สวัสดีนะ
กะทู้เราอาจดูไร้สาระไปซักหน่อยสำหรับใครหลายคนนะแต่เราก็คิดมากคิดเยอะไง อยากรู้ความรู้สึกความเห็นจากคนอื่นบ้างเหมือนเรากำลังคุยกับเพื่อนไง คำตอบจะเป็นไงเราก็จะเก็บมาคิดมาทบทวนเพราะอย่างน้อยเราเลือกที่จะฟังความรู้สึกคนอื่นแล้วเราก็ต้องรับให้ได้ กะทู้เราสำหรับคนชอบอ่านเลยนแบบมีเวลาว่างก็สไลด์อ่านเรื่อยๆเพราะมันอาจจะยาวเวิ่นเว้อหรืออะไรก็ชั่งเถอะ
เรื่องของเรา..เราเคยมีแฟน เราเคยรักกันมากเราเคยมีความทรงจำดีๆหลายๆอย่างด้วยกันเราเคยไปไหนมาไหนด้วยกันเราเคยสนุกหัวเราะด้วยกันเราเคยนั่งร้องไห้ด้วยกันปลอบกันปรึกษาปัญหาด้วยกันเราคบกันตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้เรามหาลัยแล้วสามปีมาแล้วที่เรารักกันมีความทรงจำดีๆด้วยกันไปไหนด้วยกันจนกลายเป็นโลโก้คนคู่ไปแหละฮ่าๆเวลาไปไหนคนเดียวก็มักมีคนถามหรือไม่ก็แม่ค้าขายน้ำขายของถามหา "เอ้า อีกคนไปไหนซะละ" "อ่าว ไม่พาแฟนมาด้วยหรอวันนี้" "อ้าวน้องคนนั้นไปไหนแล้ว มาทีไรกัดกันทุกทีฮ่าๆ" เห็นมั้ยมันดูมีความสุขสำหรับเรามากนะเพราะถ้าเราไม่มากับแม่ก็ต้องมากับเขา เขาคนนั้น...
แต่ก็นั้นแหละมีรักก็ต้องมีจาก..
วันนี้เรากับเขากลายเป็นแค่คนเคยรักและคนเคยรู้จัก แปลกจังคนที่เคยรักกันมากๆอยู่ด้วยกันกินข้าวร้องเพลงสนุกเฮฮาด้วยกัน วันนี้กลายเป็นคนแปลกหน้ากันเจอกันกลับทำหน้าเหมือนต่างคนเป็นอากาศธาตุของกันและกันเหมือนคนที่แค่เดินสวนกันไม่ได้มีความรู้สึกอะไร เขาทำได้ยังไงนะ... แม้แต่รอยยิ้มเขาเราก็ไม่ได้รับมันอีก เสียงหัวเราะที่เคยได้ยิน เสียงอ้อนๆของเขาที่เราเคยได้ฟัง คำพูดปลอบโยนจากเขา ความรู้สึกต่างๆที่เคยได้รับจากเขา วันนี้มันไม่มีอีกแล้วไงเขาไม่ได้ให้เราอีกแล้ว...เราไม่ได้ไปต่อ...
เราอยากให้เธอได้เห็นกะทู้อันนี้ของเรา เธอไม่รู้หรอกว่าเราหมายถึงเธอแต่มันก็ดีแล้วแหละ แค่เธอเข้าอ่านไม่สไลด์ข้ามไปหรืออะไรเราก็ดีใจแล้วเพราะอย่างน้อยวันนี้เราก็ได้บอกความรู้สึกของเราให้เธอได้รับรู้บ้าง
เราคิดถึงเธอมากนะ คิดถึงทุกวัน อนาคตของเรายังมีเธออยู่นะ เธอยังเป็นคนที่จะเดินไปข้างหน้ากับเราอยู่นะ ถ้าเธอเหนื่อยเธอท้อเธอนึกถึงเรานะ เพราะนอกจากแม่ที่เรานึกถึงตลอดเวลาแล้วยังมีเธอที่เคยเป็นกำลังใจให้เรานะ แม้ตอนนี้เธอจะไม่อยู่ข้างเราเพื่อพูดมันแล้วแต่เรายังอยู่ตรงนี้พูดมันส่งให้เธอตลอดนะ ไม่มีเรากวนใจแล้วไม่ต้องตามง้อใครแล้วไม่ต้องมานั่งเสียความรู้สึกแล้วเธอโอเคแล้วใช่มั้ย... แต่เรายังไม่โอเคเลย
