แฟนผมเขาล๊อคอินไอดีค้างไว้ ผมถือวิสาสะมาแอบดูว่าเขาสนใจอะไรบ้างครับ
เลยนึกขึ้นได้ว่าอีกไม่กี่วันจะครบรอบวันที่เขาตกลงเดินร่วมทางกับผมเเล้ว
มีอะไรเล็กๆน้อยๆ ที่อยากบอกเขา และบอกเล่าถึงประสบการณ์ที่ผ่านมา
เริ่มเลยนะ…
ผมกับเขาเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่มอ 1
สารภาพตามตรงว่า ผมตกหลุมรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
เขาเป็นเด็กผู้หญิงตัวกลมๆ ไม่อ้วนหรอกนะครับ แต่เตี้ย ฮ่าๆๆ
รูปหน้ากลมๆ แต่ตาสวย คิ้วสวยมาก ผมมองทีไรก็อดไม่ได้ที่จะละลาย
เขาเป็นผู้หญิงที่มีเอกลักษณ์อยู่อย่างหนึ่งคือ
ไม่ว่าเราจะเห็นเขาในระยะ 100 เมตร 200 เมตร ก็จะจำเขาได้
เพราะท่าเดินอันเป็นเอกลักษณ์ ฮ่าๆๆ เขามักจะเสียเซลฟ์เวลาผมเเซวเขาเรื่องนี้
เขาทำให้เด็กผช.ที่เกลียดการไปโรงเรียนมาก ยอมตื่นไปโรงเรียนแต่เช้า
เพียงเพราะเขามาโรงเรียนเช้ามาก บางวันประตูโรงเรียนยังไม่เปิดด้วยซ้ำ
ผมมักจะชินตากับภาพที่เขานั่งทอดอารมณ์ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าเสาธง
โต๊ะตัวเดิม มุมเดิมๆ และท่าทางเดิมๆ
เขานั่งมองอะไรผมก็ไม่ทราบ นั่งอยู่อย่างนั้น ชม. 2 ชม. จนกว่าเพื่อนๆเขาจะมาทัก
ผมเริ่มตีสนิทเขาด้วยการไปนั่งทับที่เขา ฮ่าๆๆ เขาก็เดินมาครับ หันมามองหน้าผมเล็กน้อย
ก่อนจะนั่งม้าหินอ่อนตัวถัดไป เงียบๆ แววตาที่เข้าเฝ้ามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันช่างน่าค้นหาเหลือเกิน
ผมตัดสินใจเดินเข้าไปถามเขา ว่าอยู่ห้องไหน ทั้งๆที่รู้ว่าอยู่ห้องเดียวกัน
ผมเนียนขอเขาลอกการบ้านวิชาเลข เนียนมาขอลอกทุกวัน
จนเขาเอ่ยขึ้นว่า เรียนไม่เข้าใจเราติวให้ได้นะ ถ้าเข้าใจแล้วลองทำเองได้ มันสนุกมากนะการบ้าน
เป็นประโยคที่ที่สุดประโยคแรกที่เข้าคุยกับผม น้องจากคำว่า ได้ อ่อ โอเค บ๊ายบาย
และวันนั้นเป็นวันแรกที่ผมได้เห็นรอยยิ้มจากปากเล็กๆสีชมพูนั้น
ผมเก็บเอามาฝันเป็นเดือนๆครับ ฮ่าๆๆ
เขาช่วยผมทุกเรื่อง โดยไม่รอผมเอ่ยขอ
จะกลับใครถ้าเขาสะดวกช่วย เขาวิ่งไปช่วยหมดครับ
ลุคผู้หญิงนิ่งๆ แต่มีแววตาร้ายๆ มีความเศร้าปนอยู่มากมาย กลับอ่อนโยนจนน่าตกใจ
ตั้งแต่คบกันมา ไม่ว่าผมจะชวนไปไหน พาไปทำอะไร ผมไม่เคยได้ยินคำว่าเหนื่อยจากเขาเลยครับ
แม้แต่ร้อน ยังไม่ค่อยได้ยิน อย่างมากก็แค่พูดว่าแดดแรงเน๊าะ แล้วก็เดินนำหน้าผมไป
เขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยยิ้มเห็นฟัน มีแค่ครั้งนั้น กับ วันเกิดเมื่อ2ปีที่แล้ว เขาส่งยิ้มแบบนั้นให้ผม
กับเพื่อนคนอื่นก็ไม่ค่อยเห็นครับ เขาจะยิ้มมุมปากบางๆ แม้กระทั่งเวลาหัวเราะ ยังได้ยินแค่เสียง หึหึหึๆ
ผมชักสงสัยว่าทำไมเขาเก็บตัวแบบนี้ รึเก็บกดอะไรในชีวิตรึเปล่า
