ผมขอบอกก่อนนะ ผมเป็นเกย์
ผมเป็นคนชอบคิดมาก เวลาที่แฟนผมไปไหนหรือ เล่นอะไรกับใคร ผมก็กลัวเพราะผมหวงมันมาก รักมันมาก ตอนแรกๆ แฟนผมก็ไม่กล้าบอกแม่เขาหรอกว่าเราคบกัน จนได้ตัดสินใจบอกไป แม่แฟนผมก็ไม่ไดอะไรมาก เราคบกันมาได้ 5เดือนแร้ว เหตุเกิดเมื่อวันที่ 2 พ.ย. อยู่ดีแฟนผมก็ทักมาบอกว่า เราห่างกันสักพักไหม ตอนแรกผมก็งง ผมไม่ได้คิดไรมาก เพราะผมชอบ อำ ชอบแกล้ง ชอบ เซอร์ไพร่ แฟนอยู่แล้ว และคุยไปคุยมา ผมถามว่าทำไมเขาบอกว่าเบื่อ อยากอยู่คนเดียว แล้วผมก้ถามอีกว่า มีคนอื่นหรอ เขาบอกว่า อื้อ ผมอึ่งมาก แร้วพอผมง้อเขา เขาก็ดูจะปกติดี ผมถามอีกที่ เขาบอกว่า พูดไปงั้นแหละ รำคาน แร้วพอวันที่ 3 พ.ย.เขาดุแปลกๆ ผมก็ไปหาเขาที่บ้าน ( ผมร้องไห้ด้วย) ผมนั่งง้อได้สักพัก โทรศัพท์แฟนผมก็ดัง เขาไปปิดเสียง เขาบอกเพื่อนโทรมา ผมก็ไม่ได้อะไร ผมเห็นมันดังนานแล้วผมจึง หยิบเอามารับเอง เขาพยายามแย่งไป แต่แย่งไปไม่ได้ ผมเรยรับ ปรากฎว่าเป็น เสียง ผู้ชาย ( หะโหล วันนี้ไม่เห้นโทรหาพี่เรย ) แร้วแฟนผมก็วิ่งเข้าห้องไปพร้อมกับร้องไห้ ผมเองก็ร้อง ผมถามเขาว่า คุยกันมานานยัง แฟนบอกว่า พึ่งคุย พร้อมทั้งร้องกอดกันร้องไห้ ประมาณ4 ชมได้ แล้วพอผมกลับบ้านผม เขาทักมาบอกว่า เราลองเลิกกันไหม ผมบอกไม่ เขาก้เหมือนบีบผม ให้ผมเลิก ในที่สุดเราก็เลิกกัน แต่เขาบอกให้ผมรอเขา เดียวหายเบื่อแล้วจะกลับมา
วันต่อมา เขาก็เอาสถานะออก รูปปก รูปโปร ที่เป็นรูปคู่ออก เป็นรูปคนที่โทรมา ผมถึงกัน ทรุด รับไม่ได้จริงๆ แล้วผมก็ส่งข้อความไปหาแม่แฟน บอกว่าผมเลิกกันแล้ว สักพักแม่แฟนก็โทรมาหาผม ( มีปัญหาไรป่าว แม่เห็นมันแปลกๆ เองโทรมาก็ไม่รับ ผมบอกว่า ผมเลิกกันแล้ว มันมีคนอื่น แม่บอก อ่อ ใจเย็นๆนะ เดียวมาคุยกับมันให้ ) ทุกวันนี้ ผมเจอเขา น้ำตาผมไหลตลอด คิดถึงมัน คิดถึงวันดีที่ได้อยู่ด้วยกัน รับไม่ได้ ที่เราคบมา ผมไม่เคยนอกใจเขาเรย ที่คุยๆ ก็น้องที่สนิทกันมาก เขาปรึกษาได้ทุกเรื่อง ไม่เคยแอบคุยกะคนอื่นเรย เพราะผมเองก็โตพอแล้วที่จะหยุด ที่ใครสักคน
แร้วผมก็ยังคงรอเขากลับมา ผมเชื่อว่า สักวันนึงเขาจะกลับมาหาผม มีคนบอกว่า ให้เชื่อในรักแท้
ขอคำปรึกษาหน่อย ว่าผมควรรอเขาไหม