ถึงมันจะผ่านมาหลายเดือนแล้วที่เธอบอกเลิกเรา แต่เราไม่เคยเลิกกับเธอเลยนะ เธอยังเป็นคนเดิมของเรานะ ถ้ามีใครทำให้เธอเจ็บเธอกลับมาหาเรานะ เราจะรักษาความรู้สึกให้เอง เราขอโทษที่เรายังลืมเธอไม่ได้ เราอ่อนแอเองเราไม่อยากให้ใครเข้ามาแทนที่เธอเลยนะ ความทรงจำความผูกพันของเธอมันยังชัดเจนตลอดเลยนะเธอจะเชื่อมั้ยว่าเรายังร้องไห้คิดถึงเธอตลอด ในโลกโซเชี่ยลเธอเห็นเราปกติดีแต่เธอรู้มั้ยเราต้องเก็บความรู้สึกไว้ขนาดไหนเราไม่อยากให้ใครสมน้ำหน้าเรา เราไม่อยากให้ใครมาถาม เราไม่อยากตอบคำถามใคร เราไม่รู้หรอกนะ ว่าคนที่ลืมคนที่เคยรักกันได้แล้วเขาทำยังไงเขาต้องผ่านความรู้สึกเลวร้ายมาขนาดไหน กว่าจะพ้นจุดนั้นมาได้ แต่เรายังทำไม่ได้เลย อีกนานเท่าไรยังไม่รู้ รู้แค่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ และไม่คิดทำ เราลองพยายามทุกอย่างแล้วบล็อคเธอจากโลกโซเชียล เลิกถามถึงเรื่องเธอจากคนรอบข้าง เลิกดูรูปเก่าๆ แต่มันก็แค่นั้น เพราะมันยังอยู่ในความทรงจำตลอด มันไม่รู้จะทำยังไงให้ลบไปได้ ขอโทษที่โง่ ขอโทษที่เลือกเธอ ขอโทษที่ให้เธอเดินเข้ามาในชีวิต ขอโทษที่ให้เธอมาเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดแบบนี้
ขอโทษที่ไม่รู้จะทำยังไงให้มันลืมสักทีขอโทษที่สามปีแล้วเราจะลืมเธอได้ในสามวันเราทำไม่ได้เราทำแบบเธอไม่ได้ ที่ผ่านมาเธอดีมากๆดีทุกอย่างแต่ระยะเวลาที่เราห่างกันเราต่างที่เรียนกันอายุเราต่างกันหรืออะไรที่ทำให้เธอปลี่ยนไปจนวันนึงกลายเป็นคำว่าเลิกทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาทะเลาะกันขนาดไหนแรงแค่ไหนเธอไม่เคยพูดคำว่าเลิกด้วยซ้ำแต่ครั้งนี้ครั้งเดียวกับคำว่าเลิกที่เธอพูดแล้วเธอไปเราเสียใจจริงๆ
เรายังทำไม่ได้จริงๆ
ขอโทษ...
08.11.2015
ความรู้สึกของคนที่ยังรอใครบางคนที่รู้ว่าเขาไม่กลับมา
กะทู้เราอาจดูไร้สาระไปซักหน่อยสำหรับใครหลายคนนะแต่เราก็คิดมากคิดเยอะไง อยากรู้ความรู้สึกความเห็นจากคนอื่นบ้างเหมือนเรากำลังคุยกับเพื่อนไง คำตอบจะเป็นไงเราก็จะเก็บมาคิดมาทบทวนเพราะอย่างน้อยเราเลือกที่จะฟังความรู้สึกคนอื่นแล้วเราก็ต้องรับให้ได้ กะทู้เราสำหรับคนชอบอ่านเลยนแบบมีเวลาว่างก็สไลด์อ่านเรื่อยๆเพราะมันอาจจะยาวเวิ่นเว้อหรืออะไรก็ชั่งเถอะ
เรื่องของเรา..เราเคยมีแฟน เราเคยรักกันมากเราเคยมีความทรงจำดีๆหลายๆอย่างด้วยกันเราเคยไปไหนมาไหนด้วยกันเราเคยสนุกหัวเราะด้วยกันเราเคยนั่งร้องไห้ด้วยกันปลอบกันปรึกษาปัญหาด้วยกันเราคบกันตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้เรามหาลัยแล้วสามปีมาแล้วที่เรารักกันมีความทรงจำดีๆด้วยกันไปไหนด้วยกันจนกลายเป็นโลโก้คนคู่ไปแหละฮ่าๆเวลาไปไหนคนเดียวก็มักมีคนถามหรือไม่ก็แม่ค้าขายน้ำขายของถามหา "เอ้า อีกคนไปไหนซะละ" "อ่าว ไม่พาแฟนมาด้วยหรอวันนี้" "อ้าวน้องคนนั้นไปไหนแล้ว มาทีไรกัดกันทุกทีฮ่าๆ" เห็นมั้ยมันดูมีความสุขสำหรับเรามากนะเพราะถ้าเราไม่มากับแม่ก็ต้องมากับเขา เขาคนนั้น...
แต่ก็นั้นแหละมีรักก็ต้องมีจาก..
