อึดอัดมาก ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี ไม่อยากไปโรงเรียนเลย
      คือ เพื่อนในกลุ่มมีกันอยู่4คนร่วมถึงเราด้วย พึ่งจะเปิดเทอมใหม่ๆเวลาไปนั่งอยู่ด้วยรู้สึกอึดอัดมาก เพราะในกลุ่มเงียบมากก่อนเราจะเข้ามาก็เห็นคุยกันหัวเรากันนะ แต่พอเราเดินเข้ามานั่งด้วยทำไมต่างคนต่างเงียบเล่นโทรศัพท์ฟังเพลงไม่คุยกันเลย ถ้าเราไม่ถามเขาก็คงไม่ตอบอ่ะ พูดถามลอยๆก็ไม่มีใครตอบถ้าเราไม่เอ่ยชื่ออ่ะ แบบถามคำตอบคำไรเงี้ย เราก็เลยรู้สึกแปลกๆล่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเวลาจะไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกันนะเพราะอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่พอมาตอนนี้ เวลาจะไปกินข้าว ในขณะที่เอ กะ บี ไปเข้าห้องน้ำเสร็จมา แล้ว ซี ก็กำลังเล่นยอกล้อกับเพื่อนผู้ชายอยู่ แต่ในขณะนั้นเราก็นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บริเวณนั้น เอ กะ บี ก็เอ่ยปากชวน ซี ไปกินข้าว แต่ไม่ชวนเราเลยทั้งๆที่เราก็นั่งอยู่ใกล้ซี พอ ซี เดินไปหาเอกะบีเพื่อจะไปกินข้าวกัน เราก็เดินตามไป แต่พอเราเดินเข้าไปร่วมกลุ่มซีมันก็หันหน้าไปทางเอกะบีแล้วบอกว่าวิ่งกันเถอะ ทั้งๆที่หน้าเราก็เศร้ามาก พอพวกเขาวิ่งไปได้ไกลพอสักพักเขาก็เดินรวมกลุ่มกันเหมือนเดิมเราเลยตัดสินใจไม่กินข้าวดีกว่าเลยเดินกลับไปที่โต๊ะ พอตอนขึ้นเรียนในขณะที่หาโต๊ะนั่งพวกเขาที่หาโต๊ะนั่งเรียงกัน3คนพอเราจะไปนั่งตัวที่4เขาก็เอากระเป๋าวางไว้เราก็เลยต้อแถวหลัง เวลาเขาคุยกันก็คุยหัวเราะแค่พวกเขาทั้งๆที่เมื่อก่อนก็มีเราด้วยนะ คาบต่อมาเราก็เลยเดินไปเรียนคนเดียวเลยจนคนในห้องสงสัยว่าทะเลาะไรกันเปล่าแต่เขาไม่ได้มาถามเรานะ เขาถามเพื่อนอีก3คน แต่ผู้ชายก็คุยกับเราอยู่นะ เมื่อเทอมที่แล้วทุกอย่างก็ปกติอ่ะ แต่พอเปิดเทอม2มาก็อย่างที่เล่าอ่ะ เปิดเทอม2วันแรกเราไม่ได้มา เรามาวันที่3เลย ตารางเรียนก็ไม่ได้ต้องถามเพื่อนผู้ชายเอา ล่ะนี่ก็เป็นช่วงเปิดเทอมใหม่ๆด้วยเราก็รู้สึกอัดอัดแบบนี้ทั้งวัน วันต่อมาก็เช่นกัน ล่ะเราก็ไม่อยากไปรร.เลย เราอยู่ม.5ถ้าเราย้ายรร.ก็ต้องเริ่มต้นใหม่เปลี่ยนสายการเรียนใหม่ เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี เราเคลียดมากรู้สึกไม่โอเคเลย เพื่อนผู้หญิงอีกกลุ่มก็มี5คน เราไม่ได้สนิทกะเขาด้วยมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว และเหมือนกับผู้หญิงทั้งห้องเขาจะนัดกันแบนเราด้วยซ้ำ เราไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ทำไมชีวิตเราต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย โกรธอะไรเราทำไมไม่บอกตรงๆ หนึ่งวันเราต้องไปเรียน9-10คาบ อีก4เดือนครึ่ง แต่นี้วันเดียวเราก็ทนไม่ไหวแล้ว มารร.ก็นั่งมานั่งเราคนเดียวเพื่อนผู้ชายก็มีมาถามด้วยอยู่ กลับก็เดินออกคนเดียวกลับมาก็แอบร้องไห้ งานกลุ่มก็ต้องคอยไปเป็นเศษ เราไม่อยากอยู่แบบนี้เราเดินทางมาครึ่งทางของม.ปลายแล้ว อีก1ปีกับอีกเทอมนี้เราก็จะจบแล้ว เราจะทำยังไงต่อไปดี เราท้อมากเลย