จนเราเริ่มสนิทกัน ผมถึงรู้ว่าเขาเป็นของเขาแบบนี้ เป็นกับทุกคน แม้กรทั่งคนในครอบครัว
มีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมจะปล่อยเขาไปจากชีวิตไม่ได้ คือตอนที่ผู้หญิงของผมไปรุมด่าเขา
เขายืนนิ่งๆ มองหน้าคนพวกนั้นนิ่งๆ และเดินจากไป…
ตอนนั้นผมสงสัยว่าทำไมเขาไม่มีอารมณ์โกรธ อารมณ์โมโห เขามีความรู้สึกไหมว่ะ โดนขนาดนั้นยังนิ่งได้
จนกระทั่งได้มาตกลงคบกัน จะเรียกว่าคบกันก็ไม่ได้ครับ
ผมเคยขอเขาอย่างเป็นทางการ แต่เขาบอกว่าเป็นแค่เพื่อนคุยก็พอแล้ว
ความเป็นเขาบางอย่างที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็น
คือ เขาชอบนอนมองพัดลมเพดาน นอนมองเป็นครึ่งวัน
เขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ชอบตอบคำถามใคร แต่เขามีวิธีแปลกๆที่ทำให้ผมรึใครๆเข้าใจได้เอง ( นอกจากเรื่องเรียน )
เขาเป็นผู้หญิงที่กินไอติมจากโคนมาปลาย… แท่ง
และพอผมถามเขาก็เดินไปซื้อมาให้ผมลองกินดู อ๋อ!! มันไม่หกเลอะเทอะครับ ฮ่าๆๆ
แต่ตรงปลายๆไม้ต้องเล็งหน่อยไม่งั้นมันจะร่วง
เขาเป็นผู้หญิงที่ฟังมากกว่าพูด ทำให้เห็นมากกว่าจะสั่งรึสอนใครให้เป็น
เขามีเพลงโปรดเพลงนึง ที่มักจะได้ยินเขาเปิดวนๆซ้ำๆไปมา คือเพลง " Ladies in Lavender "
ทุกๆครั้งที่เขาเปิดฟัง เหมือนเขาหลุดลอยไปยังโลกอีกใบ
ผมอยากจะเข้าไปในโลกใบนั้นของเขาใจจะขาด ผมอยากจะรู้จริงๆว่าเขาคิดอะไรของเขา
ผมถึงขั้นไปนั่งหาความหมายของการบรรเลงเพลงนี้ มันมาจากไหน มาจากอะไร
แต่เมื่อถาม เขาก็ตอบผมแค่ว่า ชอบเลยฟัง
เขามักจะจดจ่ออยู่กับสิ่งๆหนึ่งนานๆ เช่น ดูหนังเรื่องเดิมวนไปวนมา
กินข้าวกระเพราะทุกมื้อติดกัน 4-5 วัน
นานสุดคือเขากินก๋วยเตี๋ยวครับ ร้านเดิม เวลาเดิม เป็นเวลา 2 สัปดาห์
เวลาเดิมของเขาคือไม่กินอะไรเลยทั้งวัน รอจนร้านนั้นจะเปิด
แล้วไปกิน ถ้าร้านไม่เปิด หน้าตานางเสียอารมณ์มาก
และไม่กินก๋วยเตี๋ยวอีกเลยเป็นเดือนครับ ฮ่าๆๆๆ
ที่มันเป็น 2 สัปดาห์เพราะเข้าสัปดาห์ที่สามร้านหยุด
เขาเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองได้
อยากไปดูหนัง ผมไม่ว่าง เพื่อนไม่ว่าง เขาก็ไปเลยครับคนเดียว
แรกๆผมรู้สึกผิดที่ปล่อยเขาไว้แบบนั้น
แต่เขาจะบอกผมเสมอว่า เขาโตแล้วเขากลับบ้านถูก
เขาไม่เคยรอผมกินข้าว เพราะเขาไม่อยากให้ผมกังวลว่าผมรอ
และเขามองว่า มันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่จะมานั่งอดข้าวรอใครสักคน
หิวก็แค่กิน ทำไมต้องทรมานตัวเอง ทำไมต้องทำให้ตัวเองเสียอารมณ์
เขาเป็นผู้หญิงที่ป่วยหนักแค่ไหนก็ไม่เคยเหวี่ยง วีนใส่คนรอบข้างเลย
เขามองว่าผู้หญิงที่ปวดท้องเมนส์ แล้วเอาเรื่องนี้มาอ้างเวลาตัวเองเหวี่ยง
