คือเราถามใจตัวเองและพิจารณาตัวเองมาจนลูกคนแรกอายุจะสามขวบแล้ว ยังไม่ได้ปล่อยมีน้อง ใจนึงก็อยากมี ใจนึงก็กลัวคุณภาพชีวิตของทุกคนในครอบครัวจะแย่ลง เมื่อก่อนจะมีลูกคนแรกก็คิดมากๆๆๆๆคิดอย่างนานและถามคนรอบข้างว่ามีลูกทำไมจนได้คำตอบที่คิดว่าสมเหตุสมผล ก็ปล่อยมีปุ๊บก็ติดปั๊บ ตอนนี้อายุก็สามสิบปลายๆแล้วน่ะค่ะ ถ้าจะมีอีกคนก็ควรรีบมีใช่มั๊ย เพราะถ้านานไปกว่านี้เลยสี่สิบไปมันก็เสี่ยง
ขออนุญาติเล่าแบ็คกราวน์ชีวิตหน่อยนะคะ
เราอยู่ญี่ปุ่นทำงานเต็มเวลา(เป็นงานที่รับผิดชอบหนักและค่อนข้างเครียดมาก) เข้างานแปดโมง เลิกงานหนึ่งทุ่ม ตอนนี้ลูกสาวอายุเกือบสามขวบแล้ว เอาไปฝากเนอสเซอรี่ทุกวัน ตอนเช้าพ่อเค้า(เป็นคนญี่ปุ่น ทำงานที่เดียวกับเรา)เป็นคนไปส่ง ตอนค่ำเราไปรับ พ่อแม่สามีอยู่ไกลมาก มาหาทีเดินทางประมาณ 6 ชั่วโมง ทุกวันนี้เช้าๆเราตื่นมาตีห้า เตรียมอะไรต่อมิอะไรให้ลูกให้สามีแล้วไปทำงาน ซึ่งลูกมักจะยังไม่ตื่น ค่ำมาก็เหนื่อยจากที่ทำงานมากๆแต่ก็พยายามดูแล เอาใจใส่ลูกให้มากที่สุด หากิจกรรมทำกะเค้านิดหน่อยตอนเย็น หาข้าวให้ทาน พาไปอาบน้ำแล้วพาเข้านอน เราก็น็อคไปพร้อมลูก หลับประมาณห้าทุ่ม คือเท่านี้ก็มีเวลาคุยกะลูกวันละไม่เท่าไหร่เอง เราเองคือเป็นคนไม่ชอบอะไรยุ่งยาก แต่เป็นคนซีเรียสอะค่ะ พอมีลูกก็อยากให้ทุกอย่างดีที่สุด ไม่ใช่เลี้ยงไปตามยถากรรม ก็เลยรู้สึกว่าการเลี้ยงลูกคนนึงมันยากมากๆ สามีเราอยากมีลูกสองคน แต่เราคิดไม่ออกเลยว่า เราจะเอาความพร้อมที่ไหนไปเลี้ยงดูเค้าได้ เราคงจะไม่ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกอย่างเดียวแน่ๆเพราะกว่าจะทำมาประสบความสำเร็จ มีตัวตนในสายงานนี้ คือทุ่มเทมามาก เสียดายงานที่มันมั่นคงดีอยู่แล้ว เพียงแต่มันหนัก มันเครียด ก็ต้องอดทนทำทั้งสองอย่างไปพร้อมๆกัน ตอนนี้ลูกเริ่มพูดรู้เรื่องก็ถือว่าชีวิตดีขึ้นบ้างแล้ว แต่ถ้ามีน้องตอนนี้อีกคน ก็กลับไปโหลดหนักอีก แถมคนพี่ก็อาจจะรู้สึกถูกแย่งความรักไปอีก
ถ้ามีลูกอีกคนตอนนี้ จะเลี้ยงมันก็พอเป็นไปได้นะ แต่เรากลัวจะให้ความรักกะลูกคนแรกได้ไม่พอ กลัวทำเค้าเสียใจ เพราะเราต้องมีภาระเพิ่มกะการเลี้ยงน้อง แล้วดูแลจิตใจเค้าไม่ได้ดีเท่าที่ควร คือลืมบอกไปอีกอย่างว่าเราเป็นคนใจร้อน แต่ก็พยายามเย็นลงมาสุดๆแล้วนะ ตั้งแต่มีลูก ถ้าเรามองโลกสวยงามก็คงจะคิดแค่ว่า มีลูกสองคนดีแล้วเป็นเพื่อนกันได้ มีอะไรพึ่งพาอาศัยกันได้ แต่เท่าที่เราดูสังคมคนญี่ปุ่นมา ถ้าพี่กะน้องเป็นเพศเดียวกัน ยังพอไปด้วยกันได้ แต่ก็ไม่ผูกพันเหมือนคนไทย ยิ่งถ้าเป็นคนละเพศแล้วละก้อ โตมานี่เรียกได้ว่า แทบจะตัดขาดกัน ต่างคนต่างไปเลย
ตอนนี้สับสนมาก แม่ชักอยากมีลูกคนเดียว แม่อยากทุ่มเทความรักให้ลูกคนนี้ให้มากที่สุด ไม่อยากแบ่งให้อีกคนแล้วละเลยลูกคนนี้ แต่พ่อก็อยากให้มีสองคน เพราะเค้ารู้สึกว่าครอบครัวสมบูรณ์กว่า แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่ฟังแล้วใช่... มันยังคิดน้อยไป
