เราเป็นอะไรไม่รู้อ่ะ พอมีคนคุยด้วยใช่มั๊ยเราก็คุยนะ ตอบตลอดถ้าอยู่ใกล้กันก็รู้สึกหวั่นไหวมากคือเริ่มชอบนะ เหมือนต่างคนต่างชอบกันอ่ะ ไม่ใช่ชอบมั้งแค่หวั่นไหว แล้วคือแบบเราก็เริ่มแบบคุยมากขึ้นเขาก็บอกคำหวานๆไรงี้ จนในที่สุดเราก็เป็นแฟนกันนะ แล้วเรารู้สึกยังไงไม่รู้เหมือนกับว่าคุยกันเราชอบมากกว่าไม่อยากเป็นแฟน พอเราบอกคำว่ารักไปคำเดียวนะแล้วเราก็จะเกลียดเขาเลยอ่ะเหมือนมันไม่อยากพูดแต่ฝืนใจพูด คือเราไม่ชอบเลยนะเราเกลียดเลยอ่ะ แล้วเราเองก็ห่างๆถ้าเขามาอยู่ใกล้เราก็จะไปห่างๆเขาเองคือเราไม่ชอบไงเป็นอะไรก็ไม่รู้ เรารู้สึกอย่างงี้กับทุกคนเลยที่เราคุยด้วยหรือเคยเป็นแฟนเรา ทุกครั้งเราจะขอเลิกเราคบใครไม่นานเลย เราจะเกลียดเขาอ่ะแต่ไม่ได้เกลียดขนาดนั้นนะก็แบบไม่ชอบอ่ะ นี่เราโสดมานานแล้วนะเพราะเราคบใครไม่ได้ เราก็คิดอยู่ว่าเราจะมีแฟนมั๊ย เรารู้สึกว่าเราชอบอยู่คนเดียวดีกว่า แต่เราก็มีคนที่เราแอบชอบนะแต่คิดอยู่ว่าถ้าเป็นแฟนกันเราคงจะเป็นแบบเดิม ไม่โอเคอ่ะ เราชอบไปแอบชอบเขามากกว่าไม่ชอบให้ใครมาชอบ อิอิ เราเป็นอะไรเนี้ย??
ความรู้สึกอย่างงี้มันคืออะไรหรอ? ไม่เข้าใจตัวเอง