แฟนผมบอกว่าห่างกันสักพัก ผมควรทำไงดี
ผมเป็นคนชอบคิดมาก เวลาที่แฟนผมไปไหนหรือ เล่นอะไรกับใคร ผมก็กลัวเพราะผมหวงมันมาก รักมันมาก ตอนแรกๆ แฟนผมก็ไม่กล้าบอกแม่เขาหรอกว่าเราคบกัน จนได้ตัดสินใจบอกไป แม่แฟนผมก็ไม่ไดอะไรมาก เราคบกันมาได้ 5เดือนแร้ว เหตุเกิดเมื่อวันที่ 2 พ.ย. อยู่ดีแฟนผมก็ทักมาบอกว่า เราห่างกันสักพักไหม ตอนแรกผมก็งง ผมไม่ได้คิดไรมาก เพราะผมชอบ อำ ชอบแกล้ง ชอบ เซอร์ไพร่ แฟนอยู่แล้ว และคุยไปคุยมา ผมถามว่าทำไมเขาบอกว่าเบื่อ อยากอยู่คนเดียว แล้วผมก้ถามอีกว่า มีคนอื่นหรอ เขาบอกว่า อื้อ ผมอึ่งมาก แร้วพอผมง้อเขา เขาก็ดูจะปกติดี ผมถามอีกที่ เขาบอกว่า พูดไปงั้นแหละ รำคาน แร้วพอวันที่ 3 พ.ย.เขาดุแปลกๆ ผมก็ไปหาเขาที่บ้าน ( ผมร้องไห้ด้วย) ผมนั่งง้อได้สักพัก โทรศัพท์แฟนผมก็ดัง เขาไปปิดเสียง เขาบอกเพื่อนโทรมา ผมก็ไม่ได้อะไร ผมเห็นมันดังนานแล้วผมจึง หยิบเอามารับเอง เขาพยายามแย่งไป แต่แย่งไปไม่ได้ ผมเรยรับ ปรากฎว่าเป็น เสียง ผู้ชาย ( หะโหล วันนี้ไม่เห้นโทรหาพี่เรย ) แร้วแฟนผมก็วิ่งเข้าห้องไปพร้อมกับร้องไห้ ผมเองก็ร้อง ผมถามเขาว่า คุยกันมานานยัง แฟนบอกว่า พึ่งคุย พร้อมทั้งร้องกอดกันร้องไห้ ประมาณ4 ชมได้ แล้วพอผมกลับบ้านผม เขาทักมาบอกว่า เราลองเลิกกันไหม ผมบอกไม่ เขาก้เหมือนบีบผม ให้ผมเลิก ในที่สุดเราก็เลิกกัน แต่เขาบอกให้ผมรอเขา เดียวหายเบื่อแล้วจะกลับมา
วันต่อมา เขาก็เอาสถานะออก รูปปก รูปโปร ที่เป็นรูปคู่ออก เป็นรูปคนที่โทรมา ผมถึงกัน ทรุด รับไม่ได้จริงๆ แล้วผมก็ส่งข้อความไปหาแม่แฟน บอกว่าผมเลิกกันแล้ว สักพักแม่แฟนก็โทรมาหาผม ( มีปัญหาไรป่าว แม่เห็นมันแปลกๆ เองโทรมาก็ไม่รับ ผมบอกว่า ผมเลิกกันแล้ว มันมีคนอื่น แม่บอก อ่อ ใจเย็นๆนะ เดียวมาคุยกับมันให้ ) ทุกวันนี้ ผมเจอเขา น้ำตาผมไหลตลอด คิดถึงมัน คิดถึงวันดีที่ได้อยู่ด้วยกัน รับไม่ได้ ที่เราคบมา ผมไม่เคยนอกใจเขาเรย ที่คุยๆ ก็น้องที่สนิทกันมาก เขาปรึกษาได้ทุกเรื่อง ไม่เคยแอบคุยกะคนอื่นเรย เพราะผมเองก็โตพอแล้วที่จะหยุด ที่ใครสักคน
แร้วผมก็ยังคงรอเขากลับมา ผมเชื่อว่า สักวันนึงเขาจะกลับมาหาผม มีคนบอกว่า ให้เชื่อในรักแท้
ขอคำปรึกษาหน่อย ว่าผมควรรอเขาไหม