บอกแล้วไม่ฟัง ๑๑ พ.ย.๕๘

เรื่องไม่ขำ


๓๓.บอกแล้วไม่ฟัง

๓๓. บอกแล้วไม่ฟัง

รถไฟสายตะวันออกเฉียงเหนือขบวนหนึ่ง ซึ่งมีแต่โบกี้ชั้นสามล้วน ๆ และมีผู้โดยสารแน่นขนัดยัดเยียดทุกที่นั่ง อันเป็นเรื่องธรรมดาของฤดูสงกรานต์ ได้แล่นเข้าไปจอดที่สถานีเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในตอนใกล้ค่ำ

เมื่อรถไฟเริ่มเคลื่อนออกจากสถานี เด็กชายปั๋ง วัยห้าขวบ ที่นั่งอยู่ชิดหน้าต่างด้านซ้าย ก็หันมาถามมารดาค่อนข้างสาว ซึ่งกำลังกระมิดกระเมี้ยนเลิกชายเสื้อ ให้น้องชายคนเล็กกินนมอยู่อย่าทุลักทุเล เพราะคนที่นั่งและยืนอยู่รอบข้าง เป็นผู้ชายแทบทั้งนั้น

“ แม่….แม่…..”

เด็กชายปั๋งเขย่าแขนมารดา

“ อะไรนะ…..ยุ่งจริงเชียว จะให้น้องกินนม “

“ แม่…..แม่……..ดูนั่นซี “

“ เอ๊ะ …….บอกว่าอย่ากวนแม่ เห็นมั้ยน้องโป๋กำลังกินนม “

“ แม่……เมื่อกี้นี้……..”

“ พอ…..เลิกเซ้าซี้เสียที ถามจู้จี้จุกจิกอยู่ได้ “

“ แม่……เมื่อกี้สถานีอะไร ? “

“ มืดค่ำแล้วใครจะมองเห็น หยุดถามซะทีได้มั้ย
คอยดูน้องปุ๋ยให้ดีก็แล้วกัน “

มารดาหมายถึงน้องคนกลางวัยสามขวบ

“ ก็ดูแล้ว เห็นเขายืนอยู่ที่สถานีเมื่อกี้นี้ไง หนูทึ้งได้บอกแม่ “


.....................................ฮา.......................................


Create Date : 28 ตุลาคม 2555