ก่อนที่คิดจะเดินจากใคร ควรคิดให้ดีซะก่อน 18+ นิดนึงนะ

สวัสดีครับเพื่อน ๆ ชาวพันทิป นี่ก็เป็นกระทู้แรกที่ผมเขียนนะครับ เผื่อจะมีผู้หญิงคนในกระทู้เข้ามาอ่าน
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อเดือนมิถุนา ปี 2555 ผมนั่งบีทีเอสจากวงเวียนใหญ่ มาลงหมอชิต เวลาประมาณ 22.00 น. ได้เจอกับเด็กนักเรียน ม.ปลายคนหนึ่ง ตัวขาว ๆ เตี้ย ๆ ตาตี่ ๆ ยืนรออะไรอยู่ไม่รู้คนเดียว ผมเห็นแวบแรกแล้วรู้สึกว่าเค้าน่ารักดีครับ ก็ยืนรอเป็นเพื่อนเค้าสักพัก เค้าก็ได้โบกรถเมย์ สาย39 มั่งครับ ที่วิ่งอนุสาวรีย์ไป มธ รังสิต คงใช่นะ 555 ผมก็เออไปรังสิตได้นี่หว่า จะไปรังสิตพอดี ก็เลยขึ้นตามเค้าไป รถเมย์ก็ว่างนะ ไม่ค่อยมีคน ผมก็นั่งเบาะข้างหลังเค้าแหละ คือในใจคิดคน อะไรว่ะ โครตน่ารักเลย ชอบจัง คืออยากได้เบอร์อยากรู้จักเค้ามาก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง จนรถเมย์วิ่งมาถึงรัชโยธิน เค้าก็ได้ลุกมากดกริ่ง ผมนี่ก็ใจเต้นตึบ ๆ คือจะทำยังไงดี หรือจะปล่อยเค้าเดินจากไป ในใจมันรังเลครับ แต่ร่างกายผมนี่ ลุกไปเตรียมลงรถเมย์ไปพร้อมเค้าแล้ว ก็ลงรถเมย์มาครับ เค้าก็เดินมาเรื่อย ๆ ข้ามถนน เพื่อจะมายังลุมพินีคอนโดรัชโยธิน เค้าเดินมาถึงทางเข้า ผมเลยตัดสินใจเรียกเค้า
เรา:เธอครับ
เค้า:หันมาแล้วก็ชี้ เราหรอ
เรา:ใช่ ๆ คือออ คืออเราขอพินเธอหน่อยได้ไหม(สมัยนั้นก็ใช้บีบีแหละครับ)
เค้า:เราไม่ได้ใช้บีบีอะ
เรา:คือเราอยากรุ้จักเธออะ ขออะไรที่ทำให้เราติดต่อกันได้หน่อยได้ไหม
เค้า:งั้นเอาเฟสเราไปแล้วกัน
ก็ได้เฟสเค้ามาก็คุยกัน คือตอนนั้นหัวใจพองโตมากครับ คือคืนนั้นคุยกันจนถึงตี 2 เลย แล้วก็คุยกันได้สักอาทิตย์ ก็นัดกันไปกินอาฟเตอร์ยูที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ก็ไปกินครับ กินเสร็จก็ไปส่งเค้าที่คอนโดแหละ เค้าบอกว่าเค้าอยู่คนเดียว คอนโดพี่ แต่พี่ไปทำงานที่ต่างจังหวัด นาน ๆ จะกลับมาที ไอ้เราได้ยินแบบนี้แผนการชั่วร้ายก็เกิดขึ้นครับ
เรา:แล้วไม่เหงาอยู่คนเดียว
เค้า:ก็ไม่นะ ก็คุยกับแกทุกคืน
เรา:แล้วอยากคุยแบบใกล้ ๆ ปะละ
เค้า:คิดอะไร หยุดเลย 5555
