ใครๆก็บ่นทำไม รัฐบาล ไม่ช่วยโน้น ช่วยนี้ มัวทำไรอยู่
แล้วก็ต่อท้ายว่า เมื่อไรจะรวยสักที ทั้งๆที่รวยหรือจนมัน
ไม่เกี่ยวอะไรกับรัฐบาลโดยตรงซะหน่อย มันเกี่ยวที่ตัวคน
ถ้ามีความคิดสร้างสรรค์ ไม่ซ้ำใคร เป็นผู้นำ ไม่ไช่ผู้ตาม
คุณก็จะประสบความสำเร็จเร็วเท่านั้น หรือบางอย่างต้อง
ไช้เวลา แต่สุดท้ายความสำเร็จก็ตามมา คึณมานั้งโทษฟ้า
โทษฝน แล้วมันจะทำให้คุณรวยไหม??ดูข่าวพ่อค้าหมูปิ้ง
ยอดขายเดือน1เป็นล้าน เขาก็ไม่เห็นมาคุยเลยว่า เพราะ
รัฐบาลเลยทำให้เขาขายดี หรือวันไหนขายไม่ดีเขาก็ไม่
มานั่งบ่นว่าเศรษฐกิจไม่ดีหรอกครับ การกระทำแบบโทษ
ปี่โทษกลอง มันเป็นการคิดที่สิ้นคิด การที่คุณคิดแบบนี้
ทั้งชาติ คุณก็ไม่ประสบความสำเร็จหรอกครับ ดูตัวอย่าง
ง่ายๆ อาบังแถวบ้าน เมื่อก่อนเดินขายถั่ว วันดีคืนดีเติบโต
ขึ้นก็เริ่มขายสินค้าเงินผ่อน มาปล่อยกู้เก็บค่าเช่า เขามา
เมืองไทยก็ตัวป่าวๆ ไม่มีเงินหรือบ้านช่องติดมากับเขา
เกียนเห็นอาบังแถวบ้านมาใหม่ๆก็แนวทางนี้กันหลายคน
ทุกวันนี้จากที่เคยเรียกว่า บังๆ ปัจจุบันนี้ต้องเกรงใจมัน
เพราะเด๋วนี้ใครๆก็เรียก นายห้าง ครั้งจะไปเรียกแบบเดิม
ก็กลัวว่าจะไม่ให้เกียร์ติ เลยต้องเรียกมันว่า นายห้าง
คิดดูซิ จากที่เคยซื้อถั่วกะมันเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เห็นมัน
ตั้งแต่ยังไม่มีอะไร เดินผ่านมาก็ยกมือไหว้เราอ้อนให้ซื้อ
ถั่วกะมันหน่อย เด๋วนี้ กลายเป็นเราไปอ้อนมันเวลากู้มันว่า
อย่าคิดดอกตูแพงนะเฟ้ย ไม่ก็ให้ผ่อนถูกๆนานๆหน่อยนะ
เห็นไหมละ มันก็ไม่เกี่ยวกับรัฐบาลเลย มันขึ้นอยู่กับคน
หามาได้วันละ300แต่กินเหล้าไปวันละ100จะเหลือเก็บ
สักกี่บาท(ยังไม่รวมค่าข้าว) บ้านเกียนสมัยตอนจนๆไม่มี
เงินแม้แต่จะไปเรียน ทำงานกันไม่มีวันหยุด สมัยวัยรุ่น
เห็นเพื่อนไปเที่ยวก็อิจฉา แต่ก็ไปไม่ได้ ได้แต่มองเขาไป
เพราะเกียนต้องทำงาน ถึงไปได้ก็ไม่มีตังอยู่ดี เพราะตอน
อายุ15-16ได้เงินค่าแรงจากแม่วันละ50-60บาท จะไป
เที่ยวยังไงละ?? เพื่อนก็ไม่ชวน สุดท้ายได้แต่ไปเล่นเกม
ได้สองชั่วโมง ก็กลับบ้านนอน ไช้ชีวิตแบบนี้มาหลายปี
จนมาถึงปัจจุบัน เพื่อนฝูงแทบไม่มีเลย พอจะมีก็อยู่ไกล
พวกอยู่ไกล้ๆก็ไม่มีเวลามาเที่ยว ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพ
นั้นละ ใครที่มองเห็นเพื่อนไปเที่ยว เห็นเพื่อนมีความสุข
ก็อย่าไปอิจฉาเขา เราควรทำตัวเราให้ดีขึ้นให้ชีวิตดีขึ้น
แล้วสักวันนึง คุณภาพชีวิตของคุณจะดีขึ้นจนคุณมองย้อน
ไปในอดีตฯและจะบอกตัวเองว่า ไม่เสียแรงที่ทนลำบาก
มาขนาดนี้ ยามเขาเที่ยว เรานอน ยามเขานอน เราทำงาน
ทุกวันนี้ มีแต่ความสุขกับครอบครัว ไม่ลำบาก เที่ยวกับ
ครอบครัวอย่างมีความสุข ไม่ต้องห่วงอนาคต ไม่ต้องห่วง
ว่าพรุ่งนี้จะมีกินๆไหม เพราะเราลำบากมาจนถึงขั้นนี้ก็เพื่อ
ความสุขที่ยั่งยืนครับ^______^
ปอลอ.ขนาดเอาผมมาบัง เขาก็ยังว่า เหมือนพระเอกหนังจีน
ถ้าเอาผมขึ้น จะเหมือนใครนะ คิดไม่ออกจริงๆ
