เมื่อมีเด็กแว้นส์มาเป็นเพื่อนบ้าน ขอคำแนะนำทีคะ

อัพเดทนะคะ
ขออนุญาลบเนื้อหากระทู้นี้นะคะ เริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย มีข้อความถามระบุที่อยู่ตรงบ้างไม่ตรงบ้าง กลัวว่าน้องแว้นส์จะมาอ่านเจอเเล้วจะยิ่งบานปลาย หรือน้องแว้นส์จากพื้นที่อื่นที่เข้ามาอ่านเจอจะเข้าใจผิดคิดว่าเพื่อนบ้านเอามาลง ขอบอกตรงนี้ว่าบุคคลที่กล่าวอ้างถึงได้มีการสลับบทพูด มีการย่อกระชับเนื้อหา ได้มีการเปลี่ยนลักษณะตัวบุคคล(เพื่อนบ้าน)ที่กล่าวอ้างถึง ดังนั้นอย่าตัดสินใจเอาเองว่าที่กล่าวถึงใช่เพื่อนบ้านของคุณหรือไม่ ขอคงกระทู้ไว้ซักพักเพื่อขอขอบคุณน้ำใจทุกๆ ท่านจริงๆ ค่ะ

ตอนนี้ได้คุยตกลงกับเพื่อนบ้านเป็นที่เรียบร้อยค่ะ ขอขอบคุณทุกๆ ความเห็น ทุกๆ ความเห็นใจ ทุกๆ น้ำใจนะคะ

ตอนแรกคิดว่าจะลบทั้งกระทู้เลย เเต่เห็นว่ามีหลายๆ คนก็ประสบชะตากรรมเดียวกัน กระทู้นี้น่าจะเป็นอีกแหล่งที่รวมความเห็น ข้อมูลต่างๆ เพื่อให้ท่านที่ประสบชะตากรรมเดียวกันได้ไว้อ่านกันนะคะ


===เผื่อน้องๆสายแว้นส์มาอ่านเจอ หนูจะทำอะไรก็ได้คะถ้ามันไม่รบกวนคนอื่น หนูคิดดูนะสิ่งที่พวกหนูทำตั้งแต่ทำรถเสียงก็ดังรบกวนเวลานอนชาวบ้านเค้า คนเรามีการมีงานต้องทำ ต้องการเวลาพักผ่อน เวลาที่หนูไปซิ่งรถที่ไหนคนอื่นก็ต้องคอยระวัง แว้นกลับบ้านที่ดึกดื่นเราก็ต้องสะดุ้งตื่น ขอโทษนะลูกนะ เราก็มีน้องเป็นเด็กแว้นส์มาก่อน ตอนหลังมันก็ถีบตัวเองเป็นนักแข่งมอไซร์ จนตปท. แย่งกันซื้อตัวถ้ารักจะทำอะไร ทำมันให้ดีให้เป็นอาชีพที่มั่นคงเลี้ยงตัวเองได้ ไม่รบกวนคนอื่น แล้วไหนจะเรื่องทะเลาะวิวาท เราก็เคยผ่านช่วงวัยรุ่นมา ความฮ้าวความเดือดเราเข้าใจคะ เรื่องปืน เรื่องแบคหากันไม่ยาก (แค่เราไม่มี 55555 ไม่ใช่นักเลง) แต่อย่าให้เดือดร้อนคนอื่น หมู่บ้านนี้เค้าอยู่กันมา 30 กว่าปี ไม่มีเรื่องวุ่นวาย เราอยู่มีเป็นปีเดินเข้าออกหมู่บ้านไม่เคยต้องระแวง แต่หนูคิดดูว่าพวกหนูมาอยู่แค่ไม่กี่เดือน คนที่อยู่ก็ไม่มีความสุขแล้วคะ ที่อุดหูก็ซื้อมาใช้จนขี้หูเหนียวแล้วลูกเอ๋ย ในทางกลับกันถ้าเราเป็นโรคระบาดที่ต้องโดนกักตัว แล้วเราหนีกลับมาอยู่บ้านข้างๆน้องเนี่ย น้องจะสบายใจไหมคะ? เราจะใช้คำเดียวกับน้องได้ไหมว่าทุกคนควรยอมรับความเสี่ยง?

หนูอย่ายัดเยียดความเสี่ยงที่หนูสร้างมาให้คนอื่นสิคะ อยากเกเร อยากตายก็ไป อย่ามาให้เดือดร้อนคนอื่นคะ นึกสิคะขนาดเพื่อนหนูโดนตีมาหนูรักเพื่อนหนูยังเจ็บแค้นแทนขนาดนั้น แฟนเราเราก็รัก เพื่อนเราเราก็รัก ทั้งเพื่อนทั้งแฟนก็รักก็ห่วงเราแทบจะต้องลางานเสียงานเสียการมานั่งเฝ้าบ้านเนี่ย พ่อแม่เราก็รักเรามากกว่าที่พวกหนูรักเพื่อนกันเองเสียอีก ถ้าเราโดนลูกหลงมาเป็นอะไรไป พ่อแม่เราจะต้องเสียใจขนาดไหน มันเป็นสิ่งที่พ่อแม่เราต้องเจอหรอคะ? มันยิ่งกว่าที่พวกหนูเจ็บเวลาเพื่อนโดนตีนะ ทุกคนมีพ่อมีแม่คะ จะแก่ขนาดไหนเค้ามีคนที่เค้ารักเค้าห่วงกันทั้งนั้น ชีวิตมันชดเชยไม่ได้นะคะน้อง รถ ข้าวของที่พวกหนูยิงพลาดไปโดน ปาของไปโดนพัง พวกหนูรับผิดชอบชดใช้ให้เค้าหรือเปล่า? ทำอะไรหนูต้องคิดให้มากๆ มีความรับผิดชอบด้วยค่ะ ถ้ารับผิดชอบผลที่จะตามมาไม่ได้ทั้งตั้งใจ และไม่ตั้งใจ แต่ทุกอย่างมันมาจากการกระทำของหนู หนูก็อย่าทำ อย่าทำอะไรแล้วหนักหัวคนอื่นคะ