คือผู้หญิงที่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ต่ำ และไม่น่ารักเลย
ขี้เหวี่ยงก็บอกไป อารมณ์เสียก็บอกไป ทำไมต้องโทษคนอื่น ทำไมต้องโทษเมนส์ ฮ่าๆๆๆ พึลึกไหมครับ
ปวดท้องหนักแค่ไหน เขาก็เดินไปหาข้าวกินเอง หายากินเอง
เขาบอกผมเสมอว่า ถ้าแขนขามันไม่หมดแรงก็ต้องช่วยเหลือตัวเองก่อน
เขาเป็นผู้หญิงที่ผมโกหกอะไรไม่ค่อยได้ เพราะเขาชัดเจนกับความรู้สึกมาก
เขาบอกผมเสมอว่า เราควรจะซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเองให้ได้ก่อน ก่อนจะไปซื่อสัตย์ต่อคนรอบข้าง
เขาเป็นผู้หญิงที่ชอบเล่นกับมดตะนอย
เขามักจะเขาให้มันเดินไต่บนมือเล็กๆของเขา
ไต่ไปเรื่อยๆ ถ้ามดไม่ร่วงลงไปเอง เขาก็ปล่อยมันไต่แบบนั้น
เคยแม้กระทั่งโดนเรียนให้มดไต่มือ ผมไม่เข้าใจเลย ฮ่าๆๆ
เขาชอบเสียงดนตรีเครื่องสาย
เจอเป็นไม่ได้พุ่งเข้าหา เก็บตังค์และถอยมาครอบครอง
เล่นได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ผมสัมผัสได้ชัดถึงความสุขที่เวลาเห็นเขาอยู่กับของพวกนี้
เขาชอบวาดภาพ วาดได้ทุกที่ วาดได้ทุกเวลา ที่อยากวาด
มีคนขอซื้อภาพเขียนดินสอของเขาในราคา 2 พัน
เขาให้เหตุผลกับผู้ชายคนนั้นว่า ไม่อยากขาย
ผมเคยขอให้เขาวาดภาพให้สักภาพ
นี่ผมรอมาเออ จะสักปีแล้วครับ
ผมทวงไปสามรอบ เขาตอบกลับมาเหมือนเดิมว่า ยังไม่ถึงเวลา
ครับเขาเป็นผู้หญิงนับ 3 กับทุกคน ยกเว้น เด็กๆ คนชรา และน้องๆดาวน์ซินโดรม
ผมไม่สามารถพูดขออะไรได้เกิน 3 รอบ เพราะเขาจะตอบเหมือนเดิมทุกครั้ง
และถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ เขาจะถามความสมัครใจผมก่อน
และให้หาข้อดีข้อเสียมาให้ครบ อย่างล่ะ 3-5 ข้อ
ข้อดีจำพวก ชอบ ทำแล้วมีความสุข นั่นเขาไม่มองว่าเป็นข้อดี ฮ่าๆๆๆ
เขาบอกว่า ในเมื่ออยากทำอะไร สิ่งนั้นมันก็ต้องทำให้เราแฮฟปี้อยู่แล้ว
เพราะฉะนั้น มันคือเรื่องความรู้สึก ไม่เกี่ยวกับข้อดีข้อเสีย
แปลก! ที่เขามีแฟนมาก่อนหน้าผม2-3 คน ผช.พวกนั้นมักจะบ่นกับผมว่า อยู่ด้วยลำบาก
แต่ผมกลับรู้สึกอยากอยู่ด้วย อยากอยู่ในทุกๆห้วงความคิดของเขา อยากอยู่ในโลกทุกใบของเขา
แต่ มักไม่เคยเข้าไปได้เลยครับ แค่แหย่ๆขาเหมือนจะเข้า เขาก็จะถอย
เขาเป็นผู้หญิงเก่ง มองโลกแก่เกินตัว และไม่ค่อยจะเหมือนใคร
เขาสามารถช่วยเพื่อนๆ คนรอบข้างจัดการปัญหาได้อย่างสมบูรณ์แบบและเรียบร้อย
เขาเป็นผู้หญิงที่คลุกคลีกับสื่อทุกสื่อ แต่ไม่ได้ติดโซเซียลนะครับ
เขาจะพูดเยอะมาก เวลาเขากำลังเครียดรึเศร้า พูดไม่หยุด
จนกระทั่งหลุดร้องไห้ออกมาเอง ร้องสะอึกสะอื้น ไป 2-3 นาทีก็เงียบ
กลับมาเป็นปกติ…
ที่เขาอยู่กับสื่อ คือ เปิดทีวีทิ้งไว้ เปิดคอม 2 ตัว ตัวนึงหาอะไรอ่าน