ชีวิต..ดี๊..ดี ^______^ยิ้มกว้างๆ
แล้วก็ต่อท้ายว่า เมื่อไรจะรวยสักที ทั้งๆที่รวยหรือจนมัน
ไม่เกี่ยวอะไรกับรัฐบาลโดยตรงซะหน่อย มันเกี่ยวที่ตัวคน
ถ้ามีความคิดสร้างสรรค์ ไม่ซ้ำใคร เป็นผู้นำ ไม่ไช่ผู้ตาม
คุณก็จะประสบความสำเร็จเร็วเท่านั้น หรือบางอย่างต้อง
ไช้เวลา แต่สุดท้ายความสำเร็จก็ตามมา คึณมานั้งโทษฟ้า
โทษฝน แล้วมันจะทำให้คุณรวยไหม??ดูข่าวพ่อค้าหมูปิ้ง
ยอดขายเดือน1เป็นล้าน เขาก็ไม่เห็นมาคุยเลยว่า เพราะ
รัฐบาลเลยทำให้เขาขายดี หรือวันไหนขายไม่ดีเขาก็ไม่
มานั่งบ่นว่าเศรษฐกิจไม่ดีหรอกครับ การกระทำแบบโทษ
ปี่โทษกลอง มันเป็นการคิดที่สิ้นคิด การที่คุณคิดแบบนี้
ทั้งชาติ คุณก็ไม่ประสบความสำเร็จหรอกครับ ดูตัวอย่าง
ง่ายๆ อาบังแถวบ้าน เมื่อก่อนเดินขายถั่ว วันดีคืนดีเติบโต
ขึ้นก็เริ่มขายสินค้าเงินผ่อน มาปล่อยกู้เก็บค่าเช่า เขามา
เมืองไทยก็ตัวป่าวๆ ไม่มีเงินหรือบ้านช่องติดมากับเขา
เกียนเห็นอาบังแถวบ้านมาใหม่ๆก็แนวทางนี้กันหลายคน
ทุกวันนี้จากที่เคยเรียกว่า บังๆ ปัจจุบันนี้ต้องเกรงใจมัน
เพราะเด๋วนี้ใครๆก็เรียก นายห้าง ครั้งจะไปเรียกแบบเดิม
ก็กลัวว่าจะไม่ให้เกียร์ติ เลยต้องเรียกมันว่า นายห้าง
คิดดูซิ จากที่เคยซื้อถั่วกะมันเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เห็นมัน
ตั้งแต่ยังไม่มีอะไร เดินผ่านมาก็ยกมือไหว้เราอ้อนให้ซื้อ
ถั่วกะมันหน่อย เด๋วนี้ กลายเป็นเราไปอ้อนมันเวลากู้มันว่า
อย่าคิดดอกตูแพงนะเฟ้ย ไม่ก็ให้ผ่อนถูกๆนานๆหน่อยนะ
เห็นไหมละ มันก็ไม่เกี่ยวกับรัฐบาลเลย มันขึ้นอยู่กับคน
หามาได้วันละ300แต่กินเหล้าไปวันละ100จะเหลือเก็บ
สักกี่บาท(ยังไม่รวมค่าข้าว) บ้านเกียนสมัยตอนจนๆไม่มี
เงินแม้แต่จะไปเรียน ทำงานกันไม่มีวันหยุด สมัยวัยรุ่น
เห็นเพื่อนไปเที่ยวก็อิจฉา แต่ก็ไปไม่ได้ ได้แต่มองเขาไป
เพราะเกียนต้องทำงาน ถึงไปได้ก็ไม่มีตังอยู่ดี เพราะตอน
อายุ15-16ได้เงินค่าแรงจากแม่วันละ50-60บาท จะไป
เที่ยวยังไงละ?? เพื่อนก็ไม่ชวน สุดท้ายได้แต่ไปเล่นเกม
ได้สองชั่วโมง ก็กลับบ้านนอน ไช้ชีวิตแบบนี้มาหลายปี
จนมาถึงปัจจุบัน เพื่อนฝูงแทบไม่มีเลย พอจะมีก็อยู่ไกล
พวกอยู่ไกล้ๆก็ไม่มีเวลามาเที่ยว ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพ
นั้นละ ใครที่มองเห็นเพื่อนไปเที่ยว เห็นเพื่อนมีความสุข
ก็อย่าไปอิจฉาเขา เราควรทำตัวเราให้ดีขึ้นให้ชีวิตดีขึ้น
แล้วสักวันนึง คุณภาพชีวิตของคุณจะดีขึ้นจนคุณมองย้อน
ไปในอดีตฯและจะบอกตัวเองว่า ไม่เสียแรงที่ทนลำบาก
มาขนาดนี้ ยามเขาเที่ยว เรานอน ยามเขานอน เราทำงาน
ทุกวันนี้ มีแต่ความสุขกับครอบครัว ไม่ลำบาก เที่ยวกับ
ครอบครัวอย่างมีความสุข ไม่ต้องห่วงอนาคต ไม่ต้องห่วง
ว่าพรุ่งนี้จะมีกินๆไหม เพราะเราลำบากมาจนถึงขั้นนี้ก็เพื่อ
ความสุขที่ยั่งยืนครับ^______^
ปอลอ.ขนาดเอาผมมาบัง เขาก็ยังว่า เหมือนพระเอกหนังจีน
ถ้าเอาผมขึ้น จะเหมือนใครนะ คิดไม่ออกจริงๆ