เรา:ป่าว คืนนี้นอนนี่ได้ป่าว ขี้เกียจกลับบ้าน
เค้า:กลับบ้านเถอะ พึ่งทุ่มเอง ไว้วันหลังนะ
ผมก็เงียบไม่พูด ทำหน้างอน ๆ ครับ เค้าก็เริ่มรู้ว่าผมงอน เค้าก็ง้อ ๆ แล้วบอก ก็ได้ นอนนี่ก็ได้ ถ้าพรุ่งนี้ตื่นไปโรงเรียนไม่ทันไม่รู้ด้วยนะ
ผมนี่แบบคิดในใจแล้ว เสร็จกูแน่คืนนี้ ผมก็เข้าไปในห้องเค้าครับ ประโยคแรกที่ผมพูด
เรา:ป่าน
เค้า:ห้ะ
เรา:เป็นแฟนกันนะ
เค้า:ยิ้ม แล้วบอกอิบ้า พูดไรเนี่ย คิดจริงนะเว้ย
เรา:ก็คิดจริงไง เอาจริง
แล้วก็ตกลงคบกัน ครับ ก็นอนเล่นไปจนสี่ทุ่ม คุยอะไรกันไม่รู้ ป่านมันก็ไปอาบน้ำ พอมันอาบเสร็จมันก็ไล่ผมไปอาบ ผมก็อาบเสร็จก็ใส่บล็อกตัวเดียวแหละครับ นอน กกน ไม่ได้ใส่ 555 แล้วก็ปิดไฟนอน นอนประมาณ4ทุ่มครึ่งเพราะกลัวตื่นไปโรงเรียนไม่ทัน โรงเรียนผมอยู่รังสิตนะครับ แต่คอนโดป่านอยู่รัชโยธิน ก็ปิดไฟนอนไปสักพัก ก็นอนไม่หลับกันทั้งคู่ ป่านมันก็ถามแต่นึกยังไงถึงเดินมาทักเรา ผมก็บอกไปตามตรงแหละครับ ก็คุยกันสักพัก ผมก็เอามือไปโอบกอดป่าน มือผมมันบังเอิ๊ญญไปโดนนมป่าน ป่านก็ตกใจแล้วบอกมา
ป่าน:จะทำไร
เรา:ป่าว เราขอโทษ เราแค่จะกอด
ป่าน:เราไม่เคยนอนกับผู้ชายแบบนี้เลยนะ
ผมก็เงียบ แล้วสักพักผมก็พูดหรอ ก็หัวเราะกัน5555 ผมเลยตัดสินใจกอดป่าน ป่านมันก็กอดผม คือตอนนั้นมันอุ่นมากอะแล้วผมก็จูบเบาที่ปากมัน มันนี่ตัวอ่อนแบบผมรู้เลย แล้วเราก็ใส่แค่บ็อกเซอตัวเดียว มันก็ไม่ได้ใส่เสื้อในนอนด้วย ผมก็แบบเรื่อย ๆ จนสักพักนึงผมก็ถอดจนหมด แล้วก็ข้ามตอนนี้ไปดีกว่าเนอะ คือก็ทำกันแบบ จนเกือบตีหนึ่ง คือ แบบทำไปได้ไงวะ หลังจากทำเสร็จก็หลับสบายเลย ตื่นมาอีกทีก็7.30 เลยตัดสินใจไม่ไปโรงเรียนเลย อาผมก็โทรตามทำไมไม่กลับบ้าน ผมก็ไปว่านอนบ้าน วันนี้หยุดเรียนวันนึงนะ อาก็ไม่ได้ว่าอะไร จากนั้นผมก็มาหาเค้าเรื่อย ๆ จนกระทั่งผมได้เป็นประธานนักเรียน ผมก็ไม่ค่อยได้มาหาเค้า เพราะงานด้วยแหละ และติดเตะบอลกับเพื่อนด้วย แต่รักเราก็ยังเหมือนเดิม ผ่านมาประมาณเดือนสิงหาครับมันใกล้จะวันแม่แหละ ผมก็มาหาเค้านะ ก็ได้ขึ้นมาที่ห้องแต่ไม่ได้บอกเค้าปรากฎว่าผมได้เจอ เดี๋ยวมาเล่าต่อแล้วกันนะครับ นึกถึงตอนนี้แล้วน้ำตาไหล เดี๋ยวของร้องไห้ต่อ