ในห้องแล็ปแห่งหนึ่งใจกลางเมืองวอชิงตัน ซึ่งมีดร.คนหนึ่งที่ชื่อว่าดร.มาฮิม ซัวเรสที่ซึ่งกำลังยืนมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตนเองที่ซึ่งขึ้นเป็นรายชื่อบางอย่าง
"นี่มัน" ดร.ซัวเรสยืนอึ้ง "รายชื่อของคนที่รหัสดีเอ็นเอผิดปกติจากคนอื่นๆ หรื่อว่านี่จะเป็นผู้คนที่มีการวิวัฒนาการกัน"
ดร.ซัวเรสที่ยืนมองรายที่ว่าก็เก็บข้าวของเตรียมตัวไปตามหาคนที่อยู่ในรายชื่อเหล่านั้น เพื่อตรวจสอบรหัสดีเอ็นเอที่ถูกเปลี่ยนไปและตามหาความจริงที่ทำให้พวกเหล่าเขานั้นเป็นคนที่พิเศษ
ท่ามกลางห้องเรียนแห่งหนึ่งในโรงเรียนเซนจุ ซึ่งในห้องมีนักเรียนม.ปลายคนหนึ่งกำลังนอนหมอบบนโต๊ะเรียนโดยตั้งหนังสือบังหน้าเอาไว้
"จะอยู่แบบนั้นไปถึงใหนกันมิทราบ นายลืมสัญญาที่ฉันบอกนายไว้แล้วหรือยังไงกัน เคนกิ"
เคนกิ คาวาโมโตะเป็นนักเรียนม.ปลายที่พิเศษ เพราะเขามีพลังประหลาดที่เกิดจากรหัสดีเอ็นเอที่ผิดปกติไปจากคนอื่นๆ ซึ่งเคนกิเคยถูกมองเป็นตัวประหลาดทำให้เขาไม่ค่อยกล้ามีเพื่อน
"โทษทีน่ะ คือฉัน…แค่รู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไรน่ะ แต่ฉันไม่เป็นไรหรอกน่ะ แค่ฉัน…"
"แค่? แค่อะไรเหรอนายช่วยบอกให้ชัดๆให้ฉันได้รู้ด้วยสิ ฉันจะได้ช่วยนายได้"
"ไม่เป็นไร" เคนกิลุกขึ้นยืน "เอาล่ะเราไปคุยปัญหาของเธอดีกว่าจะได้เสร็จเรื่องเสร็จราวไป จะได้…"
ระหว่างที่การสนทนาเคนกิกำลังยืนคุยกับเพื่อนสาวคนหนึ่ง ทันใดนั้นเสียงประกาศจากประชาสัมพันธ์ก็ดังไปทั่วโรงเรียนจนรู้ทั่วทั้งโรงเรียนว่าประกาศอะไร
"คาวาโมโตะ เคนกิและคาวาโมโตะ ยูมิ ขอให้มาที่ห้องผู้อำนวยการ ณ เวลานี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ!!"
เมื่อเสียงประกาศเงียบลงเคนกิที่ยืนฟังด้วยความตั้งใจก็เดินออกจากห้องโดยที่ปล่อยให้เพื่อนสาวที่มาคุยกับเขายืนอยู่กับโต๊ะที่เขานั่ง
เคนกิเดินไปตามทางเดินระหว่างตึกอาคารเรียนโดยไม่ค่อยรีบร้อนเพราะอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาเท่าไร ทันใดนั้นยูมิก็วาร์ปมาโผล่ข้างเคนกิ
"พี่ค่ะ" ยูมิเดินมาเคนกิ "นี่ทำอะไรไว้หรือเปล่าจู่ๆก็ถูกเรียนให้ไปหาแบบนี้ หรือว่าแค่เรียกไปเฉยๆเท่านั้น"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน" เคนกิส่ายหน้าไปมา "แต่พวกเราก็ต้องห้ามใช้พลังประหลาดนั้นแล้วไปหาแบบปกติ เข้าใจไหม?"
"เข้าใจแล้วค่ะ" ยูมิพยักหน้าตอบรับ
เมื่อเคนกิกับยูมิเดินมาถึงหน้าห้องผู้อำนวยการ เคนกิสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยเอือมมือเลื่อนประตูออกช้าจนสุด ก็เห็นผู้อำนวยการนั่งรอพวกเคนกิอย่างใจเย็นที่สุด
"มีอะไรเหรอครับ" เคนกิเดินเข้ามาด้านในกับยูมิ "ถึงได้เรียกพวกผมมาแบบนี้ล่ะครับ?"
"ไม่ใช่หรอกที่จะคุยกับพวกเธอ เขาต่างหากที่อยากคุยกับพวกเธอ" มีชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ก็หันมาหาพวกเคนกิ
"ยินดีที่ได้รู้จัก" ดร.ซัวเรสลุกขึ้นมาจับมือ "ฉันดร.มาฮิม ซัวเรสจากอเมริกา แล้วพวกเธอ…?"
