ขึ้นชื่อว่าครอบครัวมันถือว่าสำคัญมากๆ สำหรับเราสำคัญที่สุดก็ว่าได้ แม่เรากินเหล้าหนักมาก จนสติเริ่มไม่ค่อยดี กินทุกวัน บางวันพาคนอื่นมากินด้วยส่งเสียงดัง ยาย เรา น้อง คนในครอบครัวนอนไม่หลับเลย เงินก็หมดกับการกินเหล้าเยอะพอสมควร วันนี้ก็เป็นอีกวันนึง แม่หากระเป๋าตังไม่เจอ (จริงๆเสื้อมันทับอยู่ใกล้ที่เค้านั่ง และเค้าก็วางไว้เองก่อนที่จะกินเหล้า) เงินในนั้นก็เยอะพอสมควร แม่ก็มาถามเรา เราก็บอกไม่รู้ วางไว้เองไม่ใช่หรอ(คิดว่าแม่หาดูหมดแล้ว..แต่จริงๆไม่ใช่) แล้วเค้าก็โวยวาย ว่าเราไม่สนใจอะไรเลย ไม่ดูแลของในบ้าน เราก็เดินไปหยิบเสื้อออก แล้วก็เจอ เราก็โกรธและไม่พูดแล้วก็เดินขึ้นห้อง เค้าก็ด่าว่า อย่ามาทำใส่นะ เรื่องแค่นี้ทำเป็นโกรธ เราก็ไปแอบร้องไห้ บางทีก็คิดนะว่าทำไมแม่ต้องทำแบบนี้ เราก็อยากมีครอบครัวอบอุ่นเหมือนคนอื่น กินข้าวพร้อมหน้ากัน พูดคุยปรึกษากันได้ทุกเรื่อง แต่พอกินเหล้า คำพูดก็ทำร้ายจิตใจกันทุกวัน แม่จะคอยด่าพ่อตลอด ว่าพอไม่เอาไหน แต่พ่อเป็นคนไม่ชอบเอาชนะ ไม่เถียง เลยดีขึ้นแม่เคยเลิกเหล้าครั้งหนึ่ง ได้ประมาณ 1ปี ช่วงนั้นแม่ขยันมาก ทำมาหากิน เราก็ช่วยแม่ทำงานดึกๆตลอดอ่ะ แม่ใจดีมีเหตุผลตลอด เราชอบแม่แบบนั้นมากกว่า มีความสุขมากอ่ะ แต่สุดท้ายก็กลับมากินเหมือนเดิม เราร้องไห้เกืบทุกวันอ่ะ บางวันแม่นี่ไม่ทำไรเลย นอนทั้งวัน เรากลับมาจากโรงเรียนแทบจะไม่อยากคุยด้วย รู้ว่ากินเหล้ามา แต่ละวันแทบจะไม่เคยคุยกัน เราอึดอัดมาก สงสารยาย สงสารพ่อ สงสารน้อง บางครั้งพวกเราพี่น้องก็ร้องไห้ด้วยกันเพราะไม่อยากเห็นแม่เป็นแบบนี้ ไม่รู้จะทำไงดี... T T
อยากได้แม่คนเดิมกลับมา คนที่รักครอบครัว..ไม่ใช่รักเหล้า!