เหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่ รู้สึกท้อแท้มากๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะ
คือทุกวันนี้เรายังเป็นนักศึกษาอยู่ปี2อาศัยอยู่กับพ่อแม่ และที่บ้านของเรามีอาชีพทำขนมไทยชนิดหนึ่งที่ทำยากมากที่สุดขั้นตอนเยอะมากถึงมากกกก ที่บ้านของไม่ได้ขายอย่างเดียวน่ะ ยังทำส่งอีกด้วยและคือวันวันนึงจะทำเยอะมากกกกกก -_- เรานอนดึกตื่นเช้าเป็นเรื่องปกติของเราเลยแหละ ตั้งแต่เรียนมัธยมต้นจนถึงปัจจุบัน ซึ่งเราไม่เคยได้ใช้ชีวิตปกติแบบวัยรุ่นทั่วๆไปเลยคือ กิน เที่ยว เล่น อยู่กับเพื่อน สนุกสนานเฮฮาปาร์ตี้ เวลาเลิกเรียนแล้วเราก็ต้องรีบกลับบ้านมาทำขนมต่อ เพราะถ้ากลับดึกยังไงเราก็ต้องทำอยู่ดีหนีไม่พ้น แล้วไหนจะเรื่องเรียนอีก เหนื่อยก็เหนื่อยงานก็เยอะ ไหนจะเรื่องเพื่อน เรื่องงานกลุ่มปกติเราจะทำเป็นหลักเพราะถ้าเราไม่ทำก็ไม่มีใครทำ ที่บ้านเคยจ้างคนงานอยู่2ครั้ง แต่ด้วยพ่อเราเป็นคนพิถีพิถันมากกกกกกกและเรื่องมากมากกกกก เป็นคนละเอียดทุกขั้นตอน ทำไม่ดีคือทิ้งหมดวันนั้นก็ขาดทุนไป พ่อเป็นคนจู้จี้จุกจิกมากกก เลยอยู่กันไม่ค่อยได้ และงานทั้งหมดก็จะตกมาเป็นของคนในบ้านซึ้งเป็นอะไรที่เยอะพอสมควร คือเราเหนื่อยมากๆเราเริ่มท้อ ช่วงสอบเราจะเครียดมากเพราะเราไม่ค่อยมีเวลาอ่านหนังสือเหมือนคนอื่นเค้า เห้อออออ!! หาทางออกไม่เจอเลยจริงๆ เกิดมาเป็นลูกพ่อค้านี่มันเหนื่อยจริงๆ แต่เราเป็นลูกจะให้เรียนอย่างเดียว ไปกินไปเที่ยวเหมือนเพื่อนๆ นอนตื่นสายๆตามที่เราอยากจะทำ แต่จริงๆแล้วเราก็ทำไม่ได้อยู่ดี ทุกวันนี้เราพยายามตั้งใจเรียนรักษาเกรด เพื่อที่เรียนจบมาจะได้มีงานดีดีทำที่สามารถเลี้ยงพ่อแม่ได้ ทุกวันนี้เราก็ไม่มีแฟนน่ะไม่มีมาหลายปีและด้วยเพราะเราคิดว่าแค่เรียนกับงานที่บ้านก็เหนื่อยแล้วเลยไม่สร้างสร้างภาระเพิ่ม ตอนนี้โฟกัสแค่เรื่องเรียนกับงานที่บ้านก็พอและ สู้เพื่อพ่อกับแม่เพราะท่านเหนื่อยมาทั้งชีวิตแล้ว บั้นปลายชีวิตของท่านก็อยากให้อยู่อย่างสบายๆบ้าง ได้แต่บอกตัวเองให้อดทนและสู้ต่อไป สู้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย