จะตั้งกระทู้แฉผู้ชายเลวๆที่หลอกฟันเรา คิดว่าเราทำเกินไปไหมคะ?

เจ้าของกระทู้ไม่กล้าพูดเต็มปากว่าถูกข่มขืน

อ่านดูก็รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร

แต่พอฝ่ายชายหนีหายไป ก็เลยแแค้น และบอกว่าตนเองไม่ได้สมยอม

น้องคะ เรื่องแบบนี้ มันไม่มีจุดกี่งกลางหรอก ถึงแม้จะพยายามเข้าข้างตัวเองแค่ไหนก็ตาม

ถ้าสมยอม ก็ไม่ได้ข่มขืน    ถ้าไม่ได้ข่มขืน ก็คือสมยอม

ยอมรับความจริงก่อน แล้วคนในนี้จะช่วยกันปลอบใจ และหาทางออกเอง

เห็นมาเยอะแล้วประเภทคดีพลิก เพราะพูดความจริงครึ่งเดียว

สมมติ ถ้าเค้าไม่หนีหายไป ก็คงเรียกว่าสมยอมงั้นหรือ?

พอเค้าหนีหายไป ก็เรียกว่าการข่มขืนงั้นหรือ?

แล้วถ้าเค้าอ่านกระทู้นี้แล้ววิ่งแจ้นกลับมาล่ะ น้องจะเรียกครั้งนั้นว่าอะไรอีก?

ที่บอกว่าหนีไม่ได้น่ะ ลองสับเท้าวิ่งดูสักก้าวหรือยัง?

หรือต่อให้หนีไม่ได้ยังไงก็ตาม มันก็ไม่เกี่ยว มันอยู่ที่ว่าน้องเป็นยังไงต่อจากนั้น

ถ้าน้องดิ้นๆๆๆๆ ร้องไห้เสียน้ำตา และตะโกนให้คนช่วย ตลอดเวลาที่มันทำล่ะก็ อันนั้นช่มชืน

ถ้าฝืนนิดนึง ตามจริตมารยา หุบปากเงียบแล้วก็เคลิบเคลิ้มเหมือนนางเอกละครไทย  อันนั้นน่ะสมยอม

'ไม่ยอม' กับ 'ไม่ค่อยเต็มใจ'   มันต่างกันเยอะนะน้อง

ผู้หญิงเราส่วนใหญ่ เวลามีอะไรกับแฟนครั้งแรก ก็ไม่ค่อยเต็มใจทั้งนั้นแหละ

แต่ถ้าเสร็จแล้วผู้ชายสานต่อ ก็ถือว่าวิน-วินกันทั้งสองฝ่าย

ถ้าหนูจะบอกว่า หนูกึ่งยิงกึ่งผ่าน ก็คงจะกลัวคนมาด่าเอาทีหลัง

ยิ่งถ้าเค้าไม่หนีหายไปเสียก่อน ตอนนี้อาจจะกำลังจู๋จี๋กันอีกไม่รู้กี่รอบ

ผู้หญิงที่เค้าเด็ดเดี่ยวจริงๆน่ะ เค้าไม่บ่นไม่อะไรด้วยซ้ำ ถึงแม้ผู้ชายจะไม่สานต่อ เพราะเค้าถือว่าตัวเองเลือกเอง

ดังนั้น สู้เล่ามาตรงๆแต่แรกดีกว่า  ยิ่งไอประเภทเหตุเกิดในบ้านเนี่ย ไม่ว่าจะบ้านฝ่ายไหน ก็เท่ากับปรบมือสองข้างแล้ว

ยิ่งถ้าในม่านรูดเนี่ย ถ้าไม่ถูกโปะยาสลบพาไป ก็ถือว่าก้าวเท้าเข้าไปเอง

นอกจากพงหญ้าข้างทางแล้ว สถานที่ห้องหับไหนก็ตาม น้องต้องรู้อยู่แล้วว่าอาจเป็นยังไง เมื่ออยู่กันสองต่อสอง ไม่ใช่เด็กๆแล้ว

ถ้าตุ๊ยท้อง หรือวางยานอนหลับแล้วแบกเข้าห้องนั่น ว่าไปอย่าง

นี่ก็กะคบเป็นแฟนชัดๆ เห็นบอกว่าเขาหน้าตาดีด้วย แต่พอเขาทิ้งไป ก็เลยตั้งใจมาประจาน  จนกลายเป็นประจานตัวเองไป

ส่วนที่ผู้ชายไม่ดีก็ไม่ดีไป บ่นได้ แต่ต้องโทษตัวเองเท่านั้น และถ้าลงรูปเขาก็ต้องปิดตาด้วยนะ

แต่แหม่ ในฐานะขาเผือก ใครๆก้อคงอยากเห็นรูปแว๊บๆกันทั้งนั้นแหละค่ะ