[SR] เรียนรู้การดำเนินวิถีชีวิตของเด็กน้อยบนดอยเขา ที่ ร.ร.บ้านแม่เลา

กระทู้รีวิว

ภาพถ่าย จิตอาสา โรงเรียน จังหวัดเชียงใหม่

กระทู้นี้อาจจะยาว แค่อยากแบ่งปันประสบการณ์ที่เชื่อว่าหลายคนอยากไปแต่ยังไม่มีโอกาสได้ไป
------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะ

นี่เป็นกระทู้แรกของ จขกท.เลยก็ว่าได้ค่ะ ก่อนอื่น จขกท.ต้องขอแนะนำตัวเองก่อนนะค่ะ ส่วนตัวแล้ว จขกท.เป็นคนเชียงใหม่แต่กำเนิด ก่อนจะเข้าสู่เนื้อหา จขกท.เชื่อว่าทุกคนต่างมีปัญหา มีความกังวลใจเป็นของตัวเอง
สำหรับ จขกท.แล้วคิดว่าสิ่งที่ต้องการที่สุดตอนนั้นคือ ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีสิ่งเดิมๆ ทำแล้วมีความสุข แต่แล้ว จขกท.ก็ได้ค้นพบกับสิ่งที่ จขกท.ทำแล้วกลับมีความสุขเพิ่มมากขึ้น คือการได้ไปเที่ยวบนดอย ไปสัมผัสกับธรรมชาติมีอากาศที่เย็นสบาย เหมือนว่า จขกท.ไปสงบจิตสงบใจก็ว่าได้ค่ะ 555++...... เอาง่ายๆ จขกท.ก็เป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่ได้มีโอกาสเข้ามาเรียนในตัวเมืองเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ โอ้ยยยย!! เข้าเมืองมาซะไกลเลย จขกท.พาเพื่อนๆออกมาสัมผัสกับบรรยากาศที่บ้านนอกบ้างอะไรบ้าง มาเข้าสู่เนื้อหากันเลยดีกว่า นอกเรื่องมาซะไกลลล.... แฮ่ๆๆ

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

“บนโลกใบนี้ยังมีเรื่องราวที่รอให้เราค้นหาและเรียนรู้อีกตั้งมากมาย ขึ้นอยู่กับเราเองว่าจะย่ำอยู่กับที่เดิมๆ
หรือจะก้าวออกไปเผชิญกับสิ่งใหม่ๆ ฝันได้คิดได้ แต่ไม่ลงมือทำ นั่นก็เท่ากับไม่มีความสำเร็จใดๆเกิดขึ้นในชีวิตเลย...
คนเรามีเวลาเท่าๆกันคือ 24 ชม. ใน 1 วัน อย่ารอให้มีเวลาว่างหรือรอให้มีเงินมากๆ แล้วถึงตามหาสิ่งที่ฝัน
เพราะถ้าเรารอถึงวันนั้น ฝันไม่อาจเป็นจริงได้ ...ทำเถอะค่ะ เพื่อความสุขเพื่อความฝันของเราเอง....
จาก facebook fanpage “ชีวิตเด็กน้อยบนดอยเขา”
--------------------------------------------------------------------------------

กาลครั้งหนึ่งไม่นานมานี้ จขกท.ได้มีโอกาสไปบริจาคสิ่งของและทำกิจกรรมให้กับเด็กๆที่ ร.ร.บ้านแม่เลา หมู่5 ต.ป่าแป๋ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่
เนื่องจากเป็นความฝันอย่างหนึ่งที่อยากไปบริจาคสิ่งของให้กับเด็กๆที่บนดอย จากความฝันก็กลายเป็นความจริงซะงั้น 555
-เริ่มออกเดินทางจากแม่ริม-ไปร.ร.บ้านแม่เลาเวลา13.00น. โดยรถมอเตอร์ไซต์คู่ใจ^^ เป็นระยะทาง 83.5 กม. เป็น 83.5 กม. ที่ยาวนานที่สุดในชีวิต
ต้องขับมอเตอร์ไซต์ขึ้นไปด้วยตัวเองและเพื่อนๆอีก 6-7 คน (บอกเลยว่าตูดของ จขกท.กับเพื่อนๆระบมกันเลยที่เดียว><" ) แต่มีคณะของ จขกท.อีก 10 กว่าคนที่ไปกับรถยนต์ วันที่เดินทาง จขกท.เลยจัดเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มที่อยากซิ่งมอเตอร์ไซ์ไปเอง แบบว่าชิวๆอะนะ*-* และกลุ่มที่ 2 คือกลุ่มที่เอารถยนต์ไปเพื่อบรรทุกของใช้ส่วนตัวต่าง กับสิ่งของที่จะไปบริจาคให้แก่เด็กๆที่ร.ร.