วันนี้เรากับเขากลายเป็นแค่คนเคยรักและคนเคยรู้จัก แปลกจังคนที่เคยรักกันมากๆอยู่ด้วยกันกินข้าวร้องเพลงสนุกเฮฮาด้วยกัน วันนี้กลายเป็นคนแปลกหน้ากันเจอกันกลับทำหน้าเหมือนต่างคนเป็นอากาศธาตุของกันและกันเหมือนคนที่แค่เดินสวนกันไม่ได้มีความรู้สึกอะไร เขาทำได้ยังไงนะ... แม้แต่รอยยิ้มเขาเราก็ไม่ได้รับมันอีก เสียงหัวเราะที่เคยได้ยิน เสียงอ้อนๆของเขาที่เราเคยได้ฟัง คำพูดปลอบโยนจากเขา ความรู้สึกต่างๆที่เคยได้รับจากเขา วันนี้มันไม่มีอีกแล้วไงเขาไม่ได้ให้เราอีกแล้ว...เราไม่ได้ไปต่อ...
เราอยากให้เธอได้เห็นกะทู้อันนี้ของเรา เธอไม่รู้หรอกว่าเราหมายถึงเธอแต่มันก็ดีแล้วแหละ แค่เธอเข้าอ่านไม่สไลด์ข้ามไปหรืออะไรเราก็ดีใจแล้วเพราะอย่างน้อยวันนี้เราก็ได้บอกความรู้สึกของเราให้เธอได้รับรู้บ้าง
เราคิดถึงเธอมากนะ คิดถึงทุกวัน อนาคตของเรายังมีเธออยู่นะ เธอยังเป็นคนที่จะเดินไปข้างหน้ากับเราอยู่นะ ถ้าเธอเหนื่อยเธอท้อเธอนึกถึงเรานะ เพราะนอกจากแม่ที่เรานึกถึงตลอดเวลาแล้วยังมีเธอที่เคยเป็นกำลังใจให้เรานะ แม้ตอนนี้เธอจะไม่อยู่ข้างเราเพื่อพูดมันแล้วแต่เรายังอยู่ตรงนี้พูดมันส่งให้เธอตลอดนะ ไม่มีเรากวนใจแล้วไม่ต้องตามง้อใครแล้วไม่ต้องมานั่งเสียความรู้สึกแล้วเธอโอเคแล้วใช่มั้ย... แต่เรายังไม่โอเคเลย
ถึงมันจะผ่านมาหลายเดือนแล้วที่เธอบอกเลิกเรา แต่เราไม่เคยเลิกกับเธอเลยนะ เธอยังเป็นคนเดิมของเรานะ ถ้ามีใครทำให้เธอเจ็บเธอกลับมาหาเรานะ เราจะรักษาความรู้สึกให้เอง เราขอโทษที่เรายังลืมเธอไม่ได้ เราอ่อนแอเองเราไม่อยากให้ใครเข้ามาแทนที่เธอเลยนะ ความทรงจำความผูกพันของเธอมันยังชัดเจนตลอดเลยนะเธอจะเชื่อมั้ยว่าเรายังร้องไห้คิดถึงเธอตลอด ในโลกโซเชี่ยลเธอเห็นเราปกติดีแต่เธอรู้มั้ยเราต้องเก็บความรู้สึกไว้ขนาดไหนเราไม่อยากให้ใครสมน้ำหน้าเรา เราไม่อยากให้ใครมาถาม เราไม่อยากตอบคำถามใคร เราไม่รู้หรอกนะ ว่าคนที่ลืมคนที่เคยรักกันได้แล้วเขาทำยังไงเขาต้องผ่านความรู้สึกเลวร้ายมาขนาดไหน กว่าจะพ้นจุดนั้นมาได้ แต่เรายังทำไม่ได้เลย อีกนานเท่าไรยังไม่รู้ รู้แค่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ และไม่คิดทำ เราลองพยายามทุกอย่างแล้วบล็อคเธอจากโลกโซเชียล เลิกถามถึงเรื่องเธอจากคนรอบข้าง เลิกดูรูปเก่าๆ แต่มันก็แค่นั้น เพราะมันยังอยู่ในความทรงจำตลอด มันไม่รู้จะทำยังไงให้ลบไปได้ ขอโทษที่โง่ ขอโทษที่เลือกเธอ ขอโทษที่ให้เธอเดินเข้ามาในชีวิต ขอโทษที่ให้เธอมาเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดแบบนี้
ขอโทษที่ไม่รู้จะทำยังไงให้มันลืมสักทีขอโทษที่สามปีแล้วเราจะลืมเธอได้ในสามวันเราทำไม่ได้เราทำแบบเธอไม่ได้ ที่ผ่านมาเธอดีมากๆดีทุกอย่างแต่ระยะเวลาที่เราห่างกันเราต่างที่เรียนกันอายุเราต่างกันหรืออะไรที่ทำให้เธอปลี่ยนไปจนวันนึงกลายเป็นคำว่าเลิกทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาทะเลาะกันขนาดไหนแรงแค่ไหนเธอไม่เคยพูดคำว่าเลิกด้วยซ้ำแต่ครั้งนี้ครั้งเดียวกับคำว่าเลิกที่เธอพูดแล้วเธอไปเราเสียใจจริงๆ
เรายังทำไม่ได้จริงๆ
ขอโทษ...
08.11.2015