[CR] Lost in Sangkhla Buri | กรุงเทพ สังขละ พม่า | 11-13 Sep 2015 | Day 2 'วันเดียวเที่ยวไทย-พม่า'

กระทู้รีวิว

ภาพถ่าย บันทึกนักเดินทาง เที่ยวไทย สังขละบุรี

เริ่มต้นเช้าวันที่ 2 ด้วยการตื่นเช้ากว่าการตื่นไปเรียนที่มหาลัย และตื่นก่อนเจ้าของบ้าน
คนแถวนี้ไม่ได้ตื่นกันตั้งแต่เช้ามืดเหมือนที่ๆเราเคยไป (คือที่ตื่นมาตอน 6 โมงเช้า เงียบมาก) อากาศรอบๆบ้านก็เย็นๆชื้นๆ (เมื่อคืนฝนตก) ถือว่าดีและสดชื่นมากๆ

เช้านี้เรามีขนมหน้าตาคล้ายๆข้าวต้มมัดไส้กล้วย โรยหน้าด้วยมะพร้าวขูดและน้ำตาลทราย อร่อยดี กินคู่กับกาแฟและโอวันตินเพลินๆ

  แล้วเราก็เห็นเจ้าบ้านเป็นพุดเดิ้ลที่คิดว่าเมื่อก่อนขนน่าจะสีขาว เดินมาด้อมๆมองๆพอเดินเข้าไปเล่นด้วยก็กลายเป็นหมาเฟรนลี่ดีดีอกดีใจเกินเหตุ

โฮมสเตย์บ้านวิกานดา เขาจะมีบริการเตรียมชุดทำบุญตักบาตรตอนเช้า และมีชุดมอญให้เช่า มาถึงที่เราก็ต้องทำตัวให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อม จัดการเช่าผ้านุ่งสีสวยงามคนละผืนพร้อมบริการนุ่งให้เสร็จสรรพ ส่วนเราเตรียมพร้อมชุดมาจากบ้าน ได้ชุดชาวเขาที่ฝากน้องซื้อจากเชียงใหม่ พออกลมกลืนไปกับเพื่อนๆ

หลังจากที่เมื่อวานลองคุยกับยายและพี่เจ้าของบ้าน ว่าเราจะไปไหนกันได้บ้าง เราก็ได้แพลนของวันที่ 2 ดังนี้
- สะพานมอญ
- เดินตลาดฝั่งพม่า
- นั่งเรือเที่ยววัดจมน้ำ
- หมูจุ่มพม่าที่ตลาดโต้รุ่ง

เมื่อเพื่อนๆพร้อมเพรียงกันแล้ว ทั้งสภาพร่างการและเครื่องแต่งกายก็ออกเดินทางสู่จุดหมายแรก
‘สะพานมอญ’ สะพานไม้ที่ยายที่สุดในประเทศไทย จากที่พักฝั่งมอญของเราเดินไปสะพานมอญไม่ไกลมาก ประมาญ 500 เมตร ทางเป็นเนินลง เดินชิวๆ เดินไปถ่ายรูปไป ดูวิถีชีวิตชาวมอญชิวๆ (รู้สึกดี๊ดี) เข้าร้านโน้น ออกร้านนี้ แถวๆนี้จะมีทั้งร้านค้าที่ขายของท้องถิ่นปกติ และร้านค้าที่ขายของฝากนักท่องเที่ยว มีทั้งเสื้อผ้า เครื่องเงิน และของฝาก (แต่ไม่ได้เงินพวกเราสักบาท) บรรยากาศโดยรวม ก็มีแต่นักท่องเที่ยวเดินสวนกันเอง แต่ด้วยความที่เราไปวันธรรมดา ผู้คนก็เลยดูบางตา มีเด็กๆมอญมาเสนอนำเที่ยว ขายของที่ระลึก ดอกไม้ (ก็ยังคงไม่ได้เงินพวกเราอีกเช่นเดิม) หรือเสียงเชิญชวนซื้อทัวร์นั่งเรือชมวัดใต้น้ำ

ถ่ายรูปกันอย่างเมามันส์จนฝากล้องหลุดมือบนสะพานแล้วก็ค่อยๆไถลตกสะพานไปนอนอยู่ที่พื้นริมน้ำ
ผู้หญิงสามคนจะทำอะไรได้นอกจากร้องเสียงดังและมองฝากล้องไถลตกสะพาน จนเด็กๆแถวนั้นถามว่าเป็นอะไร แล้วอาสาจะลงไปเก็บให้ เราก็เกรงใจ เลยวิ่งลงไปเก็บเอง ให้เพื่อนยืนอยู่บนสะพาน(จะได้รู้ว่าต้องเข้าไปเก็บตรงไหน) เรากับเพื่อนเลยแยกกันเดิน เราเดินย้อนลงมาเดินที่สะพานแพแทน จะได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมา (มิชชั่นแรกก็ไม่ผ่านละ อดเดินสะพานมอญ) เดินลงมาก็แวะถ่ายรูปไปอีก แต่ก็รีบเดิน เดี๋ยวฝากล้องหาย เดินไปถึงที่คาดว่าจะเป็นจุดเกิดเหตุ ก็มีน้องเก็บฝากล้องอยู่ โอ้ยย น่ารัก เราขอบคุณเสียงหวานจ๋อย(พยายามแล้วนะ) น้องก็บอกไม่เป็นไรครับๆ (รู้สึกรักเด็ก 5 วิ)
การเดินบนสะพานไม้หรือสะพานแพ มีความเสี่ยงว่าจะล้มอยู่ตลอดเวลา ตอนเดินบนสะพานแพ พื้นก็ยวบเป็นระยะๆ (รีบเดินรีบถ่าย)

รีบเดินมาก เดินมาถึงก่อนเพื่อนเลย

ก่อนไปพม่า เราต้องหาอะไรกินก่อน เราไม่สามารถไว้ใจขนาดกล้าฝากท้องไว้ที่พม่า (เดี๋ยวเกิดไม่มีร้านข้าวนี่ตายเลยนะ) เดินมาถึงฝั่งไทย ทุกอย่างที่ฝั่งไทยดูไม่เหมือนฝั่งมอญ
ทุกอย่างดูสร้างขึ้นมาใหม่ทั้งหมด ทั้งร้านอาหาร และที่พักที่เป็นตึกหลายชั้น (วิวคงสวยน่าดู มองลงมาเป็นสะพานไม้และบ้านฝั่งมอญ) เรากลับชอบฝั่งมอญมากกว่า