ความสวยงามของทริปนี้คือ
1.ไปตอนปลายฝนต้นหนาว
2.ได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติสุดๆ โดยเฉพาะเพื่อนๆที่เอารถมอเตอร์ไซไปกัน
3.มีการทำถนนใหม่ตอลดสายไปจนถึง ร.ร. ถนนเป็นแบบดินลูกลังเลยจ้าาา
4.ที่ ร.ร. เป็นระบบน้ำแบบประปาภูเขา !!!

" แต่ก็...นะ ถึงแม้ว่าการเดินทางมันอาจจะดูลำบากและมีเหตุการณ์ต่างๆที่ทำให้ จขกท.ไขว้เขวบ้าง แต่ถ้าเราตั้งใจไว้แล้ว เราก็ไม่ควรเปลี่ยนใจ คิดการณ์ใหญ่ใจต้องเหี้ยม เฮ้!!! "

โอ้...ถึงแล้ว ร.ร.บ้านแม่เลา หมู่5 ต.ป่าแป๋ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ร.ร.บ้านแม่เลาเป็น ร.ร.ที่อยู่ในหุบเขา มีภูเขาล้อมรอบ แต่ยังดีที่มีสัญญาณโทรศัพท์สามารถที่ติดต่อกับโลกภายนอกได้ ไปวันแรกไฟที่ ร.ร.ก็ดับโดยไม่รู้สาเหตูจ้า
"วันแรกของการถูกเนรเทศเข้าใจหัวอกของแดจังกึมตอนถูกเฉดหัวไปเกาะเซจู"
Cr.คิดถึงวิทยา. นี่แดจังกึมก็คงอยากให้ไฟมาเร็วๆเหมือนกันสินะ อิอิ

ตอนนี้ทาง จขกท.และคณะก็มาถึง ร.ร.ก็เกือบจะเย็นแล้ว เลยต้องรีบพากันไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวให้เสร็จเพื่อรีบไปรับประทานอาหารเย็นต่อ แล้วช่วยกันเตรียมของที่จะมอบให้กับเด็กๆและเตรียมกิจกรรมให้เด็กๆได้ร่วมสนุกสนานในอีกวันหนึง พอทุกคนต่างทำงานนที่นตัวเองได้รับมอบหมายเสร็จเวลาก็ปาไปเกือบจะ 5 ทุ่มกว่าแล้ว ทุกคนรีบเก็บของเข้าที่แล้วรีบพากันเข้านอนให้ไวที่สุด เนื่องจากทุกคนต่างก็เหนื่อยกับการเดินทางในช่วงบ่ายทั้งวัน อีกอย่างวันพรุ่งนี้ทุกคนต้องตื่นเช้าด้วย

Good Morning เช้าวันใหม่ค่ะ ที่ ร.ร.แห่งนี้มีอากาศที่เย็นมากเข้าขั้นหนาวสุดๆเลยก็ว่าได้ จขกท.ปรับตัวแทบไม่ทันแหนะ!! แต่ยังดีนะค่ะคุณครูที่อยู่ประจำ ร.ร. บอกว่า ร.ร.บ้านแม่เลา มีอากาศที่เย็นตลอดปีเลยก็ว่าได้ค่ะ จขกท.เลยจัดหนักจัดเต็มเรื่องเรื่องเสื้อกันหนาวกับผ้าห่มเอาแบบให้หายหนาวกันเลยที่เดียว อิอิ. เช้านี้ จขกท.และเพื่อนๆปลุกกันตื่นนอนเวลาตี 5 เพื่อตื่นมาทำธุระส่วนตัวและรับประทานอาหารเช้า และรอเวลาเด็กๆมาร.ร. ในตอน 7 โมงเช้าด้วย จขกท.อยากบอกว่าบรรยากาศตอนเช้าของร.ร. ที่นี้มีหมอกด้วยค่ะ