"คาวา…ไม่สิ เคนกิ คาวาโมโตะ" เคนกิจับมือดร.ซัวเรส "และยูมิ น้องสาวผมเองครับ"
ระหว่างที่เคนกิและดร.ซัวเรสยืนคุยกันโดยเป็นไปด้วยความราบรื่นและเป็นไปด้วยดี จนกระทั่งทุกอย่างก็เปลี่ยนเมื่อเกิดระเบิดจากด้านนอกห้องผู้อำนวยการ ซึ่งทำให้เกิดการสั่นไหวของอาคารจนเกิดรอยร้าว
"เกิดอะไรขึ้นกัน?!" เคนกิยืนมองรอยร้าวที่แตกตามกำแพงจากทางหน้าต่าง ซึ่งกระจกก็การร้าวจนล้นกระจายตามพื้น
"ดร.ซัวเรส รีบพาผู้อำนวยการออกจากห้องนี้ด่วนด้วยครับ ขอร้องเถอะครับ" เคนกิเดินไปหาดร.ซัวเรส
"ได้…ได้เลย และพวกเธอห้ามตายน่ะ เพราะพวกเธอคือคนที่พิเศษกว่าคนอื่นๆ" ดร.ซัวเรสจับที่หัวไหล่เคนกิ "เข้าใจน่ะ"
ดร.ซัวเรสพาผู้อำนวยการออกไปจากห้องเหลือแค่เคนกิและยูมิ ซึ่งเคนกิเดินเข้าใกล้หน้าต่างบานนั้นเพื่อดูแหล่งที่มาและการเกิดของระเบิด
"ฮาๆ ได้เจอกันเสียทีน่ะ หนุ่มพลังเคลื่อนย้ายสิ่งของ" มีชายคนหนึ่งลอยลงมาพอดีกับหน้าต่างที่เคนกิยืนมอง
"แกเป็นใครกัน ต้องการอะไรถึงทำแบบนี้" เคนกิยืนถามแบบหน้าต่อหน้า
"จนเรียกฉันว่าเรด และฉันมานี่เพื่อเอาพลังของแก…ยังไงล่ะ" ชายปริศนาที่ใช้ชื่อว่าเรดมองจ้องหน้ากับเคนกิดหมือนกับจะอ่านใจของเคนกิที่ไม่มีท่าหวาดกลัวแม้แต่น้อย
Evos กำเนิดทีมกู้โลก - Chapter 1
"นี่มัน" ดร.ซัวเรสยืนอึ้ง "รายชื่อของคนที่รหัสดีเอ็นเอผิดปกติจากคนอื่นๆ หรื่อว่านี่จะเป็นผู้คนที่มีการวิวัฒนาการกัน"
ดร.ซัวเรสที่ยืนมองรายที่ว่าก็เก็บข้าวของเตรียมตัวไปตามหาคนที่อยู่ในรายชื่อเหล่านั้น เพื่อตรวจสอบรหัสดีเอ็นเอที่ถูกเปลี่ยนไปและตามหาความจริงที่ทำให้พวกเหล่าเขานั้นเป็นคนที่พิเศษ
ท่ามกลางห้องเรียนแห่งหนึ่งในโรงเรียนเซนจุ ซึ่งในห้องมีนักเรียนม.ปลายคนหนึ่งกำลังนอนหมอบบนโต๊ะเรียนโดยตั้งหนังสือบังหน้าเอาไว้
"จะอยู่แบบนั้นไปถึงใหนกันมิทราบ นายลืมสัญญาที่ฉันบอกนายไว้แล้วหรือยังไงกัน เคนกิ"
เคนกิ คาวาโมโตะเป็นนักเรียนม.ปลายที่พิเศษ เพราะเขามีพลังประหลาดที่เกิดจากรหัสดีเอ็นเอที่ผิดปกติไปจากคนอื่นๆ ซึ่งเคนกิเคยถูกมองเป็นตัวประหลาดทำให้เขาไม่ค่อยกล้ามีเพื่อน
"โทษทีน่ะ คือฉัน…แค่รู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไรน่ะ แต่ฉันไม่เป็นไรหรอกน่ะ แค่ฉัน…"
"แค่? แค่อะไรเหรอนายช่วยบอกให้ชัดๆให้ฉันได้รู้ด้วยสิ ฉันจะได้ช่วยนายได้"
"ไม่เป็นไร" เคนกิลุกขึ้นยืน "เอาล่ะเราไปคุยปัญหาของเธอดีกว่าจะได้เสร็จเรื่องเสร็จราวไป จะได้…"
ระหว่างที่การสนทนาเคนกิกำลังยืนคุยกับเพื่อนสาวคนหนึ่ง ทันใดนั้นเสียงประกาศจากประชาสัมพันธ์ก็ดังไปทั่วโรงเรียนจนรู้ทั่วทั้งโรงเรียนว่าประกาศอะไร
"คาวาโมโตะ เคนกิและคาวาโมโตะ ยูมิ ขอให้มาที่ห้องผู้อำนวยการ ณ เวลานี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ!!"