ตัวนึงเปิดเพลงฟัง บางทีก็แอบเอาเกมส์เศรษฐีมาเล่นในไอเพด
นี่… แยกโสตประสาทยังไง ฮ่าๆๆๆ
ผมลองเชิงถามอะไร เขาทันหมดนะครับ จะมี ห๊ะ บ้างเวลาอินกับอะไรหนักๆ
พอตั้งสติได้ เขาก็จะตอบ เขาเป็นคนช่างสนใจไปทุกอย่าง
แต่ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใคร สนใจที่ว่าคือ อยู่ดีๆก็โทรมาถามผมว่า เคยได้ยินเรื่องนกพิราบสื่อสารไหม
คุณรู้ไหมว่าเขาเลี้ยงมันยังไง แล้วมันไปส่งสารถึงที่ได้ไง
ผมก็ตอบไปซื่อๆว่าไม่รู้แฮะ 30 นาทีผ่านไป ก็โทรกลับมาเล่าให้ฟัง ถึงข้อมูลที่หามา ฮ่าๆๆ
เขาทำอะไรก็ดูน่ารักไปซะหมด มันมีเสน่ห์แบบที่ใครๆก็มีไม่ได้ครับ
มันน่าสนใจไปซะหมด วันนึงผมนั่งมองเขาใช้ชีวิต เขาคงอึดอัดหันมาพูดกับผมว่า
คนอื่นๆก็มองแบบนี้แหละ และในที่สุดก็เบื่อ
เขามองว่าไม่มีใครอยู่กับเขาได้ เพราะเขาเหมือนคนเข้าใจยาก
พอหลายๆคนไม่เข้าใจ ก็เลยขี้เกียจหาคำตอบ
สำหรับผมแล้วมันเกินคำว่าชอบ รึรัก ผมศรัทธาในตัวเขา ความคิดความอ่านของเขา
สติที่มีอยู่กับตัวตลอด และการควบคุมอารมณ์ที่ดีเยี่ยม
เขาชอบข่มผมว่า เขาฆ่าเสือมือเปล่ามาแล้วอย่าหือ อย่าหือ ฮ่าๆๆๆ
เขาอ่อนโยนมาก ยิ่งอยู่กับน้องๆดาว์ซินโดรมยิ่งอ่อนโยน
แววตาที่เขามองเด็กๆมันเต็มไปด้วยความรักแความใส่ใจ
และหัวใจเขาเปราะบางมากในบางมุม เปราะบางจนผมกลัวว่าผมจะทำมันแตกในสักวัน
นึกครึ้มๆเขานั่งดูโฆษณาอยู่ เขาก็ร้องไห้ แม้กระทั่งเห็นเขาล่องเรือก็ปริ่มๆน้ำตาไหล
นางบอกว่า อยากพาครอบครัวล่องเรือ ฮ่าๆๆๆ
5 ปีผ่านไปหลังจากที่ตกลงเดินร่วมทางกัน
เขาก็ยังไม่เคยเรียกผมว่าแฟน เขาไม่เคยแนะนำผมว่า นี่แฟน
เขาคุยกับผมตั้งแต่วันที่ผมขอ เขาบอกกับผมว่าไม่อยากผูกมัดอะไร
เพราะหัวใจคนเราเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
วันนี้อยากกินข้าว แต่เราอาจเดินแฉลบเข้าร้านก๋วยเตี๊ยวก็ได้
เขาให้อิสระผมเต็มที่ เขาดูแลตัวเองได้ เขาไม่เคยทำให้ผมต้องกังวลอะไร
และเขารับฟังผมมากกว่า เถียงผม เขาควบคุมอารมณ์เก่งแม้จะโมโหสุดขีด
และเขาไม่เคยพูดไม่ดีใส่คนรอบข้าง แม้จะเหนื่อยรึหงุดหงิดแค่ไหน
เขาไม่เคยสนใจคำนินทาของคนอื่นๆ เขาบอกผมสั้นๆว่า เขาไม่ว่าง
รอว่างก่อนค่อยมานั่งคิด ฮ่าๆๆ ผู้หญิงอะไรว่ะเนี๊ย!!
และเขาดูแลผมดีมากครับ ผมไม่เคยรู้สึกว่าขาดอะไรเลย
ตั้งแต่เราเดินร่วมทางกันมา ผมมีครบแล้ว
ผมว่าผู้หญิงแบบนี้ เป็นที่ต้องการของใครหลายๆคน
ผู้หญิงที่มีสติ และเป็นตัวของตัวเองมาก
ผมอยากจะรักษาเขาไปให้ดีที่สุด
ผมจะประคองรักเขาเราไปให้ไกลที่สุด
ผมขอบคุณเขาที่สุดครับ ที่ให้โอกาสผมได้เป็นเพื่อนคุย
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ครับ
สวัสดีครับ.
ผมหลงรักผู้หญิงคนนี้หัวปักหัวปำ
เลยนึกขึ้นได้ว่าอีกไม่กี่วันจะครบรอบวันที่เขาตกลงเดินร่วมทางกับผมเเล้ว
มีอะไรเล็กๆน้อยๆ ที่อยากบอกเขา และบอกเล่าถึงประสบการณ์ที่ผ่านมา
เริ่มเลยนะ…
ผมกับเขาเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่มอ 1
สารภาพตามตรงว่า ผมตกหลุมรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
เขาเป็นเด็กผู้หญิงตัวกลมๆ ไม่อ้วนหรอกนะครับ แต่เตี้ย ฮ่าๆๆ
รูปหน้ากลมๆ แต่ตาสวย คิ้วสวยมาก ผมมองทีไรก็อดไม่ได้ที่จะละลาย
เขาเป็นผู้หญิงที่มีเอกลักษณ์อยู่อย่างหนึ่งคือ
ไม่ว่าเราจะเห็นเขาในระยะ 100 เมตร 200 เมตร ก็จะจำเขาได้
เพราะท่าเดินอันเป็นเอกลักษณ์ ฮ่าๆๆ เขามักจะเสียเซลฟ์เวลาผมเเซวเขาเรื่องนี้
เขาทำให้เด็กผช.ที่เกลียดการไปโรงเรียนมาก ยอมตื่นไปโรงเรียนแต่เช้า
เพียงเพราะเขามาโรงเรียนเช้ามาก บางวันประตูโรงเรียนยังไม่เปิดด้วยซ้ำ
ผมมักจะชินตากับภาพที่เขานั่งทอดอารมณ์ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าเสาธง
โต๊ะตัวเดิม มุมเดิมๆ และท่าทางเดิมๆ
เขานั่งมองอะไรผมก็ไม่ทราบ นั่งอยู่อย่างนั้น ชม. 2 ชม. จนกว่าเพื่อนๆเขาจะมาทัก
ผมเริ่มตีสนิทเขาด้วยการไปนั่งทับที่เขา ฮ่าๆๆ เขาก็เดินมาครับ หันมามองหน้าผมเล็กน้อย
ก่อนจะนั่งม้าหินอ่อนตัวถัดไป เงียบๆ แววตาที่เข้าเฝ้ามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันช่างน่าค้นหาเหลือเกิน
ผมตัดสินใจเดินเข้าไปถามเขา ว่าอยู่ห้องไหน ทั้งๆที่รู้ว่าอยู่ห้องเดียวกัน
ผมเนียนขอเขาลอกการบ้านวิชาเลข เนียนมาขอลอกทุกวัน
จนเขาเอ่ยขึ้นว่า เรียนไม่เข้าใจเราติวให้ได้นะ ถ้าเข้าใจแล้วลองทำเองได้ มันสนุกมากนะการบ้าน
เป็นประโยคที่ที่สุดประโยคแรกที่เข้าคุยกับผม น้องจากคำว่า ได้ อ่อ โอเค บ๊ายบาย
และวันนั้นเป็นวันแรกที่ผมได้เห็นรอยยิ้มจากปากเล็กๆสีชมพูนั้น
ผมเก็บเอามาฝันเป็นเดือนๆครับ ฮ่าๆๆ
เขาช่วยผมทุกเรื่อง โดยไม่รอผมเอ่ยขอ
จะกลับใครถ้าเขาสะดวกช่วย เขาวิ่งไปช่วยหมดครับ
ลุคผู้หญิงนิ่งๆ แต่มีแววตาร้ายๆ มีความเศร้าปนอยู่มากมาย กลับอ่อนโยนจนน่าตกใจ
ตั้งแต่คบกันมา ไม่ว่าผมจะชวนไปไหน พาไปทำอะไร ผมไม่เคยได้ยินคำว่าเหนื่อยจากเขาเลยครับ
แม้แต่ร้อน ยังไม่ค่อยได้ยิน อย่างมากก็แค่พูดว่าแดดแรงเน๊าะ แล้วก็เดินนำหน้าผมไป
เขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยยิ้มเห็นฟัน มีแค่ครั้งนั้น กับ วันเกิดเมื่อ2ปีที่แล้ว เขาส่งยิ้มแบบนั้นให้ผม
กับเพื่อนคนอื่นก็ไม่ค่อยเห็นครับ เขาจะยิ้มมุมปากบางๆ แม้กระทั่งเวลาหัวเราะ ยังได้ยินแค่เสียง หึหึหึๆ
ผมชักสงสัยว่าทำไมเขาเก็บตัวแบบนี้ รึเก็บกดอะไรในชีวิตรึเปล่า
จนเราเริ่มสนิทกัน ผมถึงรู้ว่าเขาเป็นของเขาแบบนี้ เป็นกับทุกคน แม้กรทั่งคนในครอบครัว
มีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมจะปล่อยเขาไปจากชีวิตไม่ได้ คือตอนที่ผู้หญิงของผมไปรุมด่าเขา
เขายืนนิ่งๆ มองหน้าคนพวกนั้นนิ่งๆ และเดินจากไป…
ตอนนั้นผมสงสัยว่าทำไมเขาไม่มีอารมณ์โกรธ อารมณ์โมโห เขามีความรู้สึกไหมว่ะ โดนขนาดนั้นยังนิ่งได้
จนกระทั่งได้มาตกลงคบกัน จะเรียกว่าคบกันก็ไม่ได้ครับ
ผมเคยขอเขาอย่างเป็นทางการ แต่เขาบอกว่าเป็นแค่เพื่อนคุยก็พอแล้ว
ความเป็นเขาบางอย่างที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็น
คือ เขาชอบนอนมองพัดลมเพดาน นอนมองเป็นครึ่งวัน
เขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ชอบตอบคำถามใคร แต่เขามีวิธีแปลกๆที่ทำให้ผมรึใครๆเข้าใจได้เอง ( นอกจากเรื่องเรียน )
เขาเป็นผู้หญิงที่กินไอติมจากโคนมาปลาย… แท่ง
และพอผมถามเขาก็เดินไปซื้อมาให้ผมลองกินดู อ๋อ!! มันไม่หกเลอะเทอะครับ ฮ่าๆๆ
แต่ตรงปลายๆไม้ต้องเล็งหน่อยไม่งั้นมันจะร่วง
เขาเป็นผู้หญิงที่ฟังมากกว่าพูด ทำให้เห็นมากกว่าจะสั่งรึสอนใครให้เป็น
เขามีเพลงโปรดเพลงนึง ที่มักจะได้ยินเขาเปิดวนๆซ้ำๆไปมา คือเพลง " Ladies in Lavender "
ทุกๆครั้งที่เขาเปิดฟัง เหมือนเขาหลุดลอยไปยังโลกอีกใบ
ผมอยากจะเข้าไปในโลกใบนั้นของเขาใจจะขาด ผมอยากจะรู้จริงๆว่าเขาคิดอะไรของเขา
ผมถึงขั้นไปนั่งหาความหมายของการบรรเลงเพลงนี้ มันมาจากไหน มาจากอะไร
แต่เมื่อถาม เขาก็ตอบผมแค่ว่า ชอบเลยฟัง
เขามักจะจดจ่ออยู่กับสิ่งๆหนึ่งนานๆ เช่น ดูหนังเรื่องเดิมวนไปวนมา
กินข้าวกระเพราะทุกมื้อติดกัน 4-5 วัน
นานสุดคือเขากินก๋วยเตี๋ยวครับ ร้านเดิม เวลาเดิม เป็นเวลา 2 สัปดาห์
เวลาเดิมของเขาคือไม่กินอะไรเลยทั้งวัน รอจนร้านนั้นจะเปิด
แล้วไปกิน ถ้าร้านไม่เปิด หน้าตานางเสียอารมณ์มาก
และไม่กินก๋วยเตี๋ยวอีกเลยเป็นเดือนครับ ฮ่าๆๆๆ
ที่มันเป็น 2 สัปดาห์เพราะเข้าสัปดาห์ที่สามร้านหยุด
เขาเป็นผู้หญิงที่ดูแลตัวเองได้
อยากไปดูหนัง ผมไม่ว่าง เพื่อนไม่ว่าง เขาก็ไปเลยครับคนเดียว
แรกๆผมรู้สึกผิดที่ปล่อยเขาไว้แบบนั้น
แต่เขาจะบอกผมเสมอว่า เขาโตแล้วเขากลับบ้านถูก
เขาไม่เคยรอผมกินข้าว เพราะเขาไม่อยากให้ผมกังวลว่าผมรอ
และเขามองว่า มันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่จะมานั่งอดข้าวรอใครสักคน
หิวก็แค่กิน ทำไมต้องทรมานตัวเอง ทำไมต้องทำให้ตัวเองเสียอารมณ์
เขาเป็นผู้หญิงที่ป่วยหนักแค่ไหนก็ไม่เคยเหวี่ยง วีนใส่คนรอบข้างเลย
เขามองว่าผู้หญิงที่ปวดท้องเมนส์ แล้วเอาเรื่องนี้มาอ้างเวลาตัวเองเหวี่ยง
คือผู้หญิงที่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ต่ำ และไม่น่ารักเลย
ขี้เหวี่ยงก็บอกไป อารมณ์เสียก็บอกไป ทำไมต้องโทษคนอื่น ทำไมต้องโทษเมนส์ ฮ่าๆๆๆ พึลึกไหมครับ
ปวดท้องหนักแค่ไหน เขาก็เดินไปหาข้าวกินเอง หายากินเอง
เขาบอกผมเสมอว่า ถ้าแขนขามันไม่หมดแรงก็ต้องช่วยเหลือตัวเองก่อน
เขาเป็นผู้หญิงที่ผมโกหกอะไรไม่ค่อยได้ เพราะเขาชัดเจนกับความรู้สึกมาก
เขาบอกผมเสมอว่า เราควรจะซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเองให้ได้ก่อน ก่อนจะไปซื่อสัตย์ต่อคนรอบข้าง
เขาเป็นผู้หญิงที่ชอบเล่นกับมดตะนอย
เขามักจะเขาให้มันเดินไต่บนมือเล็กๆของเขา
ไต่ไปเรื่อยๆ ถ้ามดไม่ร่วงลงไปเอง เขาก็ปล่อยมันไต่แบบนั้น
เคยแม้กระทั่งโดนเรียนให้มดไต่มือ ผมไม่เข้าใจเลย ฮ่าๆๆ
เขาชอบเสียงดนตรีเครื่องสาย
เจอเป็นไม่ได้พุ่งเข้าหา เก็บตังค์และถอยมาครอบครอง
เล่นได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ผมสัมผัสได้ชัดถึงความสุขที่เวลาเห็นเขาอยู่กับของพวกนี้
เขาชอบวาดภาพ วาดได้ทุกที่ วาดได้ทุกเวลา ที่อยากวาด
มีคนขอซื้อภาพเขียนดินสอของเขาในราคา 2 พัน
เขาให้เหตุผลกับผู้ชายคนนั้นว่า ไม่อยากขาย
ผมเคยขอให้เขาวาดภาพให้สักภาพ
นี่ผมรอมาเออ จะสักปีแล้วครับ
ผมทวงไปสามรอบ เขาตอบกลับมาเหมือนเดิมว่า ยังไม่ถึงเวลา
ครับเขาเป็นผู้หญิงนับ 3 กับทุกคน ยกเว้น เด็กๆ คนชรา และน้องๆดาวน์ซินโดรม
ผมไม่สามารถพูดขออะไรได้เกิน 3 รอบ เพราะเขาจะตอบเหมือนเดิมทุกครั้ง
และถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ เขาจะถามความสมัครใจผมก่อน
และให้หาข้อดีข้อเสียมาให้ครบ อย่างล่ะ 3-5 ข้อ
ข้อดีจำพวก ชอบ ทำแล้วมีความสุข นั่นเขาไม่มองว่าเป็นข้อดี ฮ่าๆๆๆ
เขาบอกว่า ในเมื่ออยากทำอะไร สิ่งนั้นมันก็ต้องทำให้เราแฮฟปี้อยู่แล้ว
เพราะฉะนั้น มันคือเรื่องความรู้สึก ไม่เกี่ยวกับข้อดีข้อเสีย
แปลก! ที่เขามีแฟนมาก่อนหน้าผม2-3 คน ผช.พวกนั้นมักจะบ่นกับผมว่า อยู่ด้วยลำบาก
แต่ผมกลับรู้สึกอยากอยู่ด้วย อยากอยู่ในทุกๆห้วงความคิดของเขา อยากอยู่ในโลกทุกใบของเขา
แต่ มักไม่เคยเข้าไปได้เลยครับ แค่แหย่ๆขาเหมือนจะเข้า เขาก็จะถอย
เขาเป็นผู้หญิงเก่ง มองโลกแก่เกินตัว และไม่ค่อยจะเหมือนใคร
เขาสามารถช่วยเพื่อนๆ คนรอบข้างจัดการปัญหาได้อย่างสมบูรณ์แบบและเรียบร้อย
เขาเป็นผู้หญิงที่คลุกคลีกับสื่อทุกสื่อ แต่ไม่ได้ติดโซเซียลนะครับ
เขาจะพูดเยอะมาก เวลาเขากำลังเครียดรึเศร้า พูดไม่หยุด
จนกระทั่งหลุดร้องไห้ออกมาเอง ร้องสะอึกสะอื้น ไป 2-3 นาทีก็เงียบ
กลับมาเป็นปกติ…
ที่เขาอยู่กับสื่อ คือ เปิดทีวีทิ้งไว้ เปิดคอม 2 ตัว ตัวนึงหาอะไรอ่าน
ตัวนึงเปิดเพลงฟัง บางทีก็แอบเอาเกมส์เศรษฐีมาเล่นในไอเพด
นี่… แยกโสตประสาทยังไง ฮ่าๆๆๆ
ผมลองเชิงถามอะไร เขาทันหมดนะครับ จะมี ห๊ะ บ้างเวลาอินกับอะไรหนักๆ
พอตั้งสติได้ เขาก็จะตอบ เขาเป็นคนช่างสนใจไปทุกอย่าง
แต่ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใคร สนใจที่ว่าคือ อยู่ดีๆก็โทรมาถามผมว่า เคยได้ยินเรื่องนกพิราบสื่อสารไหม
คุณรู้ไหมว่าเขาเลี้ยงมันยังไง แล้วมันไปส่งสารถึงที่ได้ไง
ผมก็ตอบไปซื่อๆว่าไม่รู้แฮะ 30 นาทีผ่านไป ก็โทรกลับมาเล่าให้ฟัง ถึงข้อมูลที่หามา ฮ่าๆๆ
เขาทำอะไรก็ดูน่ารักไปซะหมด มันมีเสน่ห์แบบที่ใครๆก็มีไม่ได้ครับ
มันน่าสนใจไปซะหมด วันนึงผมนั่งมองเขาใช้ชีวิต เขาคงอึดอัดหันมาพูดกับผมว่า
คนอื่นๆก็มองแบบนี้แหละ และในที่สุดก็เบื่อ
เขามองว่าไม่มีใครอยู่กับเขาได้ เพราะเขาเหมือนคนเข้าใจยาก
พอหลายๆคนไม่เข้าใจ ก็เลยขี้เกียจหาคำตอบ
สำหรับผมแล้วมันเกินคำว่าชอบ รึรัก ผมศรัทธาในตัวเขา ความคิดความอ่านของเขา
สติที่มีอยู่กับตัวตลอด และการควบคุมอารมณ์ที่ดีเยี่ยม
เขาชอบข่มผมว่า เขาฆ่าเสือมือเปล่ามาแล้วอย่าหือ อย่าหือ ฮ่าๆๆๆ
เขาอ่อนโยนมาก ยิ่งอยู่กับน้องๆดาว์ซินโดรมยิ่งอ่อนโยน
แววตาที่เขามองเด็กๆมันเต็มไปด้วยความรักแความใส่ใจ
และหัวใจเขาเปราะบางมากในบางมุม เปราะบางจนผมกลัวว่าผมจะทำมันแตกในสักวัน
นึกครึ้มๆเขานั่งดูโฆษณาอยู่ เขาก็ร้องไห้ แม้กระทั่งเห็นเขาล่องเรือก็ปริ่มๆน้ำตาไหล
นางบอกว่า อยากพาครอบครัวล่องเรือ ฮ่าๆๆๆ
5 ปีผ่านไปหลังจากที่ตกลงเดินร่วมทางกัน
เขาก็ยังไม่เคยเรียกผมว่าแฟน เขาไม่เคยแนะนำผมว่า นี่แฟน
เขาคุยกับผมตั้งแต่วันที่ผมขอ เขาบอกกับผมว่าไม่อยากผูกมัดอะไร
เพราะหัวใจคนเราเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
วันนี้อยากกินข้าว แต่เราอาจเดินแฉลบเข้าร้านก๋วยเตี๊ยวก็ได้
เขาให้อิสระผมเต็มที่ เขาดูแลตัวเองได้ เขาไม่เคยทำให้ผมต้องกังวลอะไร
และเขารับฟังผมมากกว่า เถียงผม เขาควบคุมอารมณ์เก่งแม้จะโมโหสุดขีด
และเขาไม่เคยพูดไม่ดีใส่คนรอบข้าง แม้จะเหนื่อยรึหงุดหงิดแค่ไหน
เขาไม่เคยสนใจคำนินทาของคนอื่นๆ เขาบอกผมสั้นๆว่า เขาไม่ว่าง
รอว่างก่อนค่อยมานั่งคิด ฮ่าๆๆ ผู้หญิงอะไรว่ะเนี๊ย!!
และเขาดูแลผมดีมากครับ ผมไม่เคยรู้สึกว่าขาดอะไรเลย
ตั้งแต่เราเดินร่วมทางกันมา ผมมีครบแล้ว
ผมว่าผู้หญิงแบบนี้ เป็นที่ต้องการของใครหลายๆคน
ผู้หญิงที่มีสติ และเป็นตัวของตัวเองมาก
ผมอยากจะรักษาเขาไปให้ดีที่สุด
ผมจะประคองรักเขาเราไปให้ไกลที่สุด
ผมขอบคุณเขาที่สุดครับ ที่ให้โอกาสผมได้เป็นเพื่อนคุย
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ครับ
สวัสดีครับ.