ผมไม่ได้อะไรผมรักผมยอม

แต่พอนานเข้าผมไม่ได้หมดรักนะครับผมเริ่มเหนื่อยเหนื่อยมากทั้งเรื่องเรียน ครอบครับ เงิน งาน และก็ต้องมาค่อยเอาใจเค้าผมรู้ครับว่าเป็นหน้าที่ของแฟนแต่เวลาที่เค้าไม่ได้ดั่งใจเค้าก็ชอบเหวี่ยงเดินหนีผมไม่ชอบนิสัยเค้าเอามากๆเลย

เราทะเลาะกันทุกวันทะเลาะกันทุกวันเดินหนีกันทุกครั้งจนผมคิดว่าเค้าอยากให้ผมสนใจเค้าหรือเค้าต้องการเอาชนะกันแน่ผมถามเค้าเสมอนะว่าทำไมเป๋นแบบนี้เค้าบอกผมว่าผมไม่ชอบสนใจเค้า(ทั้งๆที่ผมสนใจเธอตลอด) ผมก็อะๆโอเค

จนแล้ววันที่รอค่อยก็มาถึงเราไปกินข้าวด้วยกันเรางอนกันระหว่างทางตลอดจนถึงร้านผมสั่งอาหารสั่งได้สักพักเธอก็โมโหอะไรไม่ร็เดินออกจากร้านไปผมนึกว่าเค้าคงจะกลับบ้านแหละเลยไปยกเลิกอาหารที่สั่งแล้วก็ออกไปสิ่งที่ผมได้ยินจากปากเธอมันทำให้ผมโกรธสุด "ออกมาทำไม" คืออะไรหรอครับที่เค้าทำหน้าไม่พอใจแล้วเดินออกจากร้านคืออะไรดูเชิงลองใจผมหรอตอนนั้นผมบอกเค้าว่างั้นผมกลับบ้านแล้ว

ผมเดินออกจากร้านมุ่งตรงกลับบ้านน้ำตาไหลครับคือคำพูดเค้าทำผมโกรธมากมันเสียความรู้สึกมากตอนนี้เค้าคงยังไม่รู้ตัวหรอกครับแต่ผมก็รอนะครับมาเค้าจะตามมาง้อมั้ยแต่ไม่มีครับเค้าไม่มาง้อผมแม้แต่นิดครับซึ้งเลย

พอผมถึงบ้านมันช็อคสุดครับเค้าบอกผมว่า "เลิกกัน" ผมจุกครับอะไรหรอรักที่พยายามทุ่มเทพยายามทำทุกอย่างมันกำลังจะจบลงแล้วคุยไปก็ร้องไห้ไไปครับความรู้สึกดีๆที่มีมาเค้าไม่เคยนึกถึงเลยหรอกครับผมมันแย่มากเลยหรอครับเค้าบอกว่า "ไม่ช้าหรือเร็วยังไงก็มีวันนี้" เพราะรักของเรามันผิดเพศใช่มั้ยถ้าพูดกลับเค้าได้อีกผมก็อยากบอกนะ ที่ผ่านมาเราทั้งคู่ไม่มีความสุขเลยหรอไม่รักกันเลยหรอเรื่องที่เราไม่เข้าใจกันมันจะอภัยให้กันไม่ได้แล้วใช่มั้ยผมผิดมากจนต้องทิ้งกันไปเลยหรอยังรักและรอเสมอ แต่คงไปไม่ถึงแล้ว

จริงครับที่ความรักแบบผิดเพศคงไปไม่ได้ไม่สวยแต่เอาเข้าจริงๆมันขึ้นอยู่กับคนสองเราและตัวเค้าหากคนใดคนหนึ่งไม่หนักแน่นพอรักก็อาจจะพังอย่าง จขกท.ได้

ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านเรื่องไร้สาระแบบนี้มากครับผมม