เมื่อเสียงประกาศเงียบลงเคนกิที่ยืนฟังด้วยความตั้งใจก็เดินออกจากห้องโดยที่ปล่อยให้เพื่อนสาวที่มาคุยกับเขายืนอยู่กับโต๊ะที่เขานั่ง
เคนกิเดินไปตามทางเดินระหว่างตึกอาคารเรียนโดยไม่ค่อยรีบร้อนเพราะอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาเท่าไร ทันใดนั้นยูมิก็วาร์ปมาโผล่ข้างเคนกิ
"พี่ค่ะ" ยูมิเดินมาเคนกิ "นี่ทำอะไรไว้หรือเปล่าจู่ๆก็ถูกเรียนให้ไปหาแบบนี้ หรือว่าแค่เรียกไปเฉยๆเท่านั้น"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน" เคนกิส่ายหน้าไปมา "แต่พวกเราก็ต้องห้ามใช้พลังประหลาดนั้นแล้วไปหาแบบปกติ เข้าใจไหม?"
"เข้าใจแล้วค่ะ" ยูมิพยักหน้าตอบรับ
เมื่อเคนกิกับยูมิเดินมาถึงหน้าห้องผู้อำนวยการ เคนกิสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยเอือมมือเลื่อนประตูออกช้าจนสุด ก็เห็นผู้อำนวยการนั่งรอพวกเคนกิอย่างใจเย็นที่สุด
"มีอะไรเหรอครับ" เคนกิเดินเข้ามาด้านในกับยูมิ "ถึงได้เรียกพวกผมมาแบบนี้ล่ะครับ?"
"ไม่ใช่หรอกที่จะคุยกับพวกเธอ เขาต่างหากที่อยากคุยกับพวกเธอ" มีชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ก็หันมาหาพวกเคนกิ
"ยินดีที่ได้รู้จัก" ดร.ซัวเรสลุกขึ้นมาจับมือ "ฉันดร.มาฮิม ซัวเรสจากอเมริกา แล้วพวกเธอ…?"
"คาวา…ไม่สิ เคนกิ คาวาโมโตะ" เคนกิจับมือดร.ซัวเรส "และยูมิ น้องสาวผมเองครับ"
ระหว่างที่เคนกิและดร.ซัวเรสยืนคุยกันโดยเป็นไปด้วยความราบรื่นและเป็นไปด้วยดี จนกระทั่งทุกอย่างก็เปลี่ยนเมื่อเกิดระเบิดจากด้านนอกห้องผู้อำนวยการ ซึ่งทำให้เกิดการสั่นไหวของอาคารจนเกิดรอยร้าว
"เกิดอะไรขึ้นกัน?!" เคนกิยืนมองรอยร้าวที่แตกตามกำแพงจากทางหน้าต่าง ซึ่งกระจกก็การร้าวจนล้นกระจายตามพื้น
"ดร.ซัวเรส รีบพาผู้อำนวยการออกจากห้องนี้ด่วนด้วยครับ ขอร้องเถอะครับ" เคนกิเดินไปหาดร.ซัวเรส
"ได้…ได้เลย และพวกเธอห้ามตายน่ะ เพราะพวกเธอคือคนที่พิเศษกว่าคนอื่นๆ" ดร.ซัวเรสจับที่หัวไหล่เคนกิ "เข้าใจน่ะ"
ดร.ซัวเรสพาผู้อำนวยการออกไปจากห้องเหลือแค่เคนกิและยูมิ ซึ่งเคนกิเดินเข้าใกล้หน้าต่างบานนั้นเพื่อดูแหล่งที่มาและการเกิดของระเบิด
"ฮาๆ ได้เจอกันเสียทีน่ะ หนุ่มพลังเคลื่อนย้ายสิ่งของ" มีชายคนหนึ่งลอยลงมาพอดีกับหน้าต่างที่เคนกิยืนมอง
"แกเป็นใครกัน ต้องการอะไรถึงทำแบบนี้" เคนกิยืนถามแบบหน้าต่อหน้า
"จนเรียกฉันว่าเรด และฉันมานี่เพื่อเอาพลังของแก…ยังไงล่ะ" ชายปริศนาที่ใช้ชื่อว่าเรดมองจ้องหน้ากับเคนกิดหมือนกับจะอ่านใจของเคนกิที่ไม่มีท่าหวาดกลัวแม้แต่น้อย