จิตหม่นหมอง ซึมเศร้า เจริญภาวนาอย่างไรดีครับ?

สวัสดีครับ

อีกไม่กี่วัน ก็จะครบรอบวันที่แม่จากไปครบ 1ปี

แต่ 1ปีที่ผ่านมา พยายามทำใจ และบอกกับตัวเองว่า แม่ไปดีแล้ว ไม่ต้องทนทรมานกับโรคร้ายแล้ว

แต่ในส่วนลึกๆ ก็ยังคิดถึง และอาลัยอาวรณ์อยู่เสมอ

โดยมักจะนึกตำหนิตัวเอง ที่ไม่เอาไหน ไม่มีปัญญาพาแม่ออกมาจากบ้านเดิม ที่มีแต่กลิ่นและควันพิษจากโรงงาน จนเป็นเหตุทำให้แม่ต้องเป็นมะเร็ง

และยังนึกเสียใจ ในวันที่แม่ป่วย ก็นึกถึงตอนที่โกรธแม่ที่ไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมกินยา พูดจาปฏิบัติตัวไม่ดีกับแม่หลายครั้ง ทั้งที่เมื่อก่อนเราไม่เคยทำไม่ดีกับแม่เลย แต่อาจจะเป็นเพราะเครียดกับเรื่องต่าง ๆ ที่ต้องรับผิดชอบอยู่คนเดียวในเรื่องการรักษา และดูแลแม่

กระทั่งแม่จากไป ยังคงเสียใจ ว่าทำไมแม่ต้องมาจากไปไวเหลือเกิน ป่วยด้วยโรคที่ตัวเองไม่ได้ก่อ ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกลๆ ด้วยกันเลย

ถึงแม้ตลอดเวลาที่ผ่าน นับจากเด็กจนโต ก็ไม่ใช่คนเกเร เชื่อฟังแม่ ดื้อบ้างอะไรบ้างตามภาษา แต่ไม่เคยต้องทำให้แม่ต้องช้ำใจ

เพิ่งมาเห็นแม่ร้องไห้ ก็ตอนที่แม่ป่วย แม่ซึมเศร้า และร้องไห้บ่อยมาก เคยเปรยๆว่า อยากฆ่าตัวตาย ไม่อยากเป็นภาระลูก

เราก็พูดไม่ดี บอกแม่ว่า อย่าฆ่าตัวเลย ถึงเวลาเดี๋ยวมันจะตายก็ตายเอง อยู่ด้วยกันไปนานๆก่อน ยังไม่ทันได้ตอบบุญคุณแม่เท่าไหร่เลย



ทุกวันนี้ก็จึงยังรู้สึกเศร้า เวลาที่สติขาดไป หรือเห็นอะไรต่างๆ ที่คล้ายแม่ หรือสิ่งที่แม่เคยทำให้

ถึงแม้ว่า ทุกวันนี้ จะทำบุญใส่บาตร สวดมนต์ ให้แม่แทบจะทุกวัน ถวายผ้ากฐิน ทำบุญตามกาล อุทิศให้แม่ และพ่อ ตลอด

แต่จิตใจก็ยังคงซึมเศร้า และหม่นหมองอยู่เนืองๆ

เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว จะมีวิธีภาวนาอย่างไรดีครับ?  อดคิดถึงท่านไม่ได้จริงๆ

รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะครับ

ขอบคุณทุกท่านมากนะครับ