เวลา 7.00น. ผู้ปกครองเริ่มทยอยมาส่งเด็กๆมาเรียน และจะมีรถเดือนรับ-ส่งเด็กนักเรียนที่มาจากหมู่บ้านหัวเลาอีก1คันค่ะ ซึ่งเด็กส่วนใหญ่ที่มาเรียนนั้นจะเป็นเด็กชาวเขาเผ่ากระเหรี่ยง ประมาณ 90% อีก 10% ป็นเด็กคนเมือง

8.00น. จะมีเสียงเคราะระฆังดังขึ้นเป็นจังหวะอยู่สามครั้ง เต้งๆ เต้งๆ เต้งๆ ของเด็กป.5 ป.6 ที่ได้รับหน้าที่นี้เป็นคนส่งสัณญาณให้กับน้องๆที่เล็กกว่าว่าถึงเวลาเข้าแถวแล้วให้รีบพากัน

เด็กๆร่วมกันทำกิจกรรมหน้าเสาธงค่ะ

พอเสร็จจากการทำกิจกรรมหน้าเสาธงแล้ว เด็กๆต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้องเรียนเพื่อเรียนในวิชาต่างๆของตนเองตามปกติ

พอเวลา 12.00น. จะมีเสียงระฆังดังขึ้นอีกครั้งหนี่ง เพื่อบกบอกว่าเป็นเวลาพักรับประทานอาหารเที่ยงแล้ว ให้นักเรียนทุกคนเตรียมถาดตักอาหารไปที่โรงอาหาร การรับประทานอาหารของเด็กที่นี่จะใช้ระบบพี่ดูแลน้อง คือพี่จะตักอาหารทุกอย่างให้กับน้องๆแทนอาจารย์เป็นประจำทุกวัน พอพี่ตักอาหารให้น้องครบทุกคนรวมทั้งตัวเองแล้วก็จะมานั้งที่โต๊ะอาหารแล้วสั่งน้องๆให้พนมมือขึ้น แล้วนำน้องกล่าวคำขอบคุณอาหารทุกๆครั้ง
"ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง
อย่ากินทิ้งขวาง เป็นของมีค่า
ชาวนาเหนื่อยยาก ลำบากนักหนา
สงสารบรรดา คนที่ยากจน
ในโลกนี้ยังมีคนที่จนยาก
ต้องลำบาก อัตคัดแสนขัดสน
อย่ากินทิ้งกินขวาง ตามใจตน สงสารคนจนที่ไม่มีกิน"

เวลา 13.00น. ก็จะมีเสียงเคราะระฆังดังขึ้นอีก ส่งเสียงเตือนว่าถึงเวลาแปรงฟันแล้ว พอเด็กๆแปลงฟันเสร็จก็จะพากันมาเข้าแถวที่หน้าระเบียงของอาคารเรียนเพื่อทำการนั่งสมาธิทุกครั้งก่อนที่จะเข้าเรียนในช่วงบ่าย ส่วนเด็กอนุบานก็จะได้นอนหลับค่ะ

มาถึงเวลา 16.00น. เสียงเคราะระฆังดังขึ้นอีกครั้งเป็นสัญญาณเตื่อนให้เด็กๆว่าให้รีบมาเข้าแถว พอเด็กๆทำกิจกรรมเสร็จหมดทุกอย่างในตอนเย็น ต่างพากันแยกย้ายกลับบ้าน ก็จะมีผู้ปกครองมารอรับเด็กๆกลับบ้าน ส่วนเด็กอีกกลุ่มหนึ่งก็จะนั่งรถรับ-ส่งนักเรียนกลับบ้าน เด็กๆเห็นผู้ปกครองมารับดีใจกันใหญ่เลยค่ะบอกว่าจะได้กลับบ้านแล้ว เย้ๆๆๆๆ