อยากถามความเห็นหน่อยค่ะ ถ้าคนงานยุ่ง เครียด มีเวลาให้ครอบครัวน้อยอย่างเรา แล้วปู่ย่าตายายก็อยู่ไกลกันหมด ไม่มีใครช่วยเลี้ยง แถมจะจ้างพี่เลี้ยงก็หายากมากๆที่นี่ ต่อให้มีก็ค่าจ้างสูงมาก เราไม่ควรจะมีลูกอีกคนใช่มั๊ยคะ หรือว่าถ้าควร มีเหตุผลดีๆอะไรที่ควรบ้างคะ
มีลูกคนที่สองหรือไม่มีดี
ขออนุญาติเล่าแบ็คกราวน์ชีวิตหน่อยนะคะ
เราอยู่ญี่ปุ่นทำงานเต็มเวลา(เป็นงานที่รับผิดชอบหนักและค่อนข้างเครียดมาก) เข้างานแปดโมง เลิกงานหนึ่งทุ่ม ตอนนี้ลูกสาวอายุเกือบสามขวบแล้ว เอาไปฝากเนอสเซอรี่ทุกวัน ตอนเช้าพ่อเค้า(เป็นคนญี่ปุ่น ทำงานที่เดียวกับเรา)เป็นคนไปส่ง ตอนค่ำเราไปรับ พ่อแม่สามีอยู่ไกลมาก มาหาทีเดินทางประมาณ 6 ชั่วโมง ทุกวันนี้เช้าๆเราตื่นมาตีห้า เตรียมอะไรต่อมิอะไรให้ลูกให้สามีแล้วไปทำงาน ซึ่งลูกมักจะยังไม่ตื่น ค่ำมาก็เหนื่อยจากที่ทำงานมากๆแต่ก็พยายามดูแล เอาใจใส่ลูกให้มากที่สุด หากิจกรรมทำกะเค้านิดหน่อยตอนเย็น หาข้าวให้ทาน พาไปอาบน้ำแล้วพาเข้านอน เราก็น็อคไปพร้อมลูก หลับประมาณห้าทุ่ม คือเท่านี้ก็มีเวลาคุยกะลูกวันละไม่เท่าไหร่เอง เราเองคือเป็นคนไม่ชอบอะไรยุ่งยาก แต่เป็นคนซีเรียสอะค่ะ พอมีลูกก็อยากให้ทุกอย่างดีที่สุด ไม่ใช่เลี้ยงไปตามยถากรรม ก็เลยรู้สึกว่าการเลี้ยงลูกคนนึงมันยากมากๆ สามีเราอยากมีลูกสองคน แต่เราคิดไม่ออกเลยว่า เราจะเอาความพร้อมที่ไหนไปเลี้ยงดูเค้าได้ เราคงจะไม่ลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกอย่างเดียวแน่ๆเพราะกว่าจะทำมาประสบความสำเร็จ มีตัวตนในสายงานนี้ คือทุ่มเทมามาก เสียดายงานที่มันมั่นคงดีอยู่แล้ว เพียงแต่มันหนัก มันเครียด ก็ต้องอดทนทำทั้งสองอย่างไปพร้อมๆกัน ตอนนี้ลูกเริ่มพูดรู้เรื่องก็ถือว่าชีวิตดีขึ้นบ้างแล้ว แต่ถ้ามีน้องตอนนี้อีกคน ก็กลับไปโหลดหนักอีก แถมคนพี่ก็อาจจะรู้สึกถูกแย่งความรักไปอีก
ถ้ามีลูกอีกคนตอนนี้ จะเลี้ยงมันก็พอเป็นไปได้นะ แต่เรากลัวจะให้ความรักกะลูกคนแรกได้ไม่พอ กลัวทำเค้าเสียใจ เพราะเราต้องมีภาระเพิ่มกะการเลี้ยงน้อง แล้วดูแลจิตใจเค้าไม่ได้ดีเท่าที่ควร คือลืมบอกไปอีกอย่างว่าเราเป็นคนใจร้อน แต่ก็พยายามเย็นลงมาสุดๆแล้วนะ ตั้งแต่มีลูก ถ้าเรามองโลกสวยงามก็คงจะคิดแค่ว่า มีลูกสองคนดีแล้วเป็นเพื่อนกันได้ มีอะไรพึ่งพาอาศัยกันได้ แต่เท่าที่เราดูสังคมคนญี่ปุ่นมา ถ้าพี่กะน้องเป็นเพศเดียวกัน ยังพอไปด้วยกันได้ แต่ก็ไม่ผูกพันเหมือนคนไทย ยิ่งถ้าเป็นคนละเพศแล้วละก้อ โตมานี่เรียกได้ว่า แทบจะตัดขาดกัน ต่างคนต่างไปเลย
ตอนนี้สับสนมาก แม่ชักอยากมีลูกคนเดียว แม่อยากทุ่มเทความรักให้ลูกคนนี้ให้มากที่สุด ไม่อยากแบ่งให้อีกคนแล้วละเลยลูกคนนี้ แต่พ่อก็อยากให้มีสองคน เพราะเค้ารู้สึกว่าครอบครัวสมบูรณ์กว่า แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่ฟังแล้วใช่... มันยังคิดน้อยไป
อยากถามความเห็นหน่อยค่ะ ถ้าคนงานยุ่ง เครียด มีเวลาให้ครอบครัวน้อยอย่างเรา แล้วปู่ย่าตายายก็อยู่ไกลกันหมด ไม่มีใครช่วยเลี้ยง แถมจะจ้างพี่เลี้ยงก็หายากมากๆที่นี่ ต่อให้มีก็ค่าจ้างสูงมาก เราไม่ควรจะมีลูกอีกคนใช่มั๊ยคะ หรือว่าถ้าควร มีเหตุผลดีๆอะไรที่ควรบ้างคะ