เคยมั้ย?
บอกชอบ บอกรัก สารภาพรักกับใครก็ไม่เคยสมหวังซักที แห้วตลอด ตั้งแต่มัธยมยันมหาลัย
ที่ผ่านมาก็มีหลายเหตุผล ทั้งไม่ชอบ ชอบคนอื่นแล้ว บอกช้าไป มีกระทั่ง ดีเกินไปไม่อยากทำร้าย ฯลฯ
... พอโตขึ้นก็เริ่มเข้าใจนะ ว่าเหตุผลทั้งหลายทั้งปวงเนี่ยไม่ใช่หรอก ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ไม่มีอะไรหรอก อย่ามัวแต่คิดเหตุผลว่าทำไมเขาไม่ชอบ เราไม่ดีอะไร เราหน้าแย่ หรืออะไร ก็ไม่มีประโยชน์...
“คนไม่ใช่...ยังไงมันก็ไม่ใช่” ดราม่าแพ้พพ
แต่พอมีคนมาชอบเราบ้าง
เรากลับเฉยๆมากถึงมากที่สุด ไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ได้พิศวาสอะไรมาก เฉยๆกับทุกคนที่เข้ามา
และถึงแม้เขาจะหน้าตาดีแค่ไหนก็เถอะ เราก็ยังเฉยๆ ไม่ใช่เฉยเฉพาะคนหน้าตาไม่ดี
เหมือนไม่มีอะไรที่มากระตุ้น ไม่มีสิ่งที่เราสนใจ
เคยลองเปิดใจคุยดู ก็เบื่อ เพราะเราไม่ค่อยสนใจ จนเงียบหายไป
เรานี่แหละหายไปเอง แย่เนอะ ดูเลว 55
หลังๆมานี่ไม่คุยเลย บอกไม่ชอบ หรือไม่ก็บอกว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว เหมือนหล่อเลือกได้เลย น่าหมั่นไส้จริงๆ
จริงๆหน้าตาก็ไม่ได้ดี บ้านก็ไม่รวย คารมไม่ดี แล้วยังมาเลือกมากแบบนี้อีก แบบนี้ชาติไหนจะมีแฟน คานรออยู่ไม่ไกล 555
แต่จริงๆก็ไม่ได้ขวนขวายนะครับ ชอบคนค่อนข้างยาก ไม่ค่อยหมกมุ่นหรือใส่ใจเท่าไหร่ ค่อนข้างบ้างานมากกว่าครับ
ให้ความสำคัญกับครอบครัว ตัวเอง เพื่อนมากกว่า ชอบแบ็คแพ็คเที่ยวคนเดียว ไปไหนมาไหนเองซะส่วนมาก
ถ้าเห็นหน้าอย่างเดียวก็เฉยๆ แต่ถ้ารู้จัก ได้คุย ได้ทำอะไรด้วยกันแล้วเขานิสัยโอเค คุยกับเรารู้เรื่อง ค่อยรู้สึกชอบ
ไม่มีสเปคตายตัว ถ้าชอบนี่คิดถึงขึ้นมีครอบครัวด้วยกัน คิดถึงอนาคต แต่ทั้งหมดนี้คือคิดไปเองทั้งนั้นนน 555
ตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ค่อยกล้าสารภาพกับใคร ถ้ารู้สึกดี เราก็อยากให้เขาอยู่กับเราไปเรื่อยๆ...ในฐานะ “เพื่อน”
เพราะเรากลัวว่า หากสารภาพไปแล้วมันไม่โอเค ความสัมพันธ์ที่ดีๆของเรากับเขาจะยังคงอยู่ไหม
ที่ผ่านมาคนที่บอกชอบก็ห่างกันซักพักนึง แล้วก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แบบนี้ไม่มีอะไรค้างคาใจหรือเขินอะไรแล้ว เพราะเรารู้ว่าเขาไม่ชอบ ความชอบของเราก็จบลงแล้วตอนนั้น ไม่มีนอกออกในอะไร บริสุทธิ์ใจร้อยเปอร์เซนต์แบบไม่มีหวั่นไหวซักนิด แต่ก็ไม่รู้ว่าคนคนนี้เขาจะเป็นอย่างนี้อีกมั้ย
เป็นคนคิดโน่นคิดนี่เยอะ สรุปคือเก็บเอาไว้ในใจก่อน รอเวลา โอกาสที่เหมาะสมก่อน ดูท่าทีของเขา ถ้าพร้อมเมื่อไหร่จริงๆค่อยบอกละกัน
สรุปก็คือแห้วทุกทาง 5555 จบบ
ลองมาแชร์กันครับว่าใครเป็นอย่างนี้บ้าง จะได้รู้ว่าผมไม่ได้ประหลาดอยู่คนเดียว 555
บอกชอบใครก็แห้วตลอด แต่พอมีคนมาชอบกลับรู้สึกเฉยๆ
บอกชอบ บอกรัก สารภาพรักกับใครก็ไม่เคยสมหวังซักที แห้วตลอด ตั้งแต่มัธยมยันมหาลัย
ที่ผ่านมาก็มีหลายเหตุผล ทั้งไม่ชอบ ชอบคนอื่นแล้ว บอกช้าไป มีกระทั่ง ดีเกินไปไม่อยากทำร้าย ฯลฯ
... พอโตขึ้นก็เริ่มเข้าใจนะ ว่าเหตุผลทั้งหลายทั้งปวงเนี่ยไม่ใช่หรอก ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ไม่มีอะไรหรอก อย่ามัวแต่คิดเหตุผลว่าทำไมเขาไม่ชอบ เราไม่ดีอะไร เราหน้าแย่ หรืออะไร ก็ไม่มีประโยชน์...
“คนไม่ใช่...ยังไงมันก็ไม่ใช่” ดราม่าแพ้พพ
แต่พอมีคนมาชอบเราบ้าง
เรากลับเฉยๆมากถึงมากที่สุด ไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ได้พิศวาสอะไรมาก เฉยๆกับทุกคนที่เข้ามา
และถึงแม้เขาจะหน้าตาดีแค่ไหนก็เถอะ เราก็ยังเฉยๆ ไม่ใช่เฉยเฉพาะคนหน้าตาไม่ดี
เหมือนไม่มีอะไรที่มากระตุ้น ไม่มีสิ่งที่เราสนใจ
เคยลองเปิดใจคุยดู ก็เบื่อ เพราะเราไม่ค่อยสนใจ จนเงียบหายไป
เรานี่แหละหายไปเอง แย่เนอะ ดูเลว 55
หลังๆมานี่ไม่คุยเลย บอกไม่ชอบ หรือไม่ก็บอกว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว เหมือนหล่อเลือกได้เลย น่าหมั่นไส้จริงๆ
จริงๆหน้าตาก็ไม่ได้ดี บ้านก็ไม่รวย คารมไม่ดี แล้วยังมาเลือกมากแบบนี้อีก แบบนี้ชาติไหนจะมีแฟน คานรออยู่ไม่ไกล 555
แต่จริงๆก็ไม่ได้ขวนขวายนะครับ ชอบคนค่อนข้างยาก ไม่ค่อยหมกมุ่นหรือใส่ใจเท่าไหร่ ค่อนข้างบ้างานมากกว่าครับ
ให้ความสำคัญกับครอบครัว ตัวเอง เพื่อนมากกว่า ชอบแบ็คแพ็คเที่ยวคนเดียว ไปไหนมาไหนเองซะส่วนมาก
ถ้าเห็นหน้าอย่างเดียวก็เฉยๆ แต่ถ้ารู้จัก ได้คุย ได้ทำอะไรด้วยกันแล้วเขานิสัยโอเค คุยกับเรารู้เรื่อง ค่อยรู้สึกชอบ
ไม่มีสเปคตายตัว ถ้าชอบนี่คิดถึงขึ้นมีครอบครัวด้วยกัน คิดถึงอนาคต แต่ทั้งหมดนี้คือคิดไปเองทั้งนั้นนน 555
ตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ค่อยกล้าสารภาพกับใคร ถ้ารู้สึกดี เราก็อยากให้เขาอยู่กับเราไปเรื่อยๆ...ในฐานะ “เพื่อน”
เพราะเรากลัวว่า หากสารภาพไปแล้วมันไม่โอเค ความสัมพันธ์ที่ดีๆของเรากับเขาจะยังคงอยู่ไหม
ที่ผ่านมาคนที่บอกชอบก็ห่างกันซักพักนึง แล้วก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แบบนี้ไม่มีอะไรค้างคาใจหรือเขินอะไรแล้ว เพราะเรารู้ว่าเขาไม่ชอบ ความชอบของเราก็จบลงแล้วตอนนั้น ไม่มีนอกออกในอะไร บริสุทธิ์ใจร้อยเปอร์เซนต์แบบไม่มีหวั่นไหวซักนิด แต่ก็ไม่รู้ว่าคนคนนี้เขาจะเป็นอย่างนี้อีกมั้ย
เป็นคนคิดโน่นคิดนี่เยอะ สรุปคือเก็บเอาไว้ในใจก่อน รอเวลา โอกาสที่เหมาะสมก่อน ดูท่าทีของเขา ถ้าพร้อมเมื่อไหร่จริงๆค่อยบอกละกัน
สรุปก็คือแห้วทุกทาง 5555 จบบ
ลองมาแชร์กันครับว่าใครเป็นอย่างนี้บ้าง จะได้รู้ว่าผมไม่ได้ประหลาดอยู่